Ο θρύλος των οπαδών του ΠΑΣ Γιάννινα, Ζντένκο Μουφ, μίλησε στο Gazzetta για τα όσα έζησε στα Γιάννενα και τον έκαναν τραγούδι στα χείλη των οπαδών του «Άγιαξ της Ηπείρου».
image description

Λίγοι είναι οι ποδοσφαιριστές που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στον ΠΑΣ Γιάννινα. Από την σπουδαία φουρνιά των Αργεντίνων της δεκαετίας του 70′ που έφεραν το προσωνύμιο «Αγιαξ της Ηπείρου», μέχρι τους πιο πρόσφατους Μπελά και Ντάσιο. Όλοι τους άφησαν άφησαν το στίγμα τους στην ομάδα των Ιωαννίνων και θα μνημονεύονται για πάντα. Ο Ζντένκο Μουφ είναι ένας από αυτούς, και το όνομα του αποτελεί πλέον θρύλος για τους απανταχού φίλους του ΠΑΣ Γιάννινα.

Άλλωστε, κανείς δεν ξεχνάει το ιστορικό πια σύνθημα «Μουφ, Μουφ, Μουφ». Ο παλαίμαχος πια Σέρβος επιθετικός έγραψε την δική του ιστορία στα Γιάννενα και ο ίδιος άνοιξε την καρδιά του στο Gazzetta και μίλησε για το πως ήρθε στον ΠΑΣ το καλοκαίρι του 1993, πως έγινε σύνθημα στα χείλη του κόσμου, αλλά και για την αγάπη του για την ομάδα και την πόλη που τον έφερε τρεις φορές στην καριέρα να αγωνιστεί στους «Ζωσιμάδες».

Ο 50χρονος πια Μουφ, ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεών του, και αποκαλύπτει άγνωστα περιστατικά όπως αυτό στη Νέα Φιλαδέλφεια κόντρα στην ΑΕΚ όταν είδε το ματς στην θύρα των φιλοξενούμενων μαζί με τους φίλους του ΠΑΣ, για την αποθέωση με την Οντ, για τις καλές και κακές στιγμές στα Ιωάννινα, αλλά και το όνειρο και την επιθυμία του για τον «Άγιαξ της Ηπείρου».

Αρχικά πως ήρθες στον ΠΑΣ Γιάννινα;

«Εκείνη την εποχή την ομάδα του ΠΑΣ είχε αναλάβει ο Ντράγκαν Κοκότοβιτς και ζήτησε να φέρει στην ομάδα εμένα και τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Μας γνώριζε και τους δύο επειδή ήμασταν συμπαίκτες στην Ραντνίσκι και ήξερε καλά τι μπορούμε να προσφέρουμε στην ομάδα. Και η αλήθεια είναι ότι τα πήγαμε καλά για πρώτη χρονιά».

Και στην πρώτη σου χρονιά πετυχαίνεις 29 γκολ και αμέσως οι οπαδοί σε λατρεύουν. Χρονιά ονειρική.

«Ονειρική, απίστευτη. Αλλά δεν ήταν μόνο δική μου επιτυχία. Ήταν ομαδική προσπάθεια. Ναι εγώ έβαζα τα γκολ, αλλά αν δεν ήταν και τα άλλα τα παιδιά, ο Βότσικας, ο Μπελά, ο Τάτσης, ο Οικονόμου δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Είχαμε πολύ καλή χρονιά. Η ομάδα άξιζε την άνοδο, αλλά δεν ήρθε».

Για τους φίλους του ΠΑΣ και την σχέση που δημιούργησε μαζί σου, υπάρχει ένα ματς που έβαλε τα θεμέλια. Το ιστορικό πλέον με την Προοδευτική στην Πρέβεζα.

«Το θυμάμαι εκείνο το ματς. Το χαμένο πέναλτι και τα δυο γκολ. Η νοοτροπία να μην το βάζω κάτω μετά το χαμένο πέναλτι και τα δύο γκολ που βοήθησαν να κερδίσουμε το παιχνίδι. Πιστεύω ο χαρακτήρας μου ότι δεν το έβαζα κάτω άρεσε στον κόσμο. Ακόμα και σε ματς που η ομάδα έχανε 3-0 και 4-0 πάλευα μέχρι το τελευταίο λεπτό. Θυμάμαι ένα ματς στο Άργος που ο ΠΑΣ έχανε 4-0 και σκόραρα στο τέλος και προσπαθούσα να βάλουμε και άλλο. Το ότι δεν το έβαζα κάτω είχε αρέσει σε όλη την πόλη και τους φίλους της ομάδας».

Και μετά από μόλις ένα χρόνο φεύγεις και πας Καλαμάτα μαζί με τον φίλο σου τον Μιλόγεβιτς.

«Εκείνη την χρονιά στον ΠΑΣ είχαμε πολλά οικονομικά προβλήματα. Όταν τελείωσε το πρωτάθλημα το καλοκαίρι μας ήρθε η πρόταση από την Καλαμάτα. Ο κ. Κοκότοβιτς είχε αναλάβει νωρίτερα και μας έγινε μια καλή επαγγελματική πρόταση και αποφασίσαμε να την δεχτούμε».

Στην επιστροφή σου στα Γιάννενα ως αντίπαλος γίνεσαι αλλαγή από τον Νίκο Λυμπερόπουλο. Και τότε οι φίλοι του ΠΑΣ σε αποδοκιμάζουν για πρώτη και τελευταία φορά.

«Ναι άκουσα κάποιες αποδοκιμασίες αλλά εντάξει ήταν κάτι το φυσιολογικό. Οι οπαδοί ήθελαν να στηρίξουν τον ΠΑΣ και να βάλουν πίεση στον αντίπαλο. Το καταλαβαίνω γιατί έτσι πρέπει να είναι ο κόσμος εκτός από το να υποστηρίζει την ομάδα θα πρέπει και αυτός με τον δικό του τρόπο να βάλει πίεση στον κάθε αντίπαλο και να βοηθήσει την ομάδα του».

Μετά όμως επιστρέφεις στα Γιάννενα.

«Μετά από ενάμιση χρόνο επιστρέφω. Η κατάσταση στην Καλαμάτα δεν ήταν καλή για μένα και ζήτησα να φύγω. Είχε φύγει ήδη νωρίτερα ο Κοκότοβιτς και ο τότε πρόεδρος της Καλαμάτας επειδή είχε καλές σχέσεις με τον Κώστα Χρηστίδη με ενημέρωσε πως μόνο στον ΠΑΣ Γιάννινα μπορώ να πάω. Χάρηκα πάρα πολύ γιατί εγώ δεν ήθελα να μείνω άλλο στην ομάδα και γύρισα για 6 μήνες ξανά στα Γιάννενα».

Ακολουθεί η Ισπανία ο Πανελευσινιακός και στη συνέχεια ένας όχι και τόσο συνηθισμένος προορισμός, το Μεξικό. Κι εκεί μένεις τέσσερα χρόνια.

«Στην Ισπανία δεν πέρασα καλά. Στην Μπανταχόθ ο προπονητής δεν με έβαζε να παίζω και ζητάω να φύγω. Την τελευταία ημέρα των μεταγραφών ο μάνατζερ μου λέει πως δεν έχουμε πολλές επιλογές και αποφασίζουμε να πάω στον Πανελευσινιακό. Άφησα πολλά λεφτά στην Ισπανία γιατί δεν ήθελα να κάτσω στον πάγκο και πιστεύω έκανα την σωστή επιλογή γιατί στην Μπανταχόθ δεν θα έπαιζα καθόλου. Στην Ελευσίνα βρήκα τον εαυτό μου, σε 15 ματς σημείωσα 10 γκολ και μετά ήρθε η πρόταση από το Μεξικό. Ειχα την τύχη στο Μεξικό να ήμουν σε φουλ αγωνιστική κατάσταση, άρεσα στον προπονητή κι έμεινα πέντε χρόνια».

Κι εκεί όμως ήσουν από τους κορυφαίους.

«Είχα την τύχη να έχω μια χρονιά όπως η πρώτη μου στα Γιάννενα και να πάω καλά και να τους πείσω ότι αξίζω και να υπογράψω ανανέωση συμβολαίου. Όπως πάντα σε όλη μου την καριέρα ήμουν επαγγελματίας, προσαρμόστηκα εύκολα, έμαθα ισπανικά γρήγορα και με βοήθησε ώστε να μείνω τόσα χρόνια».

Τρίτη επιστροφή στην πόλη και στην ομάδα αλλά η χρονιά δεν είχε καμία σχέση με τις προηγούμενες.

«Πολύ δύσκολη χρονιά. Ο προπονητής μου στο Μεξικό με ενημερώνει ότι δεν με υπολογίζει. Ο ΠΑΣ με θέλει ήδη ένα χρόνο και τελικά συμφωνώ να επιστρέψω. Αλλά τότε αρχίζουν και τα προβλήματα. Εγώ έρχομαι αρχές Αυγούστου στην Ελλάδα και τέλος του μήνα σταματάει το Alpha Digital που ήταν ο μεγάλος χορηγός της ομάδας και όλα πήγαν κατά διαόλου».

Και κάπου εκεί έρχεται μια απόφαση έκπληξη για όλους. Αποφασίζεις να σταματήσεις το ποδόσφαιρο σε ηλικία 31 ετών.

«Εκείνη την χρονιά το 2002 δεν μου φέρθηκαν σωστά οι άνθρωποι στην ομάδα. Ήμουν στενοχωρημένος και τελικά τον Μάρτιο του 2003 γυρίζω στην Σερβία και μια γειτονική ομάδα μου ζητάει να πάω να προπονηθώ μαζί τους και να με δούνε. Προερχόμουν από μια καριέρα με χρόνια παρουσίας στο εξωτερικό και σκέφτηκα πως ήταν λίγο υποτιμητικό για μένα να με δοκιμάσουν λες και δεν με γνώριζαν. Και τότε σκέφτηκα σε τι σημείο είχε φτάσει το ποδόσφαιρο. Σκεφτόμουν τι είχα τραβήξει στον ΠΑΣ έξι μήνες και μετά έρχεται και αυτό από την Σερβία και ξυπνάω ένα πρωί και λέω μέχρι εδώ τέλος. Ίσως να ήμουν στενοχωρημένος από όσα τράβηξα όλη την χρονιά και να έπαιξε ρόλο στην απόφασή μου αλλά συνέχεια σκεφτόμουν πως έχει καταντήσει έτσι το ποδόσφαιρο. Και να ξέρεις μπορούσα να συνεχίσω να παίζω αλλά εκείνη την στιγμή είπα τέλος, ήμουν κι έντεκα χρόνια εκτός Σερβίας και είπα σταματάω και θα παίζω μόνο 5 επί 5 με τους φίλους μου».

Δεν σκέφτηκες να πας σε κάποια άλλη ελληνική ομάδα;

«Να σου πω την αλήθεια δεν είχα καμία επιθυμία να πάω σε άλλη ελληνική ομάδα. Εγώ ήθελα να τελειώσω την καριέρα μου στον ΠΑΣ Γιάννινα, όχι βέβαια έτσι όπως έγινε (γέλια). Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ως σκέψη κάποια άλλη ομάδα στην Ελλάδα. Στο μυαλό μου υπήρχε μόνο ο ΠΑΣ».

Ο κόσμος δεν σταμάτησε να σε σκέφτεται και να σε αγαπάει, παρότι έχουν περάσει τόσα. Χαρακτηριστικό το τι είχε γίνει εκείνο το καλοκαίρι στο ευρωπαϊκό παιχνίδι με την Οντ.

«Είναι αλήθεια αυτό. Και αποτέλεσε έκπληξη για μένα. Ο κόσμος με αποθέωσε και σήμερα όταν θυμάμαι εκείνη την στιγμή ακόμα ανατριχιάζω. Πιστεύω ότι έχω δείξει κι εγώ και αξίζω να με σέβεται ο κόσμος. Εγώ είχα πει ότι η καριέρα μου θα τελειώσει στα Γιάννενα άδοξα ή καλά κι έτσι κι έγινε. Και αυτό ο κόσμος το αναγνωρίζει».

Όλα αυτά τα χρόνια ο ΠΑΣ εξελίχθηκε, έζησε το ευρωπαϊκό όνειρο, έκανε καλές πορείες, έφτασε μια ανάσα από τελικό Κυπέλλου, ενώ και παρά το γεγονός πως βρέθηκε στην δεύτερη κατηγορία συνέχιζε να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο. Την παρακολουθείς την ομάδα;

«Την παρακολουθώ την ομάδα. Μου άρεσε που απέκλεισε πέρυσι τον Παναθηναϊκό, ήθελε και λίγη τύχη με τον Ολυμπιακό στα ημιτελικά. Μου άρεσε η δουλειά του Αργύρη Γιαννίκη και λυπήθηκα που έφυγε από τον ΠΑΣ. Τώρα η ομάδα έχει μια διοίκηση που είναι χρόνια στην ομάδα και δεν θα την αφήσει να βρεθεί ξανά στην δεύτερη κατηγορία. Βέβαια, ακόμα και όταν η ομάδα έπαιζε στις μικρότερες κατηγορίες και είχα χρόνο πάντα την έβλεπα».

Με τον πρόεδρο Γιώργο Χριστοβασίλη έχεις επικοινωνία;

«Έχουμε μιλήσει κάποιες φορές για να τον βοηθήσω με τις γνωριμίες μου εδώ στην Σερβία για κάποια τηλέφωνα που ήθελε. Τον γνώρισα όταν είχα έρθει για το ευρωπαϊκό ματς και γενικά έχουμε καλές σχέσεις».

Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή σου στον ΠΑΣ;

«Ποια άλλη από τον αγώνα με την Προοδευτική. Εκεί που έχασα το πέναλτι και άκουσα το όνομά μου να φωνάζει όλο το γήπεδο. Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για έναν ποδοσφαιριστή. Όταν σκοράρεις όλα είναι εύκολα σε αποθεώνουν παντού, αλλά οι φίλοι του ΠΑΣ αναγνωρίζουν ότι όταν τα δίνεις όλα θα σε στηρίξουν ακόμα και αν χάνεις μεγάλες ευκαιρίες».

 

Και η χειρότερη;

«Η χειρότερη στιγμή η σεζόν 2002-03 όταν δεν με υπολόγιζαν τόσο πολύ. Υπήρχαν εκείνα τα προβλήματα στην ομάδα. Πίστευα ότι θα μπορούσα να προσφέρω άλλα δύο τρία χρόνια στον ΠΑΣ, κάποιοι άλλοι όχι. Αλλά εγώ δεν θέλω να τα θυμάμαι αυτά, μόνο τα καλά θέλω να σκέφτομαι».

Ο Κώστας Χρηστίδης είναι από τους πιο ιστορικούς προέδρους που είχε ποτέ ο ΠΑΣ, τον έζησες για τα καλά.

Έχω σεβασμό προς το πρόσωπό του. Είναι ο άνθρωπος που με έφερε στην Ελλάδα και μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στον ΠΑΣ. Δυστυχως εκεινή την χρονιά είχαμε οικονομικά προβλήματα και δεν μπορούσαμε να ανέβουμε Α’ Εθνική, ενώ παίζαμε φοβερό ποδόσφαιρο. Όποιος ερχόταν στα Γιάννενα κάτω από τρία γκολ δεν έτρωγε. Δυστυχώς δεν είχε την δύναμη να μας στηρίξει διοικητικά για να ανέβουμε. Επίσης ήταν ο πρόεδρος που γύρισα δεύτερη φορά στην πόλη οπότε σίγουρα για μένα ήταν από τους καλύτερους».

Έζησες και άλλον έναν πρόεδρο, στην τρίτη σου θητεία, τον Μάνθο Κολέμπα. Η άποψή σου;

«Δεν θέλω να πω τίποτα γι αυτόν απολύτως».

Μπορείς να δώσεις κάποια εξήγηση για την λατρεία και την αγάπη που σου έχουν οι φίλοι του ΠΑΣ, ειδικά όταν μιλάμε για μια ομάδα που δεν προλαβαίνει να φτιάξει σημαίες.

«Πιστεύω ότι έδειξα ποιος πραγματικά είμαι, ο χαρακτήρας μου. Αναγνώρισαν σε μένα ότι ήμουν αληθινός. Και θα σου πω ένα παράδειγμα την σεζόν 2002-03 όταν ο τότε προπονητής της ομάδας, ο Βασίλης Παπαχρήστος με είχε εκτός αποστολής στο ματς με την ΑΕΚ στην Αθήνα. Άλλοι ποδοσφαιριστές θα έμεναν στο σπίτι τους για να δούνε τον αγώνα, αλλά εγώ πήγα με τους φιλάθλους στην κερκίδα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Τόση αγάπη έχω για τον ΠΑΣ και αυτή είναι μια στιγμή που δείχνει το δέσιμο που έχω με τον κόσμο. Και αυτό το περιστατικό δεν έγινε μόνο μια φορά, το έχω κάνει και άλλες φορές».

Τι θα ήθελες να ευχηθείς στον ΠΑΣ;

«Αυτό που θέλει όλη η πόλη. Να πάρουμε ένα Κύπελλο. Ήμασταν κοντά και από την στιγμή που είναι δύσκολο να πάρουμε το πρωτάθλημα με τις μεγάλες ομάδες. Ισως ένα Κύπελλο να μπορούμε. Αν περνούσαμε τελικό έλεγα θα περάσω τα σύνορα και θα ερχόμουν Ελλάδα».

Το όνειρό σου και τι σχέση έχει με τον ΠΑΣ;

«Θα ήθελα κάποια στιγμή να προπονήσω τον ΠΑΣ. Να έχω την ευκαιρία να ακουστεί ξανά το γνωστό σύνθημα, να το ξαναζήσω. Δυστυχώς όμως εδώ στην Σερβία είναι τραγική η κατάσταση στο ποδόσφαιρο στην οργάνωση με αποτέλεσμα να έχω δίπλωμα UEFA Α αλλά να μην μπορώ να γραφτώ για UEFA Pro. Η πολιτική έχει μπει στο ποδόσφαιρο της Σερβίας. Δύο φορές προσπάθησα να γραφτώ και δεν τα κατάφερα και όπως είναι η κατάσταση δεν βλέπω να γίνεται. Εγώ όμως θα επιμείνω γιατί θέλω να γίνω προπονητής και παρότι τα πράγματα δεν θα γίνουν καλύτερα θα τα καταφέρω».

Ο κολλητός σου ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς θα είναι από τη νέα σεζόν στην ΑΕΚ.

Ο Βλάνταν το αξίζει απόλυτα. Είχε ξεκινήσει πριν από μένα την προπονητική στην Ελλάδα. Όπου δούλεψε είχε αποτελέσματα με τον Ερυθρό Αστέρα πέτυχε σπουδαία πράγματα. Πιστεύω πως αν δεν γίνει πρωταθλητής, η ΑΕΚ θα τερματίσει πιο πάνω από την περσινή χρονιά».

 

Στην Ελλάδα πότε θα μας έρθεις ξανά;

«Ελπίζω να έρθω σύντομα, θέλω. Όταν χαλαρώσουν τα μέτρα και θα είναι καλύτερα τα πράγματα».

Ένα μήνυμα στους απανταχού Γιαννιώτες;

«Να είναι πάντα δίπλα στον ΠΑΣ, στις καλές και στις κακές στιγμές».