image description

Μπορεί  να αναμένουμε την άφιξη της FIFA στην Ελλάδα, με κεντρικό θέμα τη διαιτησία, όμως ο παράνομος ή μη στοιχηματισμός των αθλητών και παραγόντων εξακολουθεί να αποτελεί τη γάγγραινα του εγχώριου πρωταθλήματος. Ποια είναι όμως τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν τους ποδοσφαιριστές στον τζόγο και τι συνέπειες έχουν στην καθημερινότητά τους;

Γράφει ο Πέτρος Σιούλης

Σε γενικές γραμμές είναι δικαίωμα του καθενός να απ-ασχολείται με τον τζόγο ή αλλιώς τα τυχερά πονταρίσματα. Παρ’ όλα αυτά, ουδείς έχει το δικαίωμα να μεροληπτήσει εναντίον του, διότι ο καθείς (εφόσον δεν βλάπτει τη ζωή άλλων) «κάνει ότι θέλει στο κρεβάτι του»!

Όπως ακριβώς ο Αλέξης Ιβάνοβιτς στον «Παίκτη»(μυθιστόρημα) του Ντοστογιέφσκι θυμόταν τη μία φορά που μετέτρεψε το 1 φιορίνι σε 170, αγνοώντας ωστόσο τις άπειρες συντριβές του, έτσι και αποδειγμένα η συγκεκριμένη τακτική έχει οδηγήσει αρκετούς στοιχηματικούς παίκτες με μαθηματική ακρίβεια στα τάρταρα.

Ας κάνουμε όμως μία προσέγγιση στο να εντοπίσουμε τις πιθανές αιτίες και συνέπειες που έχει ένας ποδοσφαιριστής, όταν επιλέγει να βάλει στην καθημερινότητά του, σε επίπεδο εθισμού, τον παράγοντα τύχη με έπαθλα μικρά ή μεγάλα χρηματικά ποσά.

1)Μήπως το απυρόβλητο της ΕΠΟ, ωθεί τους ποδοσφαιριστές στον τζόγο;

Untitled

Παραμένει μάστιγα των τελευταίων ετών ο παράνομος ή μη στοιχηματισμός. Σε γενικές γραμμές είναι δικαίωμα του καθενός να απ-ασχολείται με τον τζόγο ή αλλιώς τα τυχερά πονταρίσματα.

Είναι κοινό μυστικό αλλά ευρέως γνωστό, πως σύμφωνα με το άρθρο 50 της ΕΠΟ, απαγορεύεται ο στοιχηματισμός στους αξιωματούχους των ομάδων και επιτρέπεται στους ποδοσφαιριστές τους.

Αξιωματούχοι για να καταλάβετε, ορίζονται όσοι συνδέονται με οποιοδήποτε τρόπο, με μία ΠΑΕ, καθώς και οι διαιτητές των αγώνων.

Άρα, η ΕΠΟ απαγορεύει (στα χαρτιά τουλάχιστον) σε όλους να παίζουν στοίχημα, πλην των ποδοσφαιριστών. Επομένως, γιατί ο ποδοσφαιριστής να μείνει στην «απ’ έξω» και να μην λειτουργήσει αρκετές φορές προς ιδίου όφελος αλλά και προς άλλων; (Θυμηθείτε περίπτωση Αβραάμ Παπαδόπουλου)

 

2)Μήπως καλύπτει τις ψυχολογικές ανάγκες του ατόμου;

Ένας ποδοσφαιριστής συνήθως κάνει την ζωή του στρατιωτικού, όσον αφορά τις συχνές μετακινήσεις του σε άλλα σωματεία. Αρκετές είναι οι φορές που κάτι στραβώνει και παρεκκλίνει από τις αρχικές απαιτήσεις του ή της εγγυήσεις που πήρε, με αποτέλεσμα (εξαιρούμε τις αθλητικές του επιδόσεις) να κάνουν την εμφάνησή τους τα πρώτα σημάδια δυσαρέσκειας αλλά και η αίσθηση της προσωπικής ανεπάρκειας.

Ως εκ τούτου αν υποθέσουμε ότι βρίσκονται μακριά και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειες, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό, πως επειδή η μοναξιά και ίσως οι «κακές» παρέες θα εισχωρήσουν στο «είναι» του ποδοσφαιριστή, εκείνος με τη σειρά του θα υποκύψει και θα εντάξει στην καθημερινότητα του τα τυχερά παιχνίδια.

 

3)Μήπως μερικές φορές υπάρχει η ανάγκη για δράση;

Οι καθημερινές προπονήσεις για τους ποδοσφαιριστές, (πόσο μάλλον οι περίοδοι προετοιμασίας) είναι επίπονες και περιλαμβάνουν αρκετή δράση και ακόμη περισσότερη πλήξη, αναλόγως και με τα αποτελέσματα που έχει φέρει η ομάδα.

Έτσι, το αίσθημα για μία διαφορετικής μορφής δράσης, δίχως την σωματική κούραση και με πιθανό μεγάλο ή μικρό χρηματικό έπαθλο, γίνεται προτεραιότητα για έναν παίκτη που αναζητά την σωματική ανακούφιση και ψυχολογική αποφόρτιση από την πλήξη-πίεση. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε δεν είναι και λίγες οι στιγμές που «συλλαμβάνονται» ποδοσφαιριστές στα πρακτορεία του ΟΠΑΠ, εντάσσοντας έτσι και δημοσίως τον τζόγο στην καθημερινότητά τους.

 

4)Η ψευδαίσθηση της εξουσίας και η πληρότητα

Untitledc

Και ποιος δεν περιμένει πως και πως μπροστά από έναν υπολογιστή ή πάνω από ένα κινητό τηλέφωνο για να διαπιστώσει εάν «πήγε ταμείο»;

Σας πληροφορώ ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως κάθε Σαββατοκύριακο είτε πας σε καφετέρια για να παρακολουθήσεις μία αναμέτρηση είτε βρεθείς σε ένα γήπεδο, το μόνο σίγουρο είναι πως θα ακούσεις τη φράση «Για δες λίγο πόσο είναι η τάδε ομάδα».

Φανταστείτε τι θα συμβαίνει σε «πηγαδάκια» ποδοσφαιριστών που ποντάρονται μεγαλύτερα ποσά σε περίπτωση που εκείνα χαθούν;

Η έκκριση λοιπόν της αδρεναλίνης λίγο πριν ο ποδοσφαιριστής λάβει το αποτέλεσμα του πονταρίσματος είναι εξαιρετικά ευχάριστη. Ειδικά σε περίπτωση που το στοίχημα κλείσει θετικά, τότε αισθάνεται σημαντικός και συνεχίζει να αγωνίζεται, μέχρι να παγιδευτεί στον φαύλο κύκλο της εξάρτησης και να ξοδεύει όσο ελεύθερο χρόνο και χρήματα διαθέτει σε τυχερά παιχνίδια.

Ουσιαστικά, ο μόνος λόγος που χαίρεται κάποιος όταν κερδίζει είναι γιατί θα έχει χρήματα να παίξει πάλι. Επομένως δύσκολα θα τραβήξει όλα τα κέρδη μιας μεγάλης νίκης για να παει π.χ. ένα ταξίδι.

 

Μια του κλέφτη, δυο το κλέφτη, τρεις και τον τσακώσαμε!

Πώς όμως μπορεί να αισθάνεται ένας ποδοσφαιριστής, μόλις διαρρεύσει το όνομά του; Η εύκολη λύση είναι να «μαζέψει γρήγορα  τα μπογαλάκια του και σε άλλη παραλία»!

Το feedback (ανατροφοδότηση) ωστόσο είναι ακόμη πιο γρήγορο και αποτελεί το επόμενο βήμα. Περιλαμβάνει τα πυρά των φιλάθλων της ομάδας που αγωνίζεται, μιας και η λογική λέει(αφού περνούσε από το χέρι του) πως πολύ πιθανό είναι να έχει ποντάρει και κατά της ομάδας του, ασχέτως με τον αν η απόδοσή του κυμαίνεται σε άριστα επίπεδα.

Εν κατακλείδι, κάποιες φορές η κατάσταση μπορεί να οδηγηθεί στα άκρα και ο ποδοσφαιριστής να αποχωρήσει από την ομάδα του ακόμη και χωρίς τη θέλησή του.

Όσο λοιπόν η ΕΠΟ, ακόμη επιτρέπει τον στοιχηματισμό στους ποδοσφαιριστές, τόσο εκείνοι με τη σειρά τους θα συνεχίζουν να τζογάρουν είτε επειδή η ανάγκη τους ώθησε στον εθισμό είτε επειδή ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο(ή αλλιώς τα πολλά φέρνουν περισσότερα), ρισκάροντας ταυτόχρονα ως ένα σημείο όχι μόνο την καριέρα τους αλλά πολύ περισσότερο την ίδια τους τη ζωή!!!