image description

Το διπλό με «πεντάρα» που σημείωσε ο ΑΕΤΟΣ Νήσου κόντρα στον Πωγωνάτο, υπό τη σκιά της απώλειας του Γιώργου Πεπόνη και το γεγονός ότι βρίσκεται στις δύο προνομιούχες θέσεις του πρώτου ομίλου που οδηγούν στην Α’, δύο στροφές πριν το φινάλε, έδωσε την αφορμή στον Πέτρο Σιούλη να μελετήσει, αν η φετινή πορεία είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς ή περί αν πρόκειται περί δημιουργήματος μιας παρέας που προτάσσει το «ευ αγωνίζεσθαι».

Ας ορίσουμε μία βάση για όσα ακολουθήσουν. Αρχικά, πριν μετεγγραφεί ένας ποδοσφαιριστής σε κάποιο σωματείο, τα πρώτα ερωτήματα που θέτει στον εαυτό του είναι τα εξής: «Έχει στόχους η ομάδα ή πετάει χαρταετό; και αν έχει, αγωνίζεται κάποιος δικός μου για να τον ρωτήσω τι κλίμα θα συναντήσω;

Στα παραπάνω λοιπόν ερωτήματα, οι απαντήσεις πηγάζουν από το υπόδειγμα ομάδας που παρουσιάζει φέτος ο πρωτομάστορας εδώ και χρόνια(με εξαίρεση κάποια μικρά διαλλείματα λόγω υποχρεώσεων) του ΑΕΤΟΥ Νήσου,κ. Κωνσταντίνος Λίολιος .

Μετά τις καλοκαιρινοχειμερινές προσθήκες των Λέτσιου και Σπαθάρη, που είναι οι πρώτοι σκόρερ του ΑΕΤΟΥ με 19 και 11 τέρματα αντίστοιχα, αλλά και των Καρυώτη, Ποποβίδη, Σπαθάρη, Μάτσια Χ., Χριστογιώργου, Πρέντζα, Κιούση, Τσαμιτρόπουλου, Νάτση που έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα, σε συνδυασμό με το ρόστερ που προϋπήρχε, έγινε απλούστερο το έργο του προπονητή, που με το μαγικό του ραβδάκι, βρήκε την συνταγή για την ομαλότερη ομοιογένεια, κάτι που δύσκολα συναντά κάποιος σε σωματεία, τα οποία δεν πρωταγωνιστούσαν νωρίτερα. Δεν θα ήταν τίμιο να παραλείψω όχι μόνο τα 10 τέρματα που έχει πετύχει ο Μπίλης Κ. αλλά το ρόλο του στον δημιουργικό τομέα που «ταιριάζει γάντι» με τη φιλοσοφία στον τρόπο παιχνιδιού που διαθέτουν οι ΑΦΟΙ Μάτσια.

Πολλές φορές, χρειάζεται να δημιουργηθείς μέσα από τις στάχτες σου, ώστε να φανείς ξανά ανταγωνιστικός. Αυτό συνέβη, όταν ο ΑΕΤΟΣ υποβιβάστηκε και αγωνίστηκε τη σεζόν 2013-2014 στην τρίτη κατηγορία, κρατώντας όμως αρκετές από τις λεγόμενες «παλιοσειρές», που πάνω απ’ όλα ήταν φίλοι και μετά συμπαίκτες. Βλέποντας τους  Μάτσιας Α.,  Μπίλης Κ., Κουβάτης Γ. και πολλούς άλλους να αγωνίζονται για την παρέα και μετά για την φανέλα, αξιοποιώντας την πολύτιμη εμπειρία που διαθέτουν, αποτελούσαν πολυτέλεια για τον τότε προπονητή κ.Ηλία Αντόνογλου και τους ποδοσφαιριστές που τους πλαισίωναν.

Εκείνη λοιπόν η χρονιά ανόδου, αποτέλεσε ορόσημο για τη σύγχρονη ιστορία του ΑΕΤΟΥ. Για να θυμηθούμε το Νησί στις προνομιούχες θέσεις μιας κατηγορίας τις τελευταίες αγωνιστικές, θα πρέπει να γυρίσουμε πολλές σελίδες πίσω.

«Τρώγοντας  έρχεται η όρεξη» , έλεγαν οι παλιοί. Μετά από μία μέτρια περσινή χρονιά, όπου συγκεντρώθηκαν 51 βαθμοί στην Β’ κατηγορία, το συγκρότημα του κ. Κωνσταντίνου Λιόλιου, έχει βαλθεί να μας τρελάνει, έχοντας ήδη 65 βαθμούς, έναν λιγότερο από την Αγία Μαρίνα που οδηγεί την κούρα του πρωταθλήματος.

«Παιχνίδι με παιχνίδι» λέει φέτος ο κόουτς, κάτι που βοηθά τους ποδοσφαιριστές του να επικεντρώνονται σε κάθε αναμέτρηση, αφήνοντας στην άκρη το υπόλοιπο πρόγραμμα. «Να παίζετε για τους συμπαίκτες σας», τονίζει στα αποδυτήρια και ωθεί τους πάντες να «καταπίνουν»  χιλιόμετρα για να διορθώσουν τυχόν λάθη.

Και κάπως έτσι χτίζονται οι ομάδες. Όταν ο προπονητής περνάει το μήνυμα ότι η προπόνηση είναι γιορτή και γίνεται για τους ποδοσφαιριστές πάνω απ’ όλα και μετά για την ομάδα, βρίσκοντας έτσι το κουμπί τους , σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια που έκαναν το καθήκον τους και απλά κρατούσαν την ομάδα σε ένα μέτριο επίπεδο. Τώρα «μασάνε» σίδερα και παρουσιάζουν τον καλύτερό τους εαυτό μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Κάπου εδώ, θα κάνουμε λόγο και για την ποδοσφαιρική αλληλεγγύη, που είναι το «άλφα» και το «ωμέγα» σε μία ομάδα. Οι καινούργιοι παίκτες που αποφάσισαν φέτος να φορέσουν τη φανέλα του ΑΕΤΟΥ, συνάντησαν  ένα αξιοζήλευτο κλίμα από τους παλιούς, με αρκετή δόση υγιούς χαβαλέ , κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι όπως στο σπίτι σου.

Όταν λοιπόν η προπόνηση αποτελέσει γιορτή για τους ποδοσφαιριστές και μέσα σ΄αυτή θα χωράει και ο προπονητής σε ρόλο μαέστρου, τότε και μόνο τότε θα βγουν από την αφάνεια και άλλες ομάδες.