Όπως έλεγε ο allenatore Νίκος Αναστόπουλος προ καμιά 20ετίας περίπου «βαθμό-βαθμούς». Κάπως έτσι θα πορευτούμε για τα υπόλοιπα παιχνίδια του 2022, στο «τσούκου-τσούκου», με ψυχή, καρδιά, μάχες, πάθος και ολίγη από… φανέλα και φουστανέλα… Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο κατά κύριο λόγο επιβραβεύονται η τακτική και το πλάνο, αλλά όταν αυτά δεν αρκούν ή καθυστερούν να αποδώσουν, το ρίχνεις στο φιλότιμο…
Από πλευράς διοίκησης το ρεπορτάζ λέει ότι τα σφάλματα του καλοκαιριού έχουν αναγνωριστεί και θα γίνουν 3 με 4 μεταγραφές. Πρόθεση είναι αυτές να ολοκληρωθούν πολύ γρήγορα, κάποιες στην προετοιμασία του Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου. Όσο για τις θέσεις που χρειάζεται ενίσχυση η ομάδα, λίγο-πολύ είναι προφανείς, αλλά δεν είναι της στιγμής να αναφερθούμε. Προέχει η ομάδα να πάρει από κάθε παίκτη το περισσότερο που μπορεί να δώσει στα 4+2 παιχνίδια που απομένουν μέχρις ότου ενταχθεί το οποιοδήποτε νέο μεταγραφικό απόκτημα στο ρόστερ.
Άλλωστε, πριν ποντάρουμε σε μεταγραφές-«σωτήρες», ας ποντάρουμε πρώτα στο τι έχει να δώσει το υπάρχον ρόστερ. Που σίγουρα έχει να δώσει πράγματα, απλά δεν πιστεύει στον εαυτό του όσο πρέπει. Για παράδειγμα, στα ματς με Ατρόμητο και ΟΦΗ επικράτησε η αμφιβολία και ο φόβος για το αν μπορεί να κρατηθεί μέχρι τέλους το 0-1 ή το 2-1. Κι αυτή η αμφιβολία εν τέλει έφερε το 2-1 και 2-2. Αντιθέτως με τον Ιωνικό, ο ΠΑΣ εκμεταλλεύτηκε το μομέντουμ και άγγιξε την πλήρη ανατροπή.
Αυτό που κρατάμε από το χθεσινό ισόπαλο 2-2 με τον Ιωνικό είναι ότι η ομάδα έβγαλε στο β’ ημίχρονο έναν χαρακτήρα που έκρυβε πολύ βαθιά μέσα της. Βρέθηκε μία ενδεκάδα που ως ποιότητα δεν σε τρελαίνει, αλλά τουλάχιστον έχει επίγνωση της αποστολής που πάει να επιτελέσει. Τέτοιους θες από εδώ και πέρα. Μάχιμους! Χθες κρίθηκαν και ζυγίστηκαν οι παίκτες. Ελπίζουμε να συνειδητοποίησαν και οι… «ελλιποβαρείς» που παίζουν και τι διακυβεύεται.
Να λέμε και την αλήθεια πάντως, είναι δύσκολο για όλους μας να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι έτσι θα πάει τα πράγμα φέτος και ότι θα χρειαζόμαστε κάθε εβδομάδα… Θούριους για να εμψυχώνουμε την ομάδα. Στην εποχή του άκρατου επαγγελματισμού νομίζαμε ότι είχαν περάσει ανεπιστρεπτί αυτά.
Πάμε και στην ατομική κριτική:
Βασίλης Αθανασίου: Για τα γκολ δεν μπορούμε να του χρεώσουμε κάποια μεγάλη ευθύνη. Στο πρώτο η μπάλα περνάει από πολλά σώματα, πάει γωνία, δεν πιάνεται εύκολα. Το δεύτερο είναι απευθείας φάουλ του σπεσιαλίστα σ’ αυτά Άοσμαν, η μπάλα πάει στο «παραθυράκι», εκεί πιάνεται και δεν πιάνεται. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι ο 23χρονος «πορτιέρε» όταν η ομάδα τα έδωσε όλα στο β’ ημίχρονο για την ανατροπή, δεν την «κρέμασε» με κανένα απίθανο λάθος ή ασταθείς επεμβάσεις, αντιθέτως κράτησε σε 1-2 περιπτώσεις την ομάδα μέσα στο παιχνίδι, ειδικά στο σουτ του Άοσμαν.
Κάρλες Σόρια: Καλύτερος από άλλα παιχνίδια, πιο συγκεντρωμένος στα αμυντικά του καθήκοντα, είχε προωθήσεις με λογική και όχι παρορμητικές και στο πλαίσιο λελογισμένου ρίσκου. Μακάρι να αρχίσει να ανεβαίνει αγωνιστικά, γιατί μέχρι τώρα κινούταν σε πολύ ρηχά νερά. Είχε 4/8 γεμίσματα, έδωσε 7 προωθητικές πάσες, 7 λάθη και 3 επεμβάσεις.
Σταύρος Πήλιος: Αυτό το ρίσκο με δύο κοντούς μπακ είναι ένα θέμα για τον Στάικο, ειδικά όταν πρέπει να διαχειριστεί γεμίσματα, σέντρες, φάουλ, κόρνερ. Ωστόσο ο Πήλιος δείχνει στοιχεία σοβαρού παιχνιδιού, δεν χάνεται, δεν ξεχνιέται, δεν παρατάει φάσεις και είναι γρήγορος. Δεν είχε καθόλου επιθετικές προωθήσεις, ενδεχομένως γιατί τέτοια ήταν η εντολή που είχε, για να μπορεί η ομάδα να έχει τις «ασφάλειές» της στα μετόπισθεν. Πάντως μετά από καιρό είδαμε κι έναν Γιαννιώτη στην ομάδα και μακάρι να κερδίσει τη φανέλα του βασικού. Οι περσινές συμμετοχές στον Ηρακλή θα τον βοηθήσουν να βρει γρήγορα ρυθμό. Έδωσε 5 προωθητικές πάσες, έκανε 2 κλεψίματα, 2 επεμβάσεις, 1/3 γεμίσματα και 10 λάθη.
Νώντας Παντελάκης: Σίγουρα έχει πράγματα να διορθώσει και κυρίως όταν πρέπει να μαρκάρει αντίπαλους επιθετικούς που είναι πιο ευέλικτοι με την μπάλα στα πόδια. Στις ψηλές μονομαχίες υπερέχει ξεκάθαρα. Έδωσε 4 προωθητικές πάσες, έκανε 3 κλεψίματα, 5 επεμβάσεις και 4 λάθη.
Ζήσης Καραχάλιος: Στο α’ ημίχρονο πελαγοδρομούσε, αφού Μπιλμπάο και Ριένστρα δεν τον βοηθούσαν καθόλου. Στο β’ μέρος με Κιάκο και Τζίμα «ανάσανε» και μαζί του και όλη η μεσαία γραμμή. Η «τριάδα» αυτή φάνηκε να «δένει» πολύ καλύτερα. Έδωσε 3 προωθητικές πάσες, έκανε 4 κλεψίματα, 2 επεμβάσεις, 2 λάθη, παραχώρησε 2 φάουλ και κέρδισε 2.
Ίκερ Μπιλμπάο: Δικαιολογημένη η αλλαγή. Πρέπει να καταλάβει ότι η ομάδα χρειάζεται μαχητές έτσι όπως έμπλεξε βαθμολογικά. Είχε 0/2 γεμίσματα, έκανε 4 λάθη και 2 φάουλ.
Κέβιν Ροσέρο: Αρχίζει να γίνεται επιδραστικός στο παιχνίδι της ομάδας, ξεχωρίζει για την ταχύτητά του, σκοράρει, πασάρει, μαρκάρει, δείχνει θέληση, ακόμα κι όταν δεν κάνει μεγάλη εμφάνιση. Χθες σε μια από τις ενέργειές του κέρδισε το πρώτο πέναλτι, είχε 3/3 γεμίσματα, 7 προωθητικές πάσες, 8 λάθη, έκανε 2 φάουλ και κέρδισε 4.
Γιώργος Παμλίδης: Αυτό που έχασε ο Παμλίδης δεν χάνεται, αλλά έστω και κατόπιν παρέλασης θα το βάλει το γκολάκι και θα πανηγυρίσει ξανά με το σημαιάκι του κόρνερ ως σημαιόφορος. Τουτέστιν, μάς το χρωστάει… Διστακτικός και αναποφάσιστος στη μεγάλη περιοχή σε κάποιες περιπτώσεις, εκεί που πρέπει να παίρνει αποφάσεις πολύ πιο γρήγορα. Είχε 2 τελικές, 1/3 γεμίσματα, 2 κλεψίματα, 9 λάθη και 2 κερδισμένα φάουλ.
Ροντρίγκο Εραμούσπε: Ο κορυφαίος του ΠΑΣ Γιάννινα στο παιχνίδι. Τα είχε όλα, γκολ, δοκάρι, άμυνες. Είναι σίγουρα ο πιο σταθερός σε απόδοση παίκτης από την αρχή της σεζόν. Φωνάζουμε πολλές φορές για απουσία ηγετικής προσωπικότητας, αλλά θέλουμε δεν θέλουμε ο Ροντρίγκο, ένας στόπερ δηλαδή, είναι αυτός που σηκώνει την ομάδα στις πλάτες του και παίρνει τους βαθμούς. Είχε 2 γκολ και 1 δοκάρι σε τρεις τελικές, 8 προωθητικές πάσες, 3 λάθη, 4 κλεψίματα, 4 επεμβάσεις και έκανε 3 φάουλ. Ξετίναξε τη στατιστική και θα είναι δεδομένα με υψηλή βαθμολογία στην κορυφαία ενδεκάδα της αγωνιστικής.
Ντααν Ριένστρα: Ο ΠΑΣ χρειάζεται τώρα μαχητές, ο Ολλανδός χαφ μοιάζει πιο soft για το παιχνίδι που θα πρέπει να κάνει η ομάδα για να επιβιώσει στην κατηγορία. Δυστυχώς δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι μπορεί να υπηρετήσει ένα πλάνο με τρεξίματα, μονομαχίες, κλεψίματα, πρέσινγκ κτλ. Η στατιστική κατέγραψε 3 προωθητικές πάσες.
Κλόντιου Μπαλάν: Τη βρίσκουμε ενδιαφέρουσα την τριπλέτα Παμλίδη ή Μορέιρα, Ροσέρο, Μπαλάν, από την άποψη ότι ο Ρουμάνος έχει κινήσεις μέσα στην περιοχή να τραβήξει στόπερ πάνω του και να αφήσει τη δουλειά για τους άλλους δύο επιθετικούς ή για τα χαφ, που εν προκειμένω τα καλά επιθετικά χαφ που πατούσαν περιοχή ήταν οι Τζίμας και Κιάκος. Αυτό που χάνει στο 88’ δυστυχώς αφήνει την ομάδα με την αίσθηση ότι θα μπορούσε να είχε κάνει μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία της ομάδας. Το χρωστάει κι αυτός για μία επόμενη φορά. Έδωσε 4 προωθητικές πάσες, έκανε 2 λάθη και 3 φάουλ.
Αλλαγές:
Παναγιώτης Τζίμας: Άλλαξε τη ροή του παιχνιδιού. Μπήκε και τα έδωσε όλα και ο βαθμός έχει και τη δική του σφραγίδα, αφενός για το πέναλτι που κέρδισε και αφετέρου γιατί πήγαινε πρώτος στην μπάλα και κυνηγούσε όλες τις φάσεις. Είχε κερδισμένο πέναλτι, 1/1 γεμίσματα, 9 προωθητικές πάσες σε μόλις ένα ημίχρονο (!), 6 λάθη και 2 κερδισμένα φάουλ. Το καλύτερο ημίχρονο που έχει κάνει στον ΠΑΣ Γιάννινα.
Γιάννης Κιάκος: Επίσης καθοριστική η είσοδός του στο παιχνίδι. Η θέση του είναι ή στα χαφ ή εξτρέμ, για αριστερός μπακ δεν μπορεί, είναι φανερό. Βοήθησε και τον Καραχάλιο, αλλά και πατώντας στην περιοχή δημιουργούσε αναταραχή, όπως έγινε στη φάση του 88’ που έβγαλε έτοιμο γκολ, αλλά το έχασε ο Μπαλάν. Είχε 2 τελικές, 3 προωθητικές πάσες, 6 λάθη και παραχώρησε 2 φάουλ.
Άχμαντ Μορέιρα: Αν δεν είχε βρει την μπάλα ο Μπαλάν, θα είχε γίνει ο Μορέιρα ο ήρωας της τελευταίας στιγμής. Σε γενικές γραμμές, πάντως, ο Μορέιρα όσο και να παίξει, τουλάχιστον δείχνει να το παλεύει κι ας μην είναι ο σούπερ παίκτης. Είχε 1 εύστοχο γέμισμα σε μία προσπάθεια στα λίγα λεπτά που έπαιξε.
Προπονητής:
Θανάσης Στάικος: Ο κόουτς διέγνωσε εύστοχα το πρόβλημα και προέβη άμεσα στις αλλαγές στο ημίχρονο. Πιστώνεται την αλλαγή ψυχολογίας σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Παντελάκης και επίσης το γεγονός ότι μετά το 2-2 δεν έκανε κάποια αλλαγή που να ανατρέψει το μομέντουμ που είχε η ομάδα, αλλά την άφησε να επιτίθεται για να πετύχει την πλήρη ανατροπή.
Το α’ ημίχρονο σίγουρα σηκώνει πολύ ανάλυση για το τι έγινε και εξελίχθηκε σε καταστροφή και ειδικά πρέπει να δει τι έφταιξε στο αδιανόητο πρώτο γκολ που δεν υπήρξε μαρκάρισμα έξω από την περιοχή σε κόρνερ.
Από εκεί και πέρα, είναι πραγματικά εντυπωσιακό το ότι μία ομάδα που είχε 2 μέρες λιγότερη ξεκούραση σε σχέση με τον Ιωνικό λόγω κυπέλλου, έπαιζε «τελικό», βρέθηκε με 2 απίθανα γκολ πίσω στο σκορ με 2-0 στο 30’λεπτο, βρήκε τελικά το ψυχικό σθένος, αλλά και τις φυσικές δυνάμεις να τρέξει περισσότερο από τον θεωρητικά πιο ξεκούραστο αντίπαλο και αν είχε λίγη τύχη παραπάνω ίσως και να νικούσε.
Συν και για τις δηλώσεις, στις οποίες απένειμε όλα τα εύσημα στους παίκτες του, χωρίς να περιαυτολογήσει για τις κινήσεις που έκανε από τον πάγκο.
