image description

«Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς»! Έκφραση που ταιριάζει… «γάντι» στον ΠΑΣ Γιάννινα έτσι όπως εξελίσσεται αυτή η χρονιά. Η ομάδα του Πετράκη αντιστέκεται σε πείσμα πολλών. Και δεν έχει σημασία, που θα καταλήξει αυτή η αγωνιστική αντίδραση που εκφράστηκε με 3 νίκες και 1 ήττα (σ.σ. με κατάληψη εξέδρας) στις 4 τελευταίες αγωνιστικές. Σημασία έχει ότι βρέθηκαν ψυχικά αποθέματα σε πολύ αντίξοες συνθήκες και αυτό το κάνεις μόνο αν είσαι μεγάλη ομάδα και αν έχεις παίκτες με τσαγανό.

Να συνοψίσουμε το κλίμα των τελευταίων εβδομάδων; Κατάληψη εξέδρας και ταπείνωση μέσα στο σπίτι μας από παοκτζήδες, καταγγελίες του αέρα από τον κ. Κούγια, ότι ο ΠΑΣ Γιάννινα ανήκει στον Σαββίδη (σ.σ. τον κοροϊδεύουμε όμως πουλώντας Κούτρη στον Ολυμπιακό και έχοντας δανεικό από τον Ολυμπιακό…), πανό και συνθήματα «πούλα-φύγε» στον πρόεδρο και «βάλε στον τ…α τον παρά», πανό κατά του αρχηγού Αλέξη Μιχαήλ, παρολίγον «ψιλές» σε παίκτες της ομάδας, απαίτηση για «εξηγήσεις», φήμες για πώληση Κόντε, ακατάλληλος ο Πετράκης γιατί παίζει αμυντικά, ακατάλληλος γιατί παίζει ο τάδε και όχι ο δείνα, τελείωσαν τα ψωμιά του, τον βαρεθήκαμε, απαξίωση των μεταγραφών του καλοκαιριού, έλλειψη υπομονής παρά τις ισοπαλίες (σ.σ. που να ήταν και ήττες δηλαδή;), άδειο γήπεδο, πολυδιάσπαση οργανωμένων οπαδών, απόπειρα τιμωρίας έδρας της ομάδας με άναμμα πυρσού, αποθέωση οπαδών του ΠΑΣ από παραδοσιακά εχθρικά διακείμενους προς την ομάδα δημοσιογράφους της Αθήνας, για το βρισίδι στον Χριστοβασίλη και προσθέστε και την έλλειψη κάποιων μεταγραφών στο σωστό timing, που θα καθησύχαζαν κάπως την αγωνία για την πλευρά που θα έπεφτε η ομάδα, στην επικίνδυνη ισορροπία που έκανε ως τον αγώνα με τον Πανιώνιο. Τελικά φαίνεται ότι γέρνει στο πρώτο μισό του βαθμολογικού πίνακα.

Δεν τα υπενθυμίζουμε για να κατηγορήσουμε κάποιον για όλα τα παραπάνω. Ο κόσμος έτσι αισθανόταν, έτσι αντιδρούσε και στο κάτω-κάτω πληρώνει για να απαιτεί και ας είναι και η κατάκτηση του Champions League. Καλό είναι, όμως, να τα βλέπει κάποιος αραδιασμένα σε λίγες γραμμές για να συνειδητοποιεί το ιδιότυπο «μπούλινγκ» στο οποίο υπόκειται ο οργανισμός του ΠΑΣ Γιάννινα, εντός κι εκτός των… τειχών.

Οι νίκες επί Πανιωνίου, Παναθηναϊκού και Πλατανιά καλλιέργησαν ξανά προσδοκίες στους φιλάθλους. Ξαφνικά η ομάδα που είχε 3 μήνες να νικήσει, έκανε 3 μαζεμένες και από λίγα εκατοστά στο τετ-α-τετ του Κόντε στο 89’ στη Λάρισα δεν ήρθε και η πρόκριση στους «4» του κυπέλλου. Όπως έλεγε και ο Αγγελάρας, «η Παναγιά γύρισε το κουμπί» ή όπως λέει ο Πετράκης «η τύχη θα μας επιστρέψει όσα μας χρωστάει». Αλίμονο, όμως, αν ξαναρχίσουμε τα «πρέπει, αλλιώς…». «Πρέπει να νικήσουμε τον Λεβαδειακό, αλλιώς θα είναι στημένο». Ας σταματήσουμε, ας αποφορτίσουμε την ομάδα από τα «πρέπει». Μια χαρά συνειδητοποιημένοι είναι και από μόνοι τους στα αποδυτήρια τι έκαναν και τι μπορούν να κάνουν. Έχουν κάνει τους υπολογισμούς τους.

Ο ΠΑΣ πλησίασε στους 3 βαθμούς τον Πανιώνιο, αλλά ακόμα χρειάζεται τιτάνια προσπάθεια για την πεντάδα. Ο ανταγωνισμός μεγαλώνει, τα ματς που ακολουθούν είναι με ομάδες που παίζουν την επιβίωσή τους, όπως Κασσιόπη, Απόλλωνας, Λαμία ίσως και ΑΕΛ. Ας το αφήσουμε το πράγμα να εξελιχθεί βήμα-βήμα και βλέπουμε. Και ας αφήσουμε κι εκείνα «τα λέγαμε εμείς…» και τα «αν δεν ήμασταν εμείς», κανείς δεν επιβεβαιώνεται στα λόγια, όλα είναι αποτέλεσμα δουλειάς και υπομονής σ’ αυτήν την ομάδα.

Προέχει να τα βρούμε μεταξύ μας, που έλεγε και ο Αναστασιάδης, και η ομάδα τον δρόμο της έχει αποδείξει ότι ξέρει να τον βρίσκει. Ακόμα και όταν φτάνει η στιγμή που λες «τελείωσε το άστρο του προέδρου ή του Πετράκη», πάλι δικαιώνονται οι επιλογές τους. Τα μόνα που δεν μπορεί να διορθώσει ο πρόεδρος είναι θέματα υπερηφάνιας του οπαδού. Εκεί έχει ένα θέμα που άργησε να το καταλάβει. Έστω και με φθηνότερα εισιτήρια τώρα και διαρκείας το καλοκαίρι, ας αποδείξει έμπρακτα ότι μπαίνει στην ψυχολογία του απλού φιλάθλου.

Προκαταβολικά και μια πρόβλεψη για τον Κόντε. Ακόμα κι αν φύγει το καλοκαίρι, ο ΠΑΣ δεν θα χαθεί. Μπορεί να μην ξαναβρεί τέτοιο στράικερ, αλλά μπορεί να βρει π.χ. πασαδόρο που θα μοιράσει σε 2-3 παίκτες τα γκολ του Κόντε. Γενικώς το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα, μην το ξεχνάμε αυτό. Ας τον απολαύσουμε, όμως, όσο ο Ισπανός σκοράρει και μας κάνει χαρούμενους και υπερήφανους που είναι «Ταύρος».

Στην κριτική των παικτών τώρα, πάμε να δούμε τι έκαναν με τον Πλατανιά:

Μάρκος Βελλίδης: Η απόκρουση στη φάση του Ουντότζι είναι η πλέον κομβική στο παιχνίδι, όπως και μία ακόμα τριπλή φάση των γηπεδούχων στο α’ μέρος. Αν σ’ αυτές τις φάσεις ο Πλατανιάς έπαιρνε προβάδισμα, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να γυρίσει το ματς. Καλός κάτω από τα δοκάρια ο Μάρκος, με σωστές τοποθετήσεις, δεν μας ανησύχησε ιδιαίτερα, με εξαίρεση μία έξοδο που έκανε στο β’ ημίχρονο, αλλά διόρθωσε αμέσως το λάθος του. Είχε 1 λάθος, 5 αποκρούσεις, 8 κλεψίματα και 6 επεμβάσεις.

Θέμης Τζημόπουλος: Έκανε δουλειά και αμυντικά και στην προώθηση του ματς. Έκοψε μπαλιές που πήγαν μέσα στην περιοχή. Μόνο στη φάση του Ουντότζι φαίνεται να έχει χάσει τα μαρκαρίσματα στην περιοχή. Είχε 1 εύστοχο γέμισμα σε μία προσπάθεια, 6 πάσες, 6 λάθη και 5 επεμβάσεις.

Μπρούνο Χαλκιαδάκης: Γενικά ήταν μια καλή παρουσία. Χρειάζεται ψυχολογία, γιατί είναι ένας παίκτης με ποιότητα που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στις τελευταίες 8 αγωνιστικές. Ξεκίνησε χάνοντας το άχαστο, βγάζει όμως ασίστ «ποίημα» στο 0-2 στο Κόντε. Εμμέσως έχει συμμετοχή και στο 0-1, αφού δικό του σουτ κόντραρε σε αντίπαλο και έφτασε στον Κόντε. Έδωσε 1 ασίστ, είχε 3 τελικές, 1/2 γεμίσματα, 5 πάσες, 1 λάθος, 1 κλέψιμο και 3 κερδισμένα φάουλ.

Γιώργος Μανθάτης: Κάνει πιο φαντεζί το παιχνίδι του ΠΑΣ, ειδικά αν του πιάνουν αυτά που κάνει. Ήταν καλός σε γενικές γραμμές και ζητούσε την μπάλα να κάνει παιχνίδι. Πρέπει, όμως, να περιορίσει τον αριθμό των λαθών του. Είχε 1/2 γεμίσματα, 5 πάσες, 10 λάθη, 1 απόκρουση και 3 κερδισμένα φάουλ.

Αλέξανδρος Αποστολόπουλος: Άκουσε αποδοκιμασίες από την κερκίδα για τα όσα συνέβησαν πέρυσι στον Πλατανιά. Δεν φάνηκε, βέβαια, να επηρεάζεται ιδιαίτερα. Επιθετικά δεν τον είδαμε πάρα πολύ, δεν πήρε πάρα πολλές πάσες. Κυρίως αμυντικά φάνηκε. Είχε 0/2 γεμίσματα, 4 πάσες, 1 λάθος, 3 κλεψίματα και 2 επεμβάσεις.

Νίκος Καρανίκας: Είχε κάποια προβλήματα με τον Ενσικουλού όταν έβγαινε στα πλάγια, αλλά έκανε πολλά χιλιόμετρα και είχε τρομερές δυνάμεις και τρεξίματα ως το 90’. Είχε 1 τελική προσπάθεια, 1/6 γεμίσματα, 8 πάσες, 4 λάθη, 1 απόκρουση, 1 κλέψιμο και 1 επέμβαση.

Αλέξης Μιχαήλ: Έβγαινε έγκαιρα πάνω στην μπάλα, κάλυπτε σωστά, έβαζε το κορμί του στις μονομαχίες, έπεφτε στα πόδια των αντιπάλων και είχε μια πολύ καλή παρουσία αμυντικά.  Είχε 1 τελική προσπάθεια, μ’ ένα απίθανο ψαλίδι που βρήκε στο δοκάρι, είχε 0/2 γεμίσματα, 6 πάσες, 3 λάθη, 2 κλεψίματα και 2 επεμβάσεις.

Φρανκ Μπετρά: Γίνεται ένα πολύ χρήσιμο «εργαλείο» για τον ΠΑΣ και αντέχει στο σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων.  Τέτοια εξέλιξη δεν την περιμέναμε και αν συνεχίσει να εξελίσσεται έτσι, παίρνοντας πλέον και παιχνίδια στα πόδια του, θα φτάσει ακόμα πιο ψηλά. Πολύ ωραίο τελείωμα στην κεφαλιά που πηγαίνει στο δοκάρι, ακόμα και σέντρες τον είδαμε να κάνει. Είχε 3 τελικές προσπάθειες, 1/2 γεμίσματα, 2 πάσες, 2 λάθη, έκανε 4 φάουλ και κέρδισε 2.

Ιγκόρ Βιδάλ: Ο «μικρός» αρχίζει να μεγαλώνει ποδοσφαιρικά. Απλός, ουσιαστικός, μαχητικός. «Γουστάρουμε» να τον βλέπουμε να διεκδικεί κεφαλιές ακόμα και από παίκτες 2 κεφάλια ψηλότερους απ’ αυτόν. Έχει μπει στο νόημα, βρίσκει ρόλο και αποδίδει τα μέγιστα. Αν κάποια στιγμή μετακινηθεί περισσότερο στον άξονα, ίσως γίνει και ακόμα καλύτερος. «Γλυκές» οι εκτελέσεις στημένων, κάτι που το είχαμε διακρίνει από το ματς κυπέλλου με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη. Έδωσε 1 ασίστ, είχε 1/8 γεμίσματα, 12 πάσες, 1 λάθος, 3 κλεψίματα, 1 επέμβαση, έκανε 2 φάουλ και κέρδισε 4.

Πέδρο Κόντε: Δυο-δυο τα «παστελώνει» πλέον. Το πρώτο είχε δόση τύχης στο τελείωμα, γιατί η μπάλα κόντραρε σε αντίπαλο, ήταν όμως εξαιρετικός ο τρόπος που την έφερε μπροστά με το αριστερό στην πρώτη κόντρα στο σουτ του Χαλκιαδάκη. Το δεύτερο είναι κλασικό γκολ Κόντε. Βρίσκεται στο κατάλληλο σημείο και από εκεί «σκοτώνει». 10 χρόνια περάσανε και ακόμα ο αγαπητός μας Βάντερσον σηκώνει το χέρι του για οφσάιντ, ενώ καλύπτει ο ίδιος. Οι συνήθειες δεν αλλάζουν… Ο Ισπανός είχε 2 γκολ σε 5 τελικές προσπάθειες, είχε 1/2 γεμίσματα, 4 πάσες, 3 λάθη, 1 κλέψιμο και 1 επέμβαση.

Ηρακλής Γαρουφαλιάς: Ο Πετράκης τον πιστεύει, τον προτιμά περισσότερο το τελευταίο διάστημα συγκριτικά με τον Λίλα και είναι φανερό ότι την παραμονή του και μετά το καλοκαίρι που λήγει το συμβόλαιό του, την κέρδισε. Μπορεί να μην είναι αναντικατάστατος, αλλά τουλάχιστον εξελίσσεται σε μια αξιόπιστη λύση. Είχε κάποια εύκολα λάθη στα χαφ, που απέναντι σε καλές ομάδες δεν θα συγχωρούνταν, αλλά κατά βάση είχε σωστές μεταβιβάσεις.  Είχε 1 τελική προσπάθεια, 1/2 γεμίσματα, 8 πάσες, 4 λάθη και 1 κλέψιμο.

 

ΑΛΛΑΓΕΣ

Ευριπίδης Γιάκος: Ο Πετράκης του δίνει κάποιες ανάσες τον τελευταίο καιρό, τις οποίες είχε ανάγκη για να αποφορτιστεί. Δεν μπόρεσε να κάνει πάρα πολλά πράγματα στο ματς στα 36 λεπτά που έπαιξε. Έδωσε 1 πάσα και έκανε 1 λάθος.

Αλέξανδρος Νικολιάς: Ο Αλέξανδρος είναι η επιτομή της υπομονής. Πάρα πολλές ατυχίες γι’ αυτό το παιδί, που επιτέλους επέστρεψε και ελπίζουμε αυτήν τη φορά για να μείνει. Θα είναι εξαιρετικά χρήσιμος για τον Πετράκη, θα δώσει ταχύτητα, διεισδύσεις, πάσες, γκολ. Αρκεί να είναι καλά και όλα τα άλλα θα έρθουν. Είχε 1 τελική, 0/3 γεμίσματα και 2 πάσες.

Θοδωρής Μπέριος: Γούρικη έδρα γι’ αυτόν τα Χανιά. Τα 2 γκολ που έχει πετύχει με τον ΠΑΣ τα έχει βάλει με τον Πλατανιά. Ωραία κίνηση και ωραίο τελείωμα στο γκολ. Από εκεί και πέρα δεν πρόλαβε άλλα πράγματα. Είχε 1 γκολ σε 1 τελική, 1 λάθος και 1 απόκρουση.

 

Προπονητής

Γιάννης Πετράκης: Έχει φτιάξει πλέον μία ομάδα που μπορεί να αλλάζει σχηματισμούς σαν τα πουκάμισα, όπως επίσης και πρόσωπα, χωρίς να αλλάζει η αγωνιστική της ταυτότητα. Αυτήν την Κυριακή είδαμε σχηματισμό 4-4-2 σε ρόμβο, με έναν ΠΑΣ φουλ επιθετικό, όπως στο επαναληπτικό ματς κυπέλλου με την ΑΕΛ. Μια χαρά τελικά μπορούν να χωρέσουν Κόντε, Μπετρά, Χαλκιαδάκης, Μανθάτης, Βιδάλ στην ίδια ενδεκάδα. Βέβαια η ομάδα έχει λιγότερους παίκτες να μαρκάρουν και πέφτει όλο το βάρος στον Γαρουφαλιά και τους αμυντικούς, αλλά με αντιπάλους μικρότερης δυναμικής, τέτοια ρίσκα πιάνουν.

 

Του Γιάννη Γιαννάκη