image description

O Ντιμιτρί Παγιέ που χτες χάρισε την νίκη στην Γαλλία μπροστά στους συμπατριώτες του, θα μπορούσε να μην είχε περάσει ποτέ τα σύνορα του εξωτικού Ρέυνιον -νησί από το οποίο κατάγεται- αν δεν υπήρχε ο πατέρας του και ο θείος του να τον «σηκώσουν» μετά την πρώτη του αποτυχία. Στα 29 του, έκανε το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο να του υποκλιθεί και τα δάκρυα του όταν έγινε αλλαγή, μας υπενθυμίζουν πόσα συναισθήματα «γεννά» το ποδόσφαιρο. Το super-fm.gr σας παρουσιάζει την πορεία του Ντιμιτρί Παγιέ από το… πουθενά στην κορυφή!

 

Η πρώτη αποτυχία του στην Χάβρη και ο ρόλος του πατέρα του

Κάπου στην μέση του Ινδικού ωκεανού, 1.000 μίλια ανατολικά της Αφρικής και 5.700 μίλια μακριά της Γαλλίας, στο μικρό νησί του Ρέυνιον, έρχεται στην ζωή το 1987 ο Ντιμιτρί Παγιέ. Ο πατέρας του, Άλαν Παγιέ, είχε όνειρο πάντα στην ζωή του να γίνει ποδοσφαιριστής, όμως ποτέ δεν τα κατάφερε. Έτσι, ενθάρρυνε τον Ντιμιτρί να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και να εγγραφεί στην πρώτη του ομάδα, την Σαιντ-Φιλίπ, σε ηλικία οχτώ ετών. Ο μικρός τα πήγαινε περίφημα στην ομάδα που αγωνιζόταν και έτσι δεν άργησε να έρθει η πρώτη μεγάλη ευκαιρία στα 12 του, καθώς η Χάβρη θα ήταν ο λόγος που ο Ντιμιτρί θα περνούσε τα σύνορα του Ρέυνιον για πρώτη φορά.

pagie-2

Ο Παγιέ σε ηλικία 11 ετών

Εκεί θα έμενε για τέσσερα χρόνια, όμως στα 16 του θα ερχόταν η πρώτη αποτυχία της καριέρας του. Η γαλλική ομάδα δεν τον προβίβασε στην πρώτη ομάδα, καθώς πίστευε ότι δεν είναι ικανός να αγωνιστεί στην Ligue 2 και έτσι ο Παγιέ γύρισε απογοητευμένος στο Ρέυνιον.  “Νόμιζα ότι το όνειρο είχε τελειώσει» δήλωνε αρκετά χρόνια μετά. “Είχα περάσει τέσσερα χρόνια στην Χάβρη και όταν μου είπαν ότι δεν ήμουν αρκετά καλός για την Ligue 2, με ‘’χτύπησε’’ σκληρά. Δεν ήθελαν καν να ακούσουν κουβέντα για μένα και το ενδεχόμενο να επιστρέψω στη Γαλλία. Ήταν τραυματική εμπειρία το να μην με κρατήσουν. Ήθελα απλώς να μείνω στο νησί μου και να παίξω ποδόσφαιρο εκεί. “. Έτσι και έγινε. Ο Παγιέ εντάχθηκε μετά το τέλος της περιπέτειας του στην Χάβρη το 2003, στην Εξελσιόρ του Ρέυνιον, που τον βοήθησε να δυναμώσει σωματικά ενώ έγινε και ο νεότερος παίκτης που έχει αγωνιστεί ποτέ στο πρωτάθλημα.

pagie-3

Ο Παγιέ (δεξιά) και δίπλα του ο Μικρός αδερφός του Άντονι

Το 2005 ήρθε η δεύτερη μεγάλη ευκαιρία της καριέρας του, καθώς η Ναντ του έκανε πρόταση να επιστρέψει στην Γαλλία, όμως ο Παγιέ σκεφτόταν σοβαρά να αρνηθεί. Σωματικά είχε εξελιχθεί έχοντας παίξει εναντίον μεγαλύτερων ηλικιακά αντιπάλων, αλλά διανοητικά δεν ήταν ακόμα έτοιμος καθώς φοβόταν ότι θα αποτύχει ξανά. Όμως ο Άλαν Παγιέ και ο θείος του Ζαν-Μαρκ, έπεισαν τον Ντμίτρι ότι αξίζει να πάρει ακόμα μια ευκαιρία. «Ο πατέρας μου και ο θείος μου με έπεισαν ότι πρέπει να δοκιμάσω για ακόμη μια φορά την τύχη μου και εκτός Ρέυνιον. Κυρίως όμως δέχτηκα την πρόταση της Ναντ εξαιτίας του πατέρα μου, που το ποδόσφαιρο είναι το πάθος του και ο ίδιος ποτέ δεν πήρε την ευκαιρία του να φύγει πέρα από το νησί μας». 29 χρόνια μετά, κανένας από τους τρεις δεν το έχει μετανιώσει και το ποδόσφαιρο μπορεί να δηλώνει ευγνώμων στον Άλαν Παγιέ…

 

Η εξέλιξη στην Γαλλία και το κεφάλαιο Πρέμιερ Λιγκ

Ο Παγιέ είχε την ευκαιρία να βρεθεί στην περίφημη «L’Académie du Foot» της Ναντ, η οποία στο παρελθόν έχει αναδείξει σπουδαίους παίκτες όπως ο Ανρί Μισέλ, ο Ντιντιέ Ντεσάν και ο Μαρσέλ Ντεσαγί. Ο 18χρονος «άρπαξε» γρήγορα την ευκαιρία και προβιβάστηκε σχεδόν αμέσως στην πρώτη ομάδα την αγωνιστική χρονιά 2005-2006. Ο Ζερζ Λε Ντιζιέ, προπονητής της Ναντ, ήταν εκείνος που εμπιστεύτηκε πρώτος τον Παγιέ και του έδωσε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του κόντρα στην Μπορντό για την 19η αγωνιστική όπου αγωνίστηκε μόλις για 7 λεπτά. Τέσσερις αγωνιστικές μετά, ο Γάλλος προπονητής πέρασε σαν αλλαγή τον Παγιέ για τα τελευταία δύο λεπτά του αγώνα εναντίον της Μετς και εκείνος τον δικαίωσε σκοράροντας το πρώτο του γκολ.

pagie-4

«Ήταν μαγικό, με έστειλε σε έναν άλλο κόσμο» σχολίασε αρκετά χρόνια μετά ο Παγιέ για τα συναισθήματα που ένιωσε έχοντας σκοράρει το πρώτο του γκολ με την Ναντ. Το τέλος της χρονιάς βρήκε τον Παγιέ να μετρά μόλις τρεις συμμετοχές και ένα γκολ, όμως η επόμενη χρονιά θα τον έβρισκε βασικό και αναντικατάστατο. Τη σεζόν 2006-2007 ο Γάλλος αγωνίστηκε σε 33 παιχνίδια και μέτρησε 4 γκολ και 3 ασίστ όμως δεν βοήθησε την Ναντ να αποφύγει τον υποβιβασμό, αλλά παρόλα αυτά μεταγράφηκε στην Σαιντ Ετιέν έναντι περίπου 4,5 εκατομμυρίων ευρώ. Στους «Στεφανουά» είχε μεγαλύτερη εξέλιξη και σε τέσσερα χρόνια σημείωσε 19 γκολ σε 129 συμμετοχές παίρνοντας μεταγραφή για την Λιλ το 2011. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια ο Παγιέ είχε σταθερή εξέλιξη σε Λιλ και Μαρσέιγ γινόμενος σταδιακά ένας από τους καλύτερους επιθετικούς χαφ στο γαλλικό πρωτάθλημα με έφεση στον άριστο χειρισμό της μπάλας, την γρήγορη αντίληψη του παιχνιδιού και την απρόβλεπτη ντρίμπλα που διέθετε. Το καλοκαίρι που μας πέρασε η Γουέστ Χαμ δαπάνησε 10 εκατομμύρια λίρες για να πάρει τον Παγιέ από τους Μαρσεγέζους, όμως ουδείς περίμενε την αγωνιστική «εκτόξευση» του Γάλλου. Ο Παγιέ αγωνίστηκε σε 30 παιχνίδια πρωταθλήματος και σε 6 για το FA Cup, σημειώντας 9 και 3 γκολ αντίστοιχα, ενώ μοίρασε παράλληλα και 15 ασίστ σύνολο όλην την χρονιά! Η συμβολή του στην εξαιρετική χρονιά της Γουέστ Χαμ που την έφερε στην 7η θέση της Πρέμιερ Λιγκ και στα ημιτελικά του κυπέλλου, ήταν κομβική, καθώς ήταν ο καλύτερος παίκτης του συνόλου του Σλάβεν Μπίλιτς. Κάπως έτσι η παρουσία του στην  αποστολή της Γαλλίας ενόψει Euro ήταν αναπόφευκτη.

 

Τα δάκρυα του Παγιέ είναι το ποδόσφαιρο

Στο παιχνίδι  της χώρας του κόντρα στην Ρουμανία ο Παγιέ ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου. Μια ασίστ για το κεφάλι του Ζιρού αλλά κυρίως το σπάνιας ομορφιάς και σημασίας γκολ που πέτυχε στο τέλος, του αποδίδουν εύκολα τον παραπάνω τίτλο. Αυτό όμως που διαδραματίστηκε όταν ο Παγιέ έγινε αλλαγή συγκλόνισε περισσότερο τον κόσμο. Ο 29χρονος ξέσπασε σε κλάματα για να εξηγήσει αργότερα. «Το γκολ που σημείωσα μας δίνει τη νίκη και τους τρεις βαθμούς για να συνεχίσουμε. Αυτό είναι το σημαντικό. Εκεί οφείλεται και η αντίδραση μου και τα δάκρυα στο τέλος» είπε μετά το περιστατικό ο Παγιέ και πρόσθεσε :«Η παρουσία μου εδώ είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και θυσιών. Σε σχέση με κάποιους συμπαίκτες μου, πολλοί θεώρησαν έκπληξη την παρουσία μου στην αποστολή της ομάδας. Βρίσκομαι εδώ για να το απολαύσω. Με αυτή τη νοοτροπία αγωνίστηκα και προσπάθησα να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό. Το γεγονός πως αγωνίστηκα μπροστά στην οικογένεια μου, μου έδωσε δύναμη».

pagie-5

H αντίδραση του Γάλλου, μας υπενθυμίζει τι πραγματικά είναι το ποδόσφαιρο. Μια «έκρηξη» συναισθημάτων. Η χαρά για ένα γκολ, η δικαίωση που από το μηδέν κάποιος φτάνει να είναι ήρωας και η περηφάνια που νιώθεις όταν αγωνίζεσαι μπροστά στους συμπατριώτες και την οικογένεια του. Το ποδόσφαιρο χτες υποκλίθηκε στον Ντμίτρι Παγιέ και από σήμερα μπορεί να ευγνωμονεί τον Άλαν Παγιέ και τον θείο Ζαν-Μαρκ…

Ο Παγιέ έχει ως είδωλο του τον Ροναλντίνιο. Στο παρελθόν έχει δηλώσει για τον Βραζιλιάνο: «O λόγος που είμαι οπαδός του είναι επειδή ο Ροναλντίνιο προσέφερε θέαμα και παράλληλα ήταν ουσιαστικός και βοηθούσε την ομάδα του να φτάσει στην νίκη». Πολλές φορές μάλιστα ο Παγιέ προσπαθεί να αγωνίζεται με παρόμοιο στυλ με εκείνο του Βραζιλιάνου σούπερ σταρ. «Εξακολουθώ να αντιμετωπίζω το ποδόσφαιρο ως ένα παιχνίδι ακόμα και αν υπάρχουν πιο σημαντικά προβλήματα όπως αυτά που είναι οικονομικής φύσεως. Προσπαθώ να είμαι αποτελεσματικός, αλλά προσπαθώ να βάζω και «φαντασία» διότι οι θεατές έρχονται για να δουν ένα όμορφο παιχνίδι».

 

Eπιμέλεια: Βαγγέλης Δήμας