image description

Με αφορμή την πολύ συγκινητική επιθυμία του Μόντεζ, «Για να φορέσω σήμερα το ‘οκτώ’ αυτής της φανέλας, θα έδινα μέχρι και το ένα πόδι μου», η οποία τελικά έγινε πράξη πριν λίγες μέρες (ευτυχώς μόνο ως προς το σκέλος της φανέλας…), αποφάσισα να γράψω για τα περασμένα μεγαλεία, που σίγουρα κάποιοι διηγώντας τα θα δακρύζουν ακόμη και σήμερα.

Όταν ο Αλέκος Κιτσάκης αποφάσισε να γράψει τον ύμνο του ΠΑΣ σίγουρα φρόντισε να επαναλάβει πολλές φορές την φράση “Άγιαξ της Ηπείρου”, διότι ομάδα σαν και κείνη της δεκαετίας του 70′ δύσκολα θα ξαναπεράσει από την Ελλάδα. Ο Πανηπειρωτικός Αθλητικός Σύλλογος Ιωαννίνων, ο οποίος ιδρύθηκε στις 8 Ιουλίου 1966 ύστερα από συγχώνευση του Ατρόμητου Ιωαννίνων και του Αβέρωφ, κέρδισε χιλιάδες οπαδούς και πολύ περισσότερο κέρδισε τον σεβασμό από τους υπόλοιπους, χάρη σ’ έναν άνθρωπο που έχει μείνει βαθιά χαραγμένος στις μνήμες των Ιωαννιτών. Τον Πορτογάλο Αγκοστίνο Γκόμεζ Ντε Φαρία.

Για τον Ντε Φαρία ήταν άγνωστα τα Ελληνικά λημέρια και πίστευε πως το επίπεδο στο πρωτάθλημα μας ήταν αρκετά χαμηλό σε ότι αφορούσε την τεχνική κατάρτιση, έχοντας δουλέψει στην Βενεζουέλα. Ο γάμος του όμως με την Μαριάνθη και η πρόσκληση των συγγενών της για μετοίκιση εν Ελλάδι τον φέρνουν στην χώρα μας το 1971. Για πολύ καιρό όμως μένει χωρίς ομάδα και αναγκάζεται να ψάξει να ενσωματωθεί σε κάποια άλλη, μέχρι που του προτείνεται η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του “Αίαντα της Ηπείρου”. Ο ίδιος δέχεται και η μεγάλη εποχή ξεκινά!

Οι πρώτες ηχηρές μεταγραφές είχαν άρωμα… Αργεντινής!

Πρόκειται για δύο Ελληνοαργεντινούς ποδοσφαιριστές εν ονόματι Χοσέ Παστερνάκης, με Κρητική καταγωγή, και Άλφρεντ Γκλασμάνης που ήρθαν στην χώρα μας το 1972. Κάποιες ημέρες αργότερα, ο Εδουάρδος Κοντογεωργάκης θα αποτελέσει ακόμη μία μεταγραφική κίνηση και θα προστεθεί και ο ίδιος στους “ομογενείς”. Λίγες μέρες μετά προστίθενται στο ρόστερ οι Χουάν Μόντεζ , Όσκαρ Αλβαρέζ και ο τερματοφύλακας Εντουάρντο Λίσα λίγους μήνες αργότερα, με τον ελληνικό στρατό να τους κτυπά την πόρτα, αφού λογίζονταν ως ομογενείς, τον οποίο και υπηρέτησαν.

Ο Μόντεζ και οι άλλοι

Ο Χουάν Μόντεζ ήρθε από την Τσακαρίτα στα Γιάννενα, ύστερα από κάλεσμα του Κοντογεωργάκη. Ήταν κεντρικός και έπαιξε στον ΠΑΣ έως και το 1982. Δεν ήταν “ο σκόρερ”, διότι σε 231 αγώνες σημείωσε μόνο τέσσερα τέρματα, αλλά πρόσφερε πάρα πολλά στην ομάδα σαν δημιουργός και φώναξε “παρών” στις πολύ μεγάλες πορείες των γαλανόλευκων.

Ο Όσκαρ Αλβαρέζ ήρθε από την Νιούελς Όλντ Μπόις και σε τέσσερα χρόνια κατάφερε να πετύχει 77 γκολ (55 στην Β’ Εθνική και 22 στην Α’), κάνοντας μία αξιοζήλευτη καριέρα. Οι εμφανίσεις του δεν έμειναν απαρατήρητες και έτσι μετέπειτα πήρε μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό με τον οποίο κατέκτησε το νταμπλ το 1977, κλείνοντας την καριέρα του στον Ατρόμητο το 1981.

Ο άτυχος της παρέας ήταν ο γκολκίπερ Λίσα. ο οποίος ως νεοαφιχθείς έκανε ντεμπούτο το 1972 σ’ ένα φιλικό παιχνίδι με αντίπαλο τον Παναθηναικό στην Λεωφόρο, όπου έσπασε το χέρι του ύστερα από συμπλοκές των παικτών, μένοντας εκτός αγωνιστικής δράσης για 2 μήνες.

Ο Ντε Φαρία είχε φτιάξει ένα πολύ δυνατό σύνολο, παίζοντας καλό ποδόσφαιρο, και το 1973 κατάφερε να τερματίσει στη δεύτερη θέση του Α’Ομίλου στη Β’Εθνική. Η Καλαμάτα έδωσε μάχη για τον Πορτογάλο τεχνικό εκείνες τις μέρες και τελικά την κέρδισε παίρνοντας τον στον πάγκο της.

Το 1974 ο “Άγιαξ” σκαρφαλώνει στην Α’Εθνική, κατακτώντας την πρώτη θέση σ’έναν από τους ομίλους της Β’Εθνικής, με προπονητές τον Αλέφαντο και στη συνέχεια τον Ριγκάνι. Ο ΠΑΣ παίζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο και χάρη στην κάθετη μπλε γραμμή στην φανέλα, σχέδιο που έφερνε στις εμφανίσεις του Άγιαξ που μεγαλουργούσε εκείνη την περίοδο, του προσδίδεται δίκαια το παρατσούκλι “Άγιαξ της Ηπείρου”.

Από το 1974 έως και το 1984 ο “Άγιαξ” παίζει εξαιρετικό ποδόσφαιρο, σημειώνοντας μεγάλες νίκες απέναντι σε ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, σε πρωτάθλημα και κύπελλο, καταφέρνοντας μάλιστα για κάποιες αγωνιστικές να διατηρηθεί στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Η αργεντίνικη παρέα μειωνόταν όλο και περισσότερο, με την δεκαετία του 80′ να βρίσκει στην ομάδα μόνο τους Κοντογεωργάκη, Γκλασμάνη και Μόντεζ, σε μία ηλικία που δεν τους βοηθούσε να έχουν υψηλές βλέψεις.

Ο Γκμοχ έρχεται να κρατήσει ζωντανό τον ΠΑΣ, και εν μέρει το καταφέρνει μέχρι να έρθει ο υποβιβασμός και πάλι στην Β’Εθνική το 1984.

Ένα όμορφο παραμύθι τελείωσε τότε για τον ΠΑΣ Γιάννινα, ο οποίος στις μέρες μας προσπαθεί να ξαναγράψει ιστορία και βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο, αν σκεφτούμε πως μόλις πέρυσι βρέθηκε να διεκδικεί την είσοδο του στους ομίλους του Europa League πετώντας εκτός την Οντ Γκρένλαντ και μένοντας εκτός συνέχειας από την Αλκμάαρ. Οψόμεθα…