Ο ΠΑΣ Γιάννινα ως οργανισμός είναι μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση απ’ ό,τι αποδεικνύεται. Για να πετύχεις, πρέπει να γίνεις κομμάτι του, να τον αγαπήσεις, να δεθείς, να καταλάβεις ότι είσαι μέσα σε κάτι πολύ ανώτερο από πρόσωπα και να νιώσεις πόσο τυχερός ήσουν που έγινες μέλος του, ακόμα κι αν είναι για λίγο. Γιατί αν βάλεις τον εαυτό σου πάνω από την ομάδα, αν θεωρήσεις ότι έπρεπε να σε… προσκυνάνε εδώ, επειδή έκανες χάρη που ήρθες, έρχεται η νέμεσις και η τίσις.
Υπάρχουν, λοιπόν, εκείνοι που θεωρούν τιμή τους που πέρασαν από τον ΠΑΣ Γιάννινα, στεναχωριούνται για την απρόβλεπτης διάρκειας περιπέτεια στην οποία εισέρχεται και από την άλλη υπάρχουν κι εκείνοι που λένε «βάλε με μέσα κόουτς, τον ΠΑΣ θα τον ξεσκίσω μόνος μου»! Αλλά τελικά αυτογελοιοποιούνται και σπάνε τα μούτρα τους. Όπως θα έλεγε και ο Μητσοτάκης μέσω luben «λυπάμαι, ξύδι»…
Από εκεί και πέρα, δεν μπορούσε να φύγει έτσι μία χρονιά για την οποία ο φίλαθλος του ΠΑΣ Γιάννινα θα ένιωθε μόνο ότι πληγώθηκε η περηφάνια του. Έστω και στο φινάλε όλη η Ελλάδα αναγνώρισε ότι οι Ηπειρώτες κατέβηκαν να παίξουν κόντρα στην Κηφισιά για τη φανέλα και την ιστορία τους. Και σχολιάστηκε τόσο έντονα όλο αυτό, που αυτομάτως γίνονται οι συγκρίσεις με το τι έκαναν άλλες ομάδες. Επομένως, πάσα υπενθύμιση του βάρους της φανέλας, δεκτή
Το πιο ωραίο της ιστορίας είναι ότι ο ΠΑΣ κέρδισε την Κηφισιά, όχι γιατί ήθελε να την «εκδικηθεί» για κάτι που είχε προηγηθεί, ούτε έπαιξε γι’ άλλους, ούτε είχε ανεξήγητο φανατισμό, ούτε κατέβηκε με ενδεκαδάτους σ’ αυτό το ματς και παγκίτες σε άλλα, ούτε είχε προτίμηση στο ποιον θα πάρει μαζί του στη Super League 2. Δεν δημιούργησε δηλαδή κάποια ίντριγκα με τον οποιονδήποτε και δεν έδωσε δικαίωμα να πουν ότι έπαιξε για κάποιον άλλον.
Την κέρδισε, γιατί απλά είχε έναν άνθρωπο στον πάγκο, τον κ. Γεωργουλόπουλο, που έστω και τώρα κατάφερε να περάσει μία καλή αύρα στην ομάδα, να τους υπενθυμίσει στα αποδυτήρια που βρίσκονται όλοι αυτοί, να βάλει παίκτες που είχαν κάτι να αποδείξουν, που είχαν προσωπικά κίνητρα και διάθεση για μπάλα.
Ο κ. Γεωργουλόπουλος είναι απ’ αυτούς τους ανθρώπους που μόλις τους πεις για ΠΑΣ Γιάννινα αφήνουν ό,τι κάνουν, γιατί θεωρούν τιμή τους να είναι εδώ. Είναι από εκείνους που ξέρουν πολύ καλά το dna αυτής της ομάδας, ξέρουν τι εκπροσωπεί, καταλαβαίνουν πόσο οδυνηρός είναι αυτός ο υποβιβασμός και που σίγουρα θα δουλέψει σκληρά, αν του δοθεί η ευκαιρία.
Βέβαια η διοίκηση έσπευσε την προηγούμενη εβδομάδα να μας ενημερώσει ότι αναζητά ήδη τον επόμενο προπονητή. Ας κάνει ό,τι θέλει, αλλά δεν μπορείς να έχεις κάποιον στον πάγκο και να λες ότι ψάχνεις τον επόμενο, χωρίς να περιμένεις να τελειώσει το πρωτάθλημα. Εκτός κι αν ανυπομονεί ο Κλοπ να παρουσιαστεί… Αλλά και κάτι καλύτερο να υπάρξει, αυτή η βιασύνη να δείξει η διοίκηση πόσο ανυπομονεί να σχεδιάσει την επόμενη μέρα, δείχνει ότι δεν μαθαίνει από τις αλλεπάλληλες άστοχες ανακοινώσεις και δηλώσεις. Ο ΠΑΣ είναι ένας οργανισμός που κερδίζει τον σεβασμό, γιατί πρώτα απ’ όλα σέβεται ο ίδιος.
Υ.Γ.1: Η επόμενη Super League 2 θα έχει ομάδες που θα ρίξουν εκατομμύρια για να φτιάξουν κάτι από το μηδέν, γιατί πρωταθλητισμό με παίκτες Γ’ Εθνικής δεν κάνεις. Ειδικά οι Πανιώνιος και Καβάλα φαίνεται ότι έχουν διάθεση για μεγάλα μπάτζετ. Από την άλλη μεριά ο ΠΑΣ Γιάννινα, αν κρατήσει έναν κορμό παικτών, κάνει τις σωστές συνεργασίες με ανθρώπους που να ξέρουν από ποδόσφαιρο και σχεδιασμό ομάδας και συσπειρώσει ανθρώπους που αγαπάνε την ομάδα, θα μπορέσει να τους συναγωνιστεί εύκολα και με λιγότερα λεφτά. Όμως λιγότερα δεν σημαίνει τζάμπα. Άραγε συνεχίζει να ισχύει για τη διοίκηση το ότι «κι άλλες φορές πέσαμε, αλλά η οικογένειά μας έχει αποδείξει ότι ξέρει τι πρέπει να κάνει»;
Υ.Γ.2: Άνευ προηγουμένου η «επίθεση αγάπης» από το Αγρίνιο προς τον ΠΑΣ Γιάννινα, και το πόσο βαριά φανέλα έχει και το πόσο τίμησε την ιστορία του κτλ. Τουλάχιστον ας γίνει αφορμή όλο αυτό να λήξει και η μεγάλη κόντρα που ξεκίνησε με το γκολ που είχε βάλει ο Φουρτάδο και η οποία δεν είχε κανένα απολύτως νόημα.
Υ.Γ.3: Κύριος σε όλα του ο Γιάννης Πετράκης, αυτός μίλησε σίγουρα από καρδιάς για τον ΠΑΣ Γιάννινα. Επί 5,5 χρόνια συνέδεσε το όνομά του με μία από τις καλύτερες περιόδους της ομάδας αγωνιστικά.
Υ.Γ.4: Τελικά το ποδόσφαιρο είναι παντού ίδιο, μόνο τα ονόματα διαφέρουν. Είχαμε στα Γιάννενα τα γνωστά συνθήματα «πούλα-φύγε» και «Χριστοβασίλη εξαφανίσου», τα πήραν και οι Παναθηναϊκοί, συγχώνευσαν τα δύο συνθήματα σε ένα και έγραψαν σε δικό τους πανό με αποδέκτη τον Αλαφούζο «πούλα εξαφανίσου». Συνδυαστικά ήρθαν και οι άγριες αποδοκιμασίες στον Τερίμ, οπότε εκεί κατά Λυγουριό μεριά, θα συνειδητοποίησαν ότι συμβαίνουν αυτά και σε «αυτοκράτορες»… Άλλοι που δεν τα μπορούν καθόλου αυτά, την κάνουν μ’ ελαφρά πηδηματάκια…
