Το SDNA παρουσιάζει τη συγκλονιστική ιστορία του παίκτη – αποκάλυψη του ΠΑΣ Γιάννινα και της φετινής Superleague, Κρίστοφερ Μαμπουλού. Από το έμφραγμα και την κατάρρευση, στη μεγάλη επιστροφή!
Αρχή, μέση ή τέλος; Ποιο ορίζεται ως το καλύτερο χρονικό σημείο για να ξεκινήσει η διήγηση; Κι αν η αρχή, η μέση και το τέλος δεν είναι διακριτά; Τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Η ιστορία του Κρίστοφερ Μαμπουλού εντάσσεται σε εκείνες τις λίγες περιπτώσεις που προκαλούν σύγχυση. Το τέλος της ιστορίας, όπως αυτή γράφεται τούτη την ώρα, είναι στα Γιάννινα. Στο πρωτάθλημα της Super League, με την παρουσία του να γίνεται ολοένα και πιο αισθητή τον τελευταίο καιρό.
Μετά από δύο γκολ στο Αγρίνιο, ένα εμπνευσμένο και σπάνιο πλασέ που κατέληξε στα δίχτυα της Ξάνθης στο κύπελλο, μετά από δέκα συμμετοχές σε Ελλάδα και Ευρώπη, στις οποίες έχει επίσης τρεις ασίστ κι ένα χαμένο πέναλτι, ο Γάλλος επιθετικός κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον. Για να προκύψει ότι το τέλος της ιστορίας ίσως και να είναι απλά η αρχή της. Όπως όταν το 2011, έμοιαζε να ήταν στην αρχή και του ανακοίνωναν το τέλος.
Ανακοπή στο όνειρο!
Το 2010, ο Κρίστοφερ Μαμπουλού ήταν ένας νέος είκοσι ετών που προσπαθούσε να βρει τον δρόμο του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Γεννημένος στο Παρίσι από Κονγκολέζους γονείς, ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην Μοντφερμέ πριν ενταχθεί στην Σατορού. Εκεί, τη σεζόν 2009-10 θα πάρει τις πρώτες επαγγελματικές του συμμετοχές και θα κάνει ντεμπούτο στο ματς με τη Λαβάλ. Άλλοτε ως κρυφός φορ πίσω από τον επιθετικό, άλλοτε ως κλασικό «9άρι», ο νεαρός Αφρικανός κατάφερνε σιγά-σιγά να καθιερωθεί στην ομάδα του και την επόμενη σεζόν θα παίξει σε 16 παιχνίδια, πετυχαίνοντας μάλιστα και το πρώτο του γκολ.
Στις 11 Μαρτίου του 2011 θα παίξει ένα λεπτό κόντρα στη Ρεμς, ομάδα κόντρα στην οποία είχε σκοράρει εκείνο το παρθενικό του γκολ. Μερικά 24ωρα αργότερα, τα νέα θα είναι σοκαριστικά. Στη Γαλλία γράφουν για το «δράμα του Μαμπουλού» και σε αφρικάνικες ιστοσελίδες που αφιερώνονται εξ ολοκλήρου στο ποδόσφαιρο – δίπλα στα κατορθώματα του Ετό στην Ίντερ – ξοδεύουν μερικές αράδες για να γράψουν τα «τραγικά νέα για τον Κρίστοφερ». Σε μια προπόνηση της ομάδας του, ο νεαρός θα καταρρεύσει. Άλλα ρεπορτάζ έκαναν λόγο για ένα λιποθυμικό επεισόδιο και άλλα έγραψαν για έμφραγμα. Φυσικά και μέχρι το τέλος της σεζόν δεν έπαιξε σε κανένα παιχνίδι.
Το καλοκαίρι τα νέα έγιναν χειρότερα. Το ιατρικό επιτελείο της γαλλικής ομοσπονδίας μαζί με τέσσερις εθελοντές γιατρούς τον υπέβαλε σε εξονυχιστικές εξετάσεις και το πόρισμα της 8ης Ιουλίου του 2011 ήταν για τον ίδιο εξοντωτικό. Δε θα μπορούσε να παίξει ξανά ποδόσφαιρο. Δεν επιτρεπόταν να παίξει ξανά ποδόσφαιρο. Δεν επιτρεπόταν καν να αθλείται. «Ένιωσα να μου κόβεται η ανάσα. Εξαφανίστηκα απ’ όλους και γύρισα στο σπίτι της οικογένειάς μου στο Παρίσι», θα έλεγε μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα Μαμπουλού. Για δύο χρόνια ήταν χαμένος από προσώπου γης. Κανείς δε θυμόταν την ιστορία του, κανείς δεν ασχολούταν πλέον με το δράμα του, κανείς δεν τον αναζήτησε. Μέχρι που επέστρεψε!
Μυστήρια… καρδιά!
Αν τον ρωτήσεις, μπορεί να θυμάται με κάθε λεπτομέρεια πως πέρασαν οι σχεδόν 700 μέρες μακριά από το ποδόσφαιρο. Εκείνο που όλοι είχαν εγκαταλείψει, στο δικό του μυαλό και κυριότερα στη δική του καρδιά, ζούσε ακόμα. Ο Κρίστοφερ δεν παράτησε ποτέ τη μάχη. Άρχισε να προπονείται δειλά-δειλά με τους Amiens του Πάτρικ Αμπραάμ και να επισκέπτεται όποιον καρδιολόγο μπορούσε να βρει στη Γαλλία. Πήρε τις απαντήσεις που από καιρό έψαχνε από δύο ειδικούς. Ο Φαρίντ Τουμί και ο Ριτσάρντ Αμορέτι του επέτρεψαν να επιστρέψει στα γήπεδα. Ο Μαμπουλού δεν ήξερε αν πρέπει να είναι ενθουσιασμένος, απογοητευμένος ή έξω φρενών.
«Έχω δύο χρόνια από τη ζωή μου εξαιτίας ενός ιατρικού λάθος», λέει και το επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία. Η δική του οπτική είναι – ήταν πάντα – ότι χαίρει άκρας υγείας. «Μια μέρα δεν αισθάνθηκα καλά στην προπόνηση, το είπα στο ιατρικό τιμ, με εξέτασαν και μου είπαν να γυρίσω στις προπονήσεις μου. Και μετά ξαφνικά, μου ανακοινώθηκε ότι δεν μπορώ να παίζω ποδόσφαιρο επειδή έχω πρόβλημα στην καρδιά μου. Δεν μπορούσα να το καταλάβω, ήμουν πολύ συγχυσμένος. Κανείς στην οικογένειά μου δεν είχε πρόβλημα, πώς είχα εγώ ξαφνικά; Εκ των υστέρων, θεωρώ ότι κάποιος τους πίεσε. Ευτυχώς βρήκα τους δύο αυτούς ειδικούς. Μου άναψαν το πράσινο φως για να επιστρέψω, αφού δεν μου βρήκαν τίποτα».
Η Σατορού τον δέχτηκε πίσω. Με μονοετές συμβόλαιο για να είναι διασφαλισμένη κι αφού και το σωματείο τον πέρασε ιατρικές εξετάσεις που διήρκησαν δέκα ημέρες. Ο Μαμπουλού ζούσε για την επιστροφή του. Πιθανότατα την φαντασιωνόταν επί 700 βράδια και πάτησε χορτάρι στις 23 Αυγούστου του 2013. Έπαιξε 60 λεπτά κόντρα στην Οσέρ, έγινε αναγκαστική αλλαγή λόγω ενοχλήσεων στο δικέφαλο και τη στιγμή που όλοι μιλούσαν για το θαύμα της επιστροφής του, εκείνος ήταν, ήδη, σε άλλο επίπεδο. «Αν είχα βάλει εκείνο το γκολ στο πρώτο ημίχρονο, θα είχε αλλάξει το παιχνίδι». Καμία ελαστικότητα, κανένα άλλοθι, καμία δικαιολογία…
Αυτό ήταν το στοιχείο που τον έφερε στην ελίτ. Όλοι έβλεπαν ένα «happy end» στην ιστορία, τη στιγμή που ο Κρίστοφερ Μαμπουλού έβλεπε την αρχή του. Το πίστευε! Στις 30 Αυγούστου θα πετύχει το πρώτο του γκολ (από τα δέκα που σημείωσε εκείνη τη σεζόν) και σε όσους ακόμα δεν το είχαν πιστέψει, έλεγε. «Πέρασα δύσκολα, όμως εγώ πάντα πίστευα ότι θα επιστρέψω στο ποδόσφαιρο. Μετά από δύο χρόνια με φτιάχνει απλώς και μόνο το να παίζω ποδόσφαιρο. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, μπορώ να παίξω και καλύτερα. Φανταστείτε ότι δεν έπαιζα καν στη θέση μου».
Οι συστάσεις στη Γαλλία!
Η καρδιά του Κονγκολέζου δεν θα ήταν το μοναδικό μέρος του σώματός του που θα απασχολούσε τα γαλλικά μέσα. Όταν απέναντι στην Καέν θα σκοράρει στην εκπνοή του αγώνα με το χέρι, θα γίνει αποδιοπομπαίος τράγος και τα μίντια – πέρα από τους αντιπάλους του – θα απαιτούν την τιμωρία του. «Δυστυχώς εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτηκα τις επιπτώσεις για μένα ή τον διαιτητή, παρά μόνο τη δύσκολη βαθμολογική θέση που βρισκόταν η ομάδα μου. Ήταν ένα μεγάλο λάθος μου και δεν μπορώ να το πάρω πίσω. Νιώθω βλάκας και είμαι απογοητευμένος από τον εαυτό μου. Έπρεπε να έχω πει στον διαιτητή την αλήθεια. Είμαι έτοιμος να δεχτώ οποιαδήποτε τιμωρία και θέλω να ζητήσω απ’ όλους συγγνώμη».
Η ομοσπονδία τον τιμώρησε για τρία ματς, όμως ο δρόμος για την καριέρα του δε θα γύριζε πίσω. Το καλοκαίρι του 2014 πήρε μεταγραφή για την Μπαστιά κι έπαιξε στη Ligue 1 στη Γαλλία, εκπλήσσοντας ακόμα μια φορά με την απόδοσή του στην πρεμιέρα. Επανασυστήθηκε σε όσους τον είχαν ξεχάσει με δυο γκολ απέναντι στην Μαρσέιγ! Η ιστορία του συνεχιζόταν. Χωρίς ξεκάθαρη αρχή, χωρίς διακριτή μέση, χωρίς να ορίζεται το τέλος. Εξάλλου, όπου μπλέκεται η καρδιά, δεν ορίζεται τέλος.
Πηγή: SDNA
