image description

Η Ρόμα πάλεψε ως το τέλος για μια ανατροπή αλά Μπαρτσελόνα, όμως η Λίβερπουλ προηγήθηκε δυο φορές και ουσιαστικά είχε τον έλεγχο του αγώνα, παρά το γεγονός ότι στο φινάλε η ιταλική ομάδα κέρδισε 4-2. Έτσι, με το 5-2 από το Άνφιλντ η Λίβερπουλ θα βρεθεί στον τελικό του Κιέβου με τη Ρεάλ. Οι δύο ομάδες είχαν αναμετρηθεί σε τελικό, κυπέλλου πρωταθλητριών τότε και το 1981, όταν η Λίβερπουλ είχε κερδίσει με 1-0, και οι “κόκκινοι” αποτελούν την τελευταία ομάδα που κατάφερε να κερδίσει σε τελικό την Ρεάλ. Για να δούμε τι θα πει το “karma” 37 χρόνια μετά!

Μετά από 37 χρόνια αναμετρώνται με φόντο αυτή την φορά το μετονομασμένο κύπελλο πρωταθλητριών, του Γκαμπριέλ Ανό, σε Champions League!

Στις 27 Μαΐου του 1981 λοιπόν, όταν κοντραρίστηκαν στο «Παρκ Ντε Πρενς» του Παρισιού, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, τα δεδομένα ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα απ’ ότι είναι σήμερα. Τότε η Λίβερπουλ ήταν το μεγάλο φαβορί. Εχοντας κατακτήσει διαδοχικά τα τρόπαια του 1977, 1978 και με ένα ακόμα να ακολουθεί το 1984, υπήρξε για περίπου μία 10ετία ένα από τα μεγάλα αφεντικά της Ευρώπης (σ.σ.: προσθέστε στα προηγούμενα και τα UEFA του 1973, 1976, αλλά και τον χαμένο τελικό Πρωταθλητριών του 1985).

Αντιθέτως, η Ρεάλ αναζητούσε την χαμένη αίγλη της, καθώς είχαν ήδη μεσολαβήσει 15 χρόνια από την τελευταία μεγάλη κούπα του 1966, ενώ θα ακολουθούσαν ακόμα 17 χρόνια έως το γκολ του Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς και την επιστροφή στην ευρωπαϊκή κορυφή το 1998. Βέβαια οι Κόκκινοι είχαν φτάσει στον τελικό, περνώντας οριακά από τη εξαιρετική Μπάγερν . Την επόμενη χρονιά έφτασε στον τελικό χάρη στο εκτός έδρας γκολ (0-0 και 1-1 στο Μόναχο), με τους Μαδριλένους να περνούν επίσης δύσκολα στον ημιτελικό την Ιντερ (νίκη 2-0 στο «Μπερναμπέου» και ήττα 1-0 στο Μιλάνο.

Εκείνος ο τελικός ήταν ένα μονότερμα της Λίβερπουλ. Για να γίνει πιο κατανοητή η αγωνιστική κατάσταση των δύο αντιπάλων, εκείνη η Ρεάλ ήταν περισσότερο κλεισμένη στο δικό της μισό, έχοντας και δύο man to man μαρκαρίσματα στους Γκρέιαμ Σούνες, Κένι Νταλγκλίς. Παρά το αμυντικό κλείδωμα του Βούγιαντιν Μπόσκοβ, η ομάδα του Μπομπ Πέισλι βρήκε το δρόμο προς τα δίχτυα στο 83′, με τον αριστερό μπακ, Αλαν Κένεντι να εκμεταλλεύεται την αδράνεια στην άμυνα από ένα πλάγιο άουτ με το… τσαφ του Ράφαελ Γκαρθία Κορτές και να νικάει με διαγώνιο πλασέ τον Αγουστίν Ροδρίγκεθ. Με εκείνη τη νίκη ο Πέισλι είχε γίνει ο πρώτος τεχνικός που έφτανε τις τρεις μεγάλες κατακτήσεις!

ΟΙ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ
ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ:
 Ρέι Κλέμενς, Ρέι Κένεντι, Φιλ Τόμπσον, Φιλ Νιλ, Αλαν Κένεντι, Αλαν Χάνσεν, Κένι Νταλγκλίς (85′ Τζίμι Κέις), Σάμι Λι, Τέρι ΜακΝτέρμοτ, Ντέιβιντ Τζόνσον, Γκρέιαμ Σούνες.

ΡΕΑΛ: Αγουστίν Ροδρίγκεθ, Ούλι Στίλικε,Αντρές Σαμπίδο, Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο, Ράφαελ Γκαρθία Κορτές (87′ Φρανθίσκο Πινέδα), Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, Αντόνιο Γκαρθία Νεβάχας, Ανχελ ντε λος Σάντος, Χουανίτο, Σαντιγιάνα, Λόρι Κάνιγχαμ.

Η σημερινή… πορεία!

Σε μια διαδρομή τόσο μεγάλη και τόσο δύσκολη είναι λογικό να προκύψουν εκπλήξεις μέχρι το φινάλε. Όπως προέκυψε η παρουσία της Ρόμα στα ημιτελικά με την απίστευτη πρόκριση επί της Μπαρτσελόνα. Όλα αυτά τα χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ έχουμε ζήσει μεγάλες ποδοσφαιρικές παραστάσεις και σπουδαίους τελικούς. Στον τελικό πήγαν οι δύο πιο… “εμπορικές” ομάδες απ’ ότι φάνηκε, και ο νοών νοείτω για το γεγονός ότι το προϊόν μετράει, και φυσικά είναι ο τελικός που θα θέλαμε όλοι να δούμε εδώ που φτάσαμε.

Ο τελικός όμως του Κιέβου ανάμεσα σε Ρεάλ και Λίβερπουλ φιγουράρει ως ένας από τους καλύτερους που ευελπιστούμε πως θα ζήσουμε. Μπορεί κάλλιστα να αποδειχθεί ως ο τελικός των ονείρων μας!

Ακόμη και όσοι δεν τρέφουν και ιδιαίτερη συμπάθεια στις δύο κορυφαίες ομάδες του πλανήτη είναι δύσκολο να μην παραδεχθούν πως Ρεάλ και Λίβερπουλ διαθέτουν όλες τις προϋποθέσεις για να μας καθηλώσουν το βράδυ του τελικού.

Η αποθέωση του ποδοσφαίρου σε όλο της το μεγαλείο. Εντάξει, μπορεί να είμαι και επηρεασμένος από το γεγονός ότι και οι δύο ομάδες από το εξωτερικό που τρέφω συμπάθεια βρίσκονται στο μεγάλο ραντεβού του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όμως όσο και αν κάποιος προσπαθήσει να αντικρούσει για το δίκαιο της παρουσίας τους σε αυτό δύσκολα θα μπορέσει να το τεκμηριώσει στο 100%.

Οι δύο πιο επιθετικές ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου θα διεκδικήσουν την κούπα με τα μεγάλα αφτιά και το βράδυ της 26ης Μαΐου δύσκολα δεν θα μείνει στην ιστορία για αυτά που ελπίζουμε πως θα δούμε.

Δύο ομάδες που τους είναι σε μεγάλο βαθμό δύσκολο να παίξουν με σκοπιμότητα, που λατρεύουν να παίζουν επίθεση, που έχουν τα «όπλα» για να μας χαρίσουν μεγάλες συγκινήσεις. Δεν μπορεί συνάμα να μην πει κανείς πως τόσο η Μπάγερν απέναντι στην Ρεάλ όσο και η Ρόμα κόντρα στην Λίβερπουλ αποδείχτηκαν πολύ σκληρές για να πεθάνουν.

Έχοντας και τα δικαιολογημένα παράπονα από τα διαιτητικά λάθη, για τα πέναλτι που δεν κέρδισαν ως όφειλαν στους επαναληπτικούς. Για να ανοίξει έτσι και η κουβέντα για το VAR από αυτούς βεβαίως που αποκλείστηκαν. “Χερούκλα” του Μάτιπ σε προσπάθεια του Φλορέντσι από κοντά, κανονική απόκρουση δηλαδή, ενώ μέσα στις αμφισβητούμενες μπαίνει και η ανατροπή του Κάριους στον Τζέκο δίνοντας οφσάιντ προηγουμένως, με τον Βόσνιο να καλύπτεται καθαρά όπως είδαμε, από την μία, και από την άλλη καθαρό χέρι του Μαρσέλο μέσα στην περιοχή που ανέκοψε την πορεία της μπάλας, φτάνοντας σε σημείο να το παραδεχτεί μέχρι και ο ίδιος πως ήταν… παράβαση.

Όντως αν το πέναλτι που όφειλε να πάρει η Ρόμα οδηγούσε στο 3-2 δεν ξέρουμε τι θα βλέπαμε στην πορεία. Σε ένα ζευγάρι όμως που είδαμε 13 γκολ σε δύο ματς εντυπωσιακά με την Λίβερπουλ να είναι καταιγιστική για 1,5 ματς λίγοι (και σίγουρα εμείς εδώ που έχουμε συνηθίσει δυστυχώς) θα σταθούν στην διαιτησία. Εμείς άλλωστε έχουμε την… τύχη να βλέπουμε στο πρωτάθλημα μας μόνο κακές διαιτησίες, «εξυγιαντικές» και ψήγματα καλού ποδοσφαίρου…

Λογικά πιο δικαιολογημένα τα παράπονα των Γερμανών για το πέναλτι που δεν τους δόθηκε στο 1-1 της Μαδρίτης καθώς συνολικά η Μπάγερν είχε καλύτερη εικόνα και στα δύο ματς με την Ρεάλ που όμως είχε την κλάση να κάνει γκολ τις ευκαιρίες της και να αντέξει στην πίεση.

Ωραία η ισοπέδωση λοιπόν αλλά η Ρεάλ θα παίξει στο Κίεβο τον τρίτο της συνεχόμενο τελικό Τσάμπιονς Λιγκ και τέταρτο τα τελευταία πέντε χρόνια.

Και λογικά θα είναι το φαβορί απέναντι στην «σεληνιασμένη» Λίβερπουλ του Γιούργκεν Κλοπ, του Σαλάχ και του Μανέ που έρχεται ως «τρένο» για να της πάρει τα σκήπτρα. Σε ένα τελικό που μπορεί να συμβούν τα πάντα ανάμεσα σε δύο ομάδες ικανές για το καλύτερο, δύο ομάδες που διαθέτουν αστέρια που μπορούν με μια κίνηση τους να αλλάξουν την ροή του αγώνα.

Όσο και να το ψάξεις δύσκολα θα καταλήξεις στο συμπέρασμα πως ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Ρεάλ και Λίβερπουλ δεν θα αποδειχθεί ονειρικός. Υπομονή λοιπόν μέχρι το βράδυ της 26ης Μαΐου όπου στο γήπεδο που η ΑΕΚ αντιμετώπισε την Ντιναμό, θα αναμετρηθούν Ρεάλ και Λίβερπουλ, δηλαδή σύνολο 17 Champions League. Θα κάνει η Ρεάλ το three peat ή η Λίβερπουλ θα ξεπεράσει Μπάγερν και Μπαρτσελόνα κατά ένα κύπελλο; Οψόμεθα…

Όποιος πρόλαβε τον… Ζιζού είδε!

Μία μικρή παράφραση διότι πρόκειται για έναν Κύριο, μία ηγετική φυσιογνωμία, μία χαρακτηριστική μορφή του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου στον πάγκο των ‘’Μαδριλένων’’. Αρκετά λογοκρίθηκε η Ρεαλ με την επιλογή της σε ότι αφορά τον πάγκο της. Αν θα καταφέρει δηλαδή να βγάλει τις σεζόν, κατακτώντας τρόπαια, με κάποιον που όση μπάλα δίδαξε εντός αγωνιστικού χώρου, άλλη τόση πρέπει να αποκτήσει σε προπονητικές γνώσεις, καθ’ ότι πρόκειται για την πρώτη του εμπειρία ως προπονητής.

Κι’ όμως ‘’κύριοι’’ ο Ζινεντίν Ζιντάν πάει να καταφέρει κάτι που πολλοί μεγάλοι προπονητές βλέπουν από μακριά. Την κατάκτηση, δηλαδή, του Champions League τρεις συνεχόμενες χρονιές με την ίδια ομάδα. Καταλαβαίνετε λοιπόν σε πόσο σύντομο χρονικό διάστημα έχει την ευκαιρία να βάλει από κάτω του ονόματα και όνοματα. Το έχει κάνει ήδη δηλαδή αφού back to back με την ίδια ομάδα δεν κατάφερε ποτέ ξανά κανείς. Ότι και να γίνει λοιπόν το βράδυ εκείνο, θα μείνει χαραγμένο στις ποδοσφαιρικές μνήμες μας, είτε για τον ‘’Ζιζού’’ είτε για την αντεπίθεση της “δαιμονισμένης” φέτος Λίβερπουλ των Σαλάχ, Φιρμίνιο, Μανέ, Κλοπ και της υπόλοιπης παρέας.