image description

Μια σπάνια συνέντευξη εξασφάλισε για τον ΔΩΔΩΝΗ SUPER FM ο Μιχάλης Μερτζιανίδης. Ο Γκαστόν Αλβαρέζ, γιος του μεγάλου άσου του ΠΑΣ Γιάννινα και του Παναθηναϊκού, Όσκαρ Αλβαρέζ, μίλησε λίγους μήνες μετά το θάνατο του πατέρα του και αναφέρθηκε στην καριέρα του, στον άνθρωπο και πατέρα Όσκαρ και την πικρία που ποτέ δεν αποκάλυψε και που του έμεινε από το ποδόσφαιρο.

Αναλυτικά η συνέντευξη του γιου του Αλβαρέζ, Γκαστόν Αλβαρέζ!

Δ. Οι μνήμες σου από τον πατέρα σου ποιές είναι;

Γ. Θυμάμαι λίγα πράγματα όσο ήταν στον ΠΑΣ Γιάννινα, από τον Παναθηναϊκό θυμάμαι περισσότερα γιατί ήμουνα και πιο μεγάλος.

Δ. Πότε κατάλαβες ότι είχες πατέρα έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή;

Γ. Πριν πολλά χρόνια στο σχολείο εγώ μίλαγα με τους φίλους μου και είπε ένα παιδί «ένας διάσημος» και όλο το σχολείο άρχισε να χειροκροτεί. Εκεί το συνειδητοποίησα.

Δ. Τον ρώτησες μετά; Και τι σου απάντησε;

Γ. Δεν ήταν και τόσο φοβερό. Ένιωθα περήφανος. Άλλο τότε που ήμουν 15 χρονών και άλλο 7-8 χρονών.

Δ. Σαν ποδοσφαιριστή τον ξέρουμε. Σαν άνθρωπος, σαν πατέρας πως ήταν;

Γ. Θα σου πω μόνο ότι Ολυμπιακοί στην ηλικία του πατέρα μου, μόλις άκουγαν ότι είμαι γιος του δάκρυζαν.  Καταλαβαίνεις την δύναμη του. Άκουγες ιστορίες ότι από τον ΠΑΣ έτρωγαν 3 και 4 γκολ.

Δ. Τι σου έχει πει για την καριέρα του; Για το πώς πέρασε στα Γιάννινα

Γ. Ήταν κλειστός τύπος. Όταν του μίλαγες ήταν λες και ντρεπόταν. Το απέφευγε γενικώς, γι’ αυτό και δεν ασχολήθηκε και πολύ με το ποδόσφαιρο. Έκανε κάτι φεγγάρια σαν προπονητής, αλλά μετά σταμάτησε. Δεν μου ανέφερε ποτέ γιατί.

Δ. Θεωρείς ότι ήταν πικραμένος από το ποδόσφαιρο;

Γ. Έτσι φαινόταν δεν ξέρω για ποιο λόγο. Με τέτοια καριέρα θα έπρεπε να είχε κάνει κι άλλα. Όταν μιλούσε για τα Γιάννενα δάκρυζε. Όταν γνώρισα τη γυναίκα μου που ήταν από τη Θεσπρωτία του έλεγα να πάμε. Θα είχε μεγαλύτερη αποδοχή στα Γιάννενα αν έμενε εκεί. Έλεγε όταν δεν πήγαινε καλά ο Παναθηναϊκός, ότι είναι ΠΑΣ Γιάννινα και το ανάποδο. Στα Γιάννινα δεν πήγαινε είχε κόψει επαφές, αλλά ούτε στον Παναθηναϊκό πήγαινε που ήταν δίπλα. Κάτι τον βάραινε με το ποδόσφαιρο.

Δ. Σε οδήγησε στο ποδόσφαιρο ή σε άφησε να διαλέξεις;

Γ. Όχι από μόνος μου άρχισα να παίζω στον Χολαργό. Αν και νομίζω κάτι θα έκανα όταν ασχολήθηκε ο πατέρας μου μαζί μου το πίστευε ότι θα παίζω καλά μπάλα, ασχολήθηκε πολύ στο θέμα να είμαι πειθαρχημένος προς τις εξόδους μου. Μετά τραυματίστηκα, οπότε και έτσι δεν ασχολήθηκα πολύ και μετά σταμάτησα.

Δ. Δούλεψε μαζί σου ή απέφευγε το ποδόσφαιρο ακόμα και με εσένα ;

Γ.  Όχι όχι έπαιζε, μαζί δεν έχουμε παίξει πολύ, αλλά έχει τύχει να κάνουμε και προπόνηση, σε προπόνηση που έκανε αυτός σε ομάδα και πάντα με έβαζε αντίπαλο κλωτσιές και τέτοια για πλάκα.

Δ. Θεωρείς  ότι ήταν ένας άνθρωπος που γεννήθηκε με το ταλέντο του ποδοσφαιριστή και απλά το δούλεψε.

Γ. Είχε αυτό που λέμε «σταματάει την μπάλα και σουτάρει κεραυνό». Το θυμάμαι ένα γκολ με τον Ολυμπιακό, μετά είχε γυρίσει σπίτι και μ’ έβαλε στις ειδήσεις να δω το γκολ που έβαλε. Όταν ήταν 45 έκανε προπόνηση και είχε ένα δυνατό σουτ που λες «ακόμα και τώρα;» .  Χρειάζεται να δουλέψεις, αλλά πρέπει να το έχεις κιόλας. Σαν ποδοσφαιριστής πρέπει να είσαι ολοκληρωμένος να τα έχεις όλα, έχει παίξει και στην Αργεντινή  Νιούελς Ολντ Μπόις  και στην Μπάνφιλντ. Εγώ την Νιούελς Ολντ Μπόις την θυμάμαι γιατί εγώ εκεί γεννήθηκα, στο Ροζάριο.

Δ. Τι ομάδα είσαι στην Αργεντινή;

Γ. Στην Αργεντινή είμαι Ρίβερ Πλέιτ.

Δ. Θεωρείς ότι ο πατέρας σου πήρε αυτά που έπρεπε να πάρει από το ποδόσφαιρο;

Γ. Σίγουρα η δόξα έρρεε άπλετη. Ήταν αγαπητός από όλους τους φιλάθλους. Κάποιο κομμάτι, όμως, δεν το γέμισε. Στενοχωριόταν, αλλά δεν το έλεγε. Μετά τα Γιάννενα κάτι προέκυψε. Έκοψε «μαχαίρι» τα Γιάννενα. Παρότι είχε κληθεί πολλές φορές για βραβεύσεις και από τους παλαίμαχους. Πρέπει να έπαιξε όμως ένα ματς με τους παλαίμαχους το 1988. Μου είχε κάνει εντύπωση που είχε έρθει, γιατί και στον Παναθηναϊκό τον καλούσαν. Είχε αποτραβηχτεί εντελώς.

Δ. Τι ήταν αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει;

Γ. Ήταν ήσυχος, όμως έκανε και αστεία και δεν έλεγε ποτέ κακό για κανέναν δεν τον έχω ακούσει πότε στην ζωή μου να λέει κάτι κακό. Συνειδητοποιείς τη δύναμη ενός ανθρώπου διασήμου, αφού φύγει από την ζωή, δηλαδή εγώ το είδα όταν έγινε η κηδεία του πατέρα μου πόσος κόσμος μαζεύτηκε, οι παλαίμαχοι  είχαν έρθει όλοι. Ήταν σαν μια οικογένεια. Ήρθαν και από τον ΠΑΣ Γιάννινα, ήρθε ο πρόεδρος.

Δ. Σε βάραινε που λέγανε όλοι ότι είσαι ο γιος του Αλβαρέζ;

Γ. Όχι ωραίο είναι, αλλά κουράζει καμία φορά. Εντάξει γιός του ήμουν, άλλο να ήμουνα ο ίδιος. Όχι ότι δεν μου άρεσε, εννοείται πως μου άρεσε, αλλά εντάξει δεν χρειάζεται να το λέμε συνέχεια.  Είναι δύσκολο να διαχειριστείς τη δημοσιότητα πολλές φορές. Γι’ αυτό πολλές φορές κάποιοι παθαίνουν ζημιά στη ζωή τους, όταν τελειώνει το ποδόσφαιρο.

Την καλύτερή του μπάλα την έχει παίξει στα Γιάννενα κι αυτό είναι αναμφισβήτητο. Ίσως ήταν και πιο μικρός. Με τους άλλους Αργεντίνους «έδεσε το γλυκό» στον ΠΑΣ. Αν ρίξεις τα σωστά συστατικά πάντα πετυχαίνεις. Ήταν, βέβαια, άλλο το ποδόσφαιρο τότε, άλλος ο φίλαθλος κόσμος τότε. Κάποτε πήγαιναν στο γήπεδο 2-3 ώρες πριν το ματς με το κολατσιό τους. Κρίμα που δεν υπάρχουν πολλά βίντεο από εκείνη την εποχή για τα Γιάννενα. Μου είχε πει ότι ήταν πολύ δύσκολο για εκείνον και τους υπόλοιπους η προσαρμογή στο ξηρό γήπεδο, όταν πρωτοήρθαν.

Απόδοση: Αλέξανδρος Αναγνωστόπουλος

Δείτε το βίντεο από τη συνέντευξη