image description

Κατώτερος των προσδοκιών αποδείχτηκε πάλι ο ΠΑΣ Γιάννινα, που παραδόθηκε στις ορέξεις του Ολυμπιακού. Κι εδώ αρχίζει η μεγάλη συζήτηση. Ποιών προσδοκιών; Ποιός και πως ορίζει τις προσδοκίες;

Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά φιλοσοφίας ανάμεσα στο τι θέλει ο φίλαθλος και τι σχεδιάζει να πετύχει η διοίκηση με τη βοήθεια του προπονητή. Ο κόσμος θέλει τον ΠΑΣ Γιάννινα να ανταποκρίνεται στο βάρος της ιστορίας του, το οποίο είναι σίγουρα μεγαλύτερο από του Ατρομήτου και του Αστέρα Τρίπολης. Όταν βλέπει αυτές τις ομάδες να επιτυγχάνουν κάθε χρόνο, παίρνοντας ευρωπαϊκά εισιτήρια, θεωρεί αυτονόητο ότι θα έπρεπε να βρίσκεται στη θέση τους.

Από την άλλη μεριά, ο στόχος της διοίκησης είναι εδώ και χρόνια άλλος. Θέλει να παράγει ταλέντα ή να ανακαλύπτει ποδοσφαιριστές που θα μετατρέψουν τον ΠΑΣ Γιάννινα σ’ ένα σύλλογο που θα πάψει να είναι καταχρεωμένος και θα παράγει έσοδα. Αυτό έχει αγωνιστικό κόστος, αφού η ανάδειξη των ταλαντούχων παικτών προϋποθέτει υπομονή στα λάθη τους, αλλά και ξαφνικούς «αποχαιρετισμούς», όταν βρίσκεται σύλλογος που έχει τη δυνατότητα να αγοράσει όποιον θέλει, όποτε θέλει.

Αυτό το χάσμα για να γεφυρωθεί δεν είναι απλό, αλλά ειδικά ο κόσμος έχει κάνει βήματα ως προς την αποδοχή του μοντέλου που επιθυμεί ο πρόεδρος. Απλώς, κάποια στιγμή χρειάζεται και η διοίκηση να κάνει βήματα προς την κατεύθυνση μίας μεταγραφής για τον κόσμο μετά από 5 χρόνια «μνημονίου», όπου τα έσοδα εκτινάχθηκαν και οι δικαιολογίες περιορίζονται.

Δεν τελειώνει εδώ αυτή η συζήτηση, τουναντίον μπορούν να ειπωθούν πολλά προς υπεράσπιση του ενός ή του άλλου πόλου.

Πάμε και στο αγωνιστικό κομμάτι.

Όταν έγινε η κλήρωση του πρωταθλήματος, οι 99 στους 100 παραδέχτηκαν ότι το πρόγραμμα είναι «βουνό». Δεν είπε κανείς ότι 5 ταξίδια στην Αθήνα και μόνο ένα εντός έδρας ματς με τον ενθουσιώδη από την επιστροφή του στη Super League, Άρη, συνεπάγονται 15-18 βαθμούς στις 6 πρώτες αγωνιστικές. Και μάλιστα όλοι γνωρίζαμε ότι ο ΠΑΣ θα ξεκινήσει με δύο κατά τεκμήριο πιο έτοιμες ομάδες, που αυτήν την περίοδο θα ήταν φορμαρισμένες για να «χτυπήσουν» είσοδο στους ομίλους του Champions League και του Europa League, την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό. Την ίδια στιγμή ο Πετράκης έπρεπε να διαχειριστεί για πρώτη φορά όσο είναι στον ΠΑΣ, ένα ρόστερ που δεν είχε ομοιογένεια, αλλά χρειάζεται δουλειά εξ’ αρχής για να γίνουν όλοι αυτοί ενιαίο σύνολο.  Αν η παραπάνω «εξίσωση» έπρεπε να φέρει αποτέλεσμα ή καλή εμφάνιση σε ΟΑΚΑ και «Γ. Καραϊσκάκης», εξαρτάται από τα «μαθηματικά» του καθενός.

Ως φίλαθλοι έχουμε ανησυχήσει κι εμείς από την εικόνα που είναι κακή από τα φιλικά κιόλας, όπως επίσης και από την αποχώρηση του Κόντε, που ακόμα και όταν η ομάδα δεν έπαιζε καλά, τουλάχιστον έβαζε ένα γκολ. Όντως ο σχεδιασμός είχε πολύ σοβαρά λάθη, γιατί με 12 μεταγραφές δεν μπορεί να μην έχουν καλυφθεί σημαντικές αδυναμίες που «φώναζαν» από πέρυσι. Δημοσιογραφικά, πάντως, θα βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα όταν ολοκληρωθούν οι μεταγραφές και περάσει ένας μήνας που θα είναι όλοι αυτοί μαζί. Το να βγάλουμε χολή για όλους είναι το πιο εύκολο. Αν μάλιστα μετατρέψουμε και το σύνθημα «ΠΑΣ στα εύκολα, πούλα-φύγε στα δύσκολα», θα γίνουμε και αρεστοί σε μερίδα του κοινού που «διψάει» να δικαιωθεί με το γνωστό «τα λέγαμε από χρόνια εμείς».

Όσον αφορά αυτό καθαυτό το χθεσινό «ναυάγιο», δεν περισυλλέξαμε «επιζήσαντες»:

Μάρκος Βελλίδης: Στο πρώτο γκολ υπάρχει μια συνολική ευθύνη, γιατί δεν έχει βγει κανένα αμυντικό χαφ στον Καμαρά να του δυσκολέψει τη σέντρα, ο Ελαμπντελαουί έφυγε ολομόναχος στην πλάτη της άμυνας, χωρίς να τον πάρει αμυντικός και στο τέλος υπάρχει μια ελάχιστα πιο αργή αντίδραση στην έξοδο από τον ίδιο τον Βελλίδη. Στα υπόλοιπα γκολ απλά τον «εκτέλεσαν» από κοντά, ενώ σε 1-2 περιπτώσεις είχε καλές επεμβάσεις. Έδωσε 2 πάσες, έκανε 2 αποκρούσεις, 3 κλεψίματα και 3 επεμβάσεις.

Άλεξ Κακούμπα: Δεν μας έχει δείξει τίποτα ιδιαίτερο. Ακόμα και οι σέντρες που επιχείρησε ήταν αρκετά δυνατές και δεν έφεραν την μπάλα επικίνδυνα μέσα στην περιοχή, ενώ στα μαρκαρίσματα χάθηκε ουκ ολίγες φορές. Είχαμε χρόνια να δούμε αμυντικό να γυρνάει πλάτη-κ…λο σε σέντρα αντιπάλου. Το είδαμε κι αυτό χθες. Είχε 0/3 γεμίσματα, 1 πάσα, 2 λάθη, 3 κλεψίματα και 2 επεμβάσεις.

Θέμης Τζημόπουλος: Πολύ δύσκολο έργο, έκανε κάποια διωξίματα σε επικίνδυνες μπαλιές μέσα στην περιοχή, αλλά η γενική εικόνα ήταν πολύ κάτω του μετρίου. Το πέναλτι που δόθηκε δεν είναι πέναλτι, αφού η μπάλα από το δικό του πόδι πάει στο χέρι του, ωστόσο έκανε ένα τράβηγμα φανέλας σε άλλη φάση που μπορούσε να δοθεί. Έδωσε 2 πάσες, έκανε 2 λάθη, 1 απόκρουση, 3 επεμβάσεις και παραχώρησε 3 φάουλ.

Αλέξης Μιχαήλ: Η γνωστή προβληματική εικόνα του κέντρου άμυνας ήταν και από τον αρχηγό. Αρκετά λάθη, που κόστισαν και γκολ, αλλά ως μια συνολική ευθύνη της άμυνας που δεν έχει αλληλοκαλύψεις, δεν έχει συγκέντρωση και δεν βγάζει την εμπειρία που διαθέτει. Ο Μιχαήλ έδωσε 1 πάσα, έκανε 3 λάθη, 1 κλέψιμο και 4 επεμβάσεις.

Αλέξανδρος Αποστολόπουλος: Ήταν από τους καλύτερους παίκτες της προετοιμασίας, αλλά και από τις μεγάλες απογοητεύσεις της χθεσινής βραδιάς. Ειδικά η εικόνα της φάσης του 92’ που δεν έχει κουράγιο ή δυνάμεις να γυρίσει πίσω και ο Μεριά κάνει περίπατο στο 5-0, είναι αποκαρδιωτική. Μάλιστα ήταν από τους παίκτες που είχε από την αρχή του ματς πρόβλημα, όταν ο Τσιμίκας ανέβαινε άνετα από την πλευρά του και χρειάστηκαν οι φωνές Πετράκη από τον πάγκο για να τον σταματήσουν μαζί με τον Ξύδα. Είχε 0/4 γεμίσματα, 1 πάσα, 1 λάθος, 2 κλεψίματα και 2 επεμβάσεις.

Φάμπρι Κάστρο: Πιο βελτιωμένος σε σχέση με την ΑΕΚ, αλλά όχι ακόμα ο παίκτης που έχουμε δει στις προπονήσεις. Θέλει δουλειά και προσήλωση ακόμα σε τακτικά θέματα, αφού χάνει τη θέση του και αργεί να ξαναβρεί που πάει. Δυστυχώς δεν είναι παίκτης που θα πατήσει στην αντίπαλη περιοχή, είναι καθαρά 6άρι, χωρίς να 8αρίζει καθόλου. Άλλο ένα κενό στο ρόστερ σ’ αυτή τη θέση που δεν καλύφθηκε και πρέπει έστω και τώρα. Είχε 1 τελική προσπάθεια, 1 άστοχο γέμισμα σε μία προσπάθεια, 8 πάσες, 4 λάθη, 3 κλεψίματα και έκανε 3 φάουλ.

Άντι Λίλα: Πολλά φάουλ ο Λίλα για ένα ακόμα ματς και δεν απέφυγε πάλι την κίτρινη. Κυνήγησε αρκετά τους αντιπάλους του, αλλά δεν μπορούσε να τους ανακόψει καθαρά. Είχε 2 τελικές προσπάθειες, 2 πάσες, 3 λάθη, 2 κλεψίματα και έκανε 6 φάουλ.

Αλέξανδρος Νικολιάς: Του ανέθεσε ρόλο κάτι σαν δεκάρι ο Πετράκης. Προσπάθησε να τρέξει την ομάδα στις αντεπιθέσεις όταν έπαιρνε την μπάλα, αλλά δεν βγήκαν οι συνδυασμοί. Είχε 1 τελική προσπάθεια, 4 πάσες, 1 λάθος, έκανε 2 και κέρδισε 2 φάουλ.

Ορέστ Κούζικ: Στο ερώτημα «γιατί δεν βάζει ο Πετράκης τον Ουκρανό», η απάντησή μας ήταν ότι δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα. Απόδειξη της μη προσαρμογής είναι και τα πολλά λάθη και ότι δεν μπόρεσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού της ομάδας ή να συμμετάσχει σε συνδυασμούς δίνοντας σίγουρες πάσες. Πάντως ο Κούζικ πιστεύουμε ότι έχει δυνατότητες, αλλά χρειάζεται τον χρόνο του. Είχε 1 τελική προσπάθεια, 1 πάσα, 9 λάθη, και 2 κερδισμένα φάουλ.

Σάντι Κρίζμαν: Ήταν μαχητικός, αλλά τελείως ακίνδυνος. Έμεινε μακριά από την περιοχή και δεν προβλημάτισε την αντίπαλη άμυνα. Έκανε 1 λάθος, 2 επεμβάσεις, παραχώρησε 5 φάουλ και κέρδισε 3.

Γιώργος Ξύδας: Ξεχνιόταν στα αμυντικά του καθήκοντα, διορθώθηκε στην πορεία, προσπάθησε να φύγει σε κάποιες αντεπιθέσεις, αλλά γενικά κυμάνθηκε κι αυτός στη μετριότητα όσο έπαιξε. Έκανε 3 λάθη και κέρδισε 2 φάουλ.

 

Αλλαγές

Γιάννης Μυστακίδης: Φάνηκε στη φάση του δοκαριού και μόνο. Κατά τα λοιπά δεν τον ένιωσε η αντίπαλη άμυνα, όσο κι αν προσπάθησε να φτιάξει κάποιους συνδυασμούς στην επίθεση. Είχε 1 τελική προσπάθεια, 0/3 γεμίσματα, 5 πάσες, 3 λάθη και κέρδισε 2 φάουλ.

Ιγκόρ Βιδάλ: Έπαιξε λιγότερο από 20λεπτο, σ’ ένα διάστημα που ο ΠΑΣ σχεδόν είχε εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια. Δεν μπόρεσε να τον «ζωντανέψει». Η στατιστική κατέγραψε 2 πάσες του και 1 κερδισμένο φάουλ.

Στέφανος Σιόντης: Τι να προλάβει να σώσει ο Σιόντης, δεν σωζόταν τίποτα. Είχε 1 εύστοχο γέμισμα σε μία προσπάθεια, 1 κλέψιμο και παραχώρησε 2 φάουλ.

 

Προπονητής

Γιάννης Πετράκης: Προσπάθησε να παρουσιάσει κάτι άλλο σε σύγκριση με την πρεμιέρα και αντί για 4-4-2 έπαιξε με 4-3-3, με τον Νικολιά ανάμεσα από τα δύο αμυντικά χαφ και τους επιθετικούς σε πιο ελεύθερο ρόλο. Είχε επιθετικογενείς παίκτες στην ενδεκάδα και γρήγορους και για μισή ώρα είχε και μια καλοστημένη άμυνα. Το γιατί καταρρέει ψυχολογικά η ομάδα όταν δέχεται το πρώτο γκολ και παρατάει τα ματς, είναι ένα θέμα που πρέπει να το δουν πολύ σοβαρά. Έχει παρατηρηθεί πολλές φορές να τελειώνουν τα ματς όταν σκοράρει ο αντίπαλος και να υπάρχει μηδενική αντίδραση σ’ αυτό το «στράβωμα».

Ο κόουτς είναι εργάτης του ποδοσφαίρου και ξέρει να βρίσκει λύσεις. Θα δυσκολευτεί να βρει τον δρόμο με τόσους νέους παίκτες και ίσως και με άλλους που θα ακολουθήσουν όπως οι Λέο, Παμλίδης ή ο σέντερ φορ που θα αποκτηθεί, αλλά είναι νωρίς για να πούμε ότι χάθηκε κάτι. Η Super League δεν τελειώνει ούτε Σεπτέμβριο ούτε Οκτώβριο.

 

Του Γιάννη Γιαννάκη