Μετά την παταγώδη αποτυχία να συνεργαστεί με τους Γεωργουλόπουλο -Μπαδήμα που, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, φάνταζαν σαν η ιδανικότερη λύση προπονητικού team, και τους αδιευκρίνιστους λόγους που «χάλασε» την τελευταία στιγμή η συνεργασία με τον Πορτογάλο φέρελπι προπονητή, Βίτορ Μαρτίνς, η διοίκηση εξέπληξε τους πάντες ανακοινώνοντας έναν Αυστριακό με βιογραφικό, βοηθού μεν, προπονητή, που όμως δείχνει αξιόλογο.
Κι εδώ κάπου αρχίζει να… «χάνεται η μπάλα», σχετικά με το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει διάθεση ή δυνατότητα δημιουργίας ανταγωνιστικής ομάδας.
Από τη μία έχουμε τη διάλυση της περσινής ομάδας, με τη μη ανανέωση ή την αποδέσμευση του μεγαλύτερου μέρους του ρόστερ με απόφαση –λογικά- του προέδρου, δικαίως ή αδίκως, με προφανείς λόγους την απόδοση ευθυνών στο μερίδιο που τους αναλογεί για τον υποβιβασμό της ομάδας, αλλά κυρίως και για τις οικονομικές απαιτήσεις τους που δεν φαινόταν διατεθειμένη ή αδυνατούσε να καλύψει η διοίκηση στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του Ελληνικού πρωταθλήματος.
Από την άλλη προσλαμβάνεται ξένος προπονητής, που έρχεται μάλιστα και με δικό του Αυστροκροατικό team, συμπεριλαμβανόμενου ακόμη και αναλυτή(!), κάτι που σημαίνει και ένα αξιόλογο οικονομικό κόστος, που μέχρι την πρόσληψή του οι ενέργειες του προέδρου έδειχναν ότι δεν μπορούσε ή δεν ήθελε, να διαθέσει… ενώ στην συνέχεια ανακοινώνονται και νέες μεταγραφές!
Αυτό που παρατηρείται, όμως, είναι η σημαντική αλλαγή στη φιλοσοφία και στον τρόπο σκέψης του προέδρου που καμία σχέση δεν έχει με αυτή του αείμνηστου προκατόχου του Γιώργου Χριστιοβασίλη σχετικά με τον σχεδιασμό της ομάδας.
Για πρώτη φορά, από ιδρύσεως του ΠΑΣ, προσλαμβάνεται τεχνικός διευθυντής. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, γνωστός μέχρι πρόσφατα, τουλάχιστον στα Γιάννινα, με την ιδιότητα του ατζέντη ποδοσφαιριστών, αναλαμβάνει το πόστο και σύμφωνα με τον ορισμό της θέσης κλήθηκε να πραγματοποιήσει τον νέο σχεδιασμό της ομάδας, ρόλο που σύμφωνα με το δημοσιευμένο από την ΠΑΕ βιογραφικό του αναλαμβάνει για πρώτη φορά, οπότε και πρωτόγνωρο γι’ αυτόν..
Δύσκολο το έργο του σε μια ομάδα που ουσιαστικά ο πρόεδρος ήταν ο «one man show» και μάλιστα με απόλυτη επιτυχία.
Επίσης καταργείται , το δόγμα της ομάδας, ότι ο προπονητής δεν προτείνει ποδοσφαιριστές, αλλά επιλέγει από προτεινόμενους και αυτό με τους σωστούς συνεργάτες είχε αποδειχθεί ιδανικό. Σχολή λειτουργίας ομάδας είχε χτίσει ο αείμνηστος πρόεδρος Γ. Χριστοβασίλης, που αναδείχθηκε σε μοντέλο του πως χωρίς οικονομικές υπερβάσεις να συντηρείται ομάδα στην super league 1 και μάλιστα να διακρίνεται….
Τέλος, αυτός ο νέος τρόπος λειτουργίας ουσιαστικά καταργεί και τη φιλοσοφία του να αποκτούνται ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές που ήταν εύκολο να ενσωματωθούν στον υπάρχοντα έμπειρο βασικό κορμό της ομάδας και να βοηθηθούν στην γρήγορη εξέλιξη με δυνατότητα μεταπώλησης.
Αυτή την φορά πρέπει να αποκτηθούν ποδοσφαιριστές που δεν θα περιμένουν να εξελιχθούν μέσα από την ομάδα, μιας και πλέον δεν υπάρχει κορμός. Οπότε αυτοί δεν πρέπει να είναι ευκαιριακές επιλογές, κάτι που εκ του αποτελέσματος, ως τέτοιες κρίνονται αυτές των δυο τελευταίων χρόνων, αλλά έτοιμοι να εξελίξουν την ομάδα.
Εφόσον βέβαια ο στόχος είναι ο πρωταθλητισμός και αυτός ο στόχος δεν επιτρέπει πειραματισμούς εξέλιξης ειδικά σε νεοδημιουργηθείσα ομάδα.
Αλλάζει, λοιπόν, η πετυχημένη, τουλάχιστον μέχρι προ διετίας… συνταγή , και προφανώς η νέα προσαρμόζεται στα δεδομένα που δείχνει να φέρνει η καινούρια… «άρχουσα τάξη» που όμως είναι δεδομένα υπό αμφισβήτηση, μιας και οι ευθύνες του υποβιβασμού δεν επιτρέπουν ακόμη αισιοδοξία.
Το ότι κάποιοι από τους νεαποκτηθέντες είναι ξένοι και μάλιστα προτάσεις του προπονητή είναι ένα θετικό σημάδι, όμως δεν αποτελεί επ’ ουδενί απόδειξη δεδομένης επιτυχίας, αλλά μια ένδειξη ότι αυτή μπορεί να έρθει.
Η ευθύνη πλέον , πέραν του προέδρου, του τεχνικού δ/ντη, αλλά και του προπονητή είναι τεράστια μιας και θα είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την όποια αποτυχία, αλλά και αυτοί που θα καρπωθούν εξ’ ολοκλήρου την επιτυχία.
Δείχνουν πάντως όλοι τους άτομα με φιλοδοξίες που περιμένουν να τις εκπληρώσουν μέσω του ΠΑΣ και αυτό δεν είναι κακό.
Το ζητούμενο πάντως δεν είναι στο τι μπορεί να προσφέρει ο ΠΑΣ σε αυτούς, κάτι που είναι δεδομένο λόγω του κύρους του ονόματός του, τουλάχιστον στην Ελλάδα, αλλά τι μπορούν αυτοί να προσφέρουν στον ΠΑΣ. Ο καιρός θα δείξει. Ίδωμεν…
Περί διοίκησης
Το μόνο σίγουρο είναι ότι πλέον ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.
Η συγκεκριμένη διοίκηση δεν έχει καμία στήριξη από την πόλη, τόσο από τον οπαδικό όσο και από τον τοπικό επιχειρηματικό χώρο και αυτό από την στιγμή που η ομάδα υποβιβάστηκε είναι φυσιολογικό. Όχι και πως τα προηγούμενα επιτυχημένα χρόνια απολάμβανε κάτι το ιδιαίτερο. Μετά την οικογένεια Χήτου, μεγάλος τοπικός χορηγός, με αντίστοιχη προσφορά, δεν έχει ξαναφανεί στην ΠΑΕ.
Μια ομάδα που έφτασε στο ταβάνι της με την έξοδό της στην Ευρώπη και που την αμέσως επόμενη χρονιά αποδυναμώθηκε, με αποτέλεσμα την μεθεπόμενη να διαλυθεί, είναι λογικό να τίθενται ζητήματα απόδοσης ευθυνών και απομάκρυνσης των υπαιτίων.
Η διοίκηση τα δύο προηγούμενα χρόνια απέτυχε και απέτυχε γιατί παραβίασε κάθε ποδοσφαιρική λογική επιμένοντας σε καταστροφικές επιλογές.
Φυσικά ο μόνος υπαίτιος δεν είναι ο πρόεδρος, αλλά έχει και την ευθύνη και των υπολοίπων μιας και συναίνεσε στην παρουσία τους, αλλά και τη συντήρησε, ενώ και κάποιους που απομάκρυνε, όπως οι προπονητές, το έκανε όταν ήδη ήταν αργά.
Εξακολουθεί πάντως να κάνει το ίδιο λάθος που κάνει από την μέρα της ανάληψης των καθηκόντων του. Να διοικεί εξ αποστάσεως, κάτι που τον κρατά σε απόσταση από τον κοινωνικό ιστό της πόλης με αποτέλεσμα να θεωρείται ξένος, να μην δημιουργεί στενές σχέσεις με παράγοντες της πόλης και να μην μπορεί να ελπίζει σε καμία βοήθεια, αφού κάνει αισθητή την παρουσία του μόνο όταν παραστεί ανάγκη.
Πέραν των άλλων, είναι διαφορετικό να ζει την καθημερινότητα της ομάδας ο ίδιος μέσα σε αυτή, από το να του μεταφέρεται, πολλές φορές αναλόγως και των συμφερόντων …
Άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας.
Βέβαια εξέφρασε δημόσια την επιθυμία αποχώρησης και πώλησης της ομάδας, κι αυτή όμως σε λάθος χρονική στιγμή, αναδεικνύοντας συγχρόνως και την έλλειψη σωστών συμβούλων -συνεργατών που θα έπρεπε να έχει δίπλα του, ώστε να τον αποτρέπουν από τόσο σημαντικά λάθη.
Σχετικά με την πώληση, κανείς δεν ενδιαφέρεται.
Αποτέλεσμα;
Η παρούσα διοίκηση , προς το παρόν, είναι η μόνη λύση για τη διατήρηση και εξέλιξη της ομάδας στην κατηγορία. Αναγκαστικά λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος αυτή συνεχίζει, οπότε κι αυτή πρέπει να στηριχθεί, που βέβαια, αν δεν κάνει τη σωστή αυτοκριτική της, δεν κατανοήσει το βάρος της ευθύνης που της αναλογεί, του ονόματος της ομάδος και την σημασία της ύπαρξής της για την πόλη σε υψηλό επίπεδο, δεδομένα πάλι θα αποτύχει, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό και δεν θα είναι απλά το να μην επιτευχθεί η άνοδος, αλλά η διάλυση…
Επίσης θα πρέπει να γίνει επιτέλους κατανοητό ότι η στελέχωση – στενοί συνεργάτες με διάθεση πρωτίστως προσφοράς προς την ομάδα και δευτερευόντως προς την ματαιοδοξία τους, είναι σημαντικό βήμα για την επιτυχία τόσο του ΠΑΣ όσο και των ιδίων…
Το αντίθετο είναι καταστροφή για όλους.
Όσο για την αποδοχή της από τον κόσμο που πλέον δεν την έχει, είναι γνωστό ότι στο ποδόσφαιρο «δοκάρι και μέσα είσαι Θεός», ενώ στο «δοκάρι και έξω, άχρηστος» και αυτό μεταβάλλεται εν ριπή οφθαλμού… Αν παρουσιάσουν ομάδα πρωταθλητισμού για την πλειοψηφία του κόσμου θα ισχύσει το «δοκάρι και μέσα»…
Ο Κόντε…
Ο Κόντε είναι χρήσιμο να παραμείνει στον ΠΑΣ. Έχει την εμπειρία και την προσωπικότητα που χρειάζεται η ομάδα τόσο αγωνιστικά, έστω για ένα ημίχρονο, όσο και στα αποδυτήρια.
Ο Κόντε όμως, όπως και ο ΠΑΣ, δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα και στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο που κυριαρχεί ο οικονομικός παράγοντας, το συναίσθημα και οι σημαίες απορρίπτονται.
Αν η διαφορά είναι οικονομική και ασύμφορη και για τις δυο πλευρές, τότε καλό είναι να του αποδοθούν οι τιμές που του αρμόζουν και να ανακοινωθεί επίσημα η οριστική λήξη της συνεργασίας . Το να κυκλοφορούν διάφορες φήμες που είτε δικαιολογούν αυτόν είτε την ΠΑΕ για την μη επίτευξη συμφωνίας δεν τιμά ούτε τον ποδοσφαιριστή ούτε τη διοίκηση και εκτίθεται το όνομα της ομάδας…
Υ.Γ.1: Καλές οι κινήσεις του να επανέλθει στην ομάδα ο Ντάσιος σαν γενικός αρχηγός όπως και η πρόσληψη του Δημήτρη Χαρίση στην θέση του γυμναστή. Σίγουρα ο πάγκος θα έχει προσωπικότητα, σε επίπεδο παραγόντων, μιας και ο Ντάσιος είναι γνωστός στον χώρο από το πλούσιο ποδοσφαιρικό παρελθόν του και τον χαρακτήρα του , ενώ ο Χαρίσης έχει εξαιρετικές γνώσεις και είναι από τις ελπίδες του χώρου για την καθιέρωση της αξίας των Ελλήνων γυμναστών και την προτίμησή τους από τις ΠΑΕ. Πέραν των άλλων όμως, οι Γιαννιώτες Ντάσιος , Χαρίσης, είναι οι μόνοι που απέμειναν και πλέον κατάλληλοι, που έχουν ζήσει από μικροί και γνωρίζουν το μέγεθος του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, ώστε να υποδεχθούν και να μιλήσουν όπως πρέπει, στους νέους που έρχονται, για το κύρος και του τι σημαίνει για τα Γιάννενα, την Ήπειρο και το Ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα, ο AJAX.
Υ.Γ.2: Συγχαρητήρια σε δύο Γιαννιώτες παράγοντες, Κώστα Βρακά και Γιάννη Αποστόλου, που ποτέ δεν έκρυψαν τα αισθήματα τους για τον ΠΑΣ, για την εκλογή τους σε δυο σημαντικά πόστα της ΕΠΟ, αυτά των προέδρων στην Επιτροπή Εθνικών Ομάδων και στην επιτροπή ιδιότητας ποδοσφαιριστών αντίστοιχα. Και οι δύο έχουν λόγο, άποψη και γνώσεις που θα μπορούσε να είναι χρήσιμη στον πρόεδρο του ΠΑΣ, ενώ η όποια σχέση του μαζί τους μόνο κύρος θα του προσέθετε.
