Ολοκληρώθηκε την Πέμπτη στο Καρπενήσι το βασικό στάδιο προετοιμασίας του ΠΑΣ Γιάννινα και μετά απ’ όσα δουλεύτηκαν στις προπονήσεις, αλλά και μετά από 3 δυνατά φιλικά ματς, υπάρχει μία πρώτη εικόνα για την ομάδα που δημιουργείται για την επόμενη σεζόν από τον κ. Πομς. Ωστόσο, για πρώτη φορά υπάρχει κι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Αυτό που βλέπουμε ως τώρα είναι ένα διαμορφωμένο ρόστερ κατά 80% ή βλέπουμε μία ομάδα που ως τις 22 Σεπτεμβρίου θα έχει προσθέσει 4-5 βασικούς και άλλες 5 δεύτερες λύσεις;
Με βάση το πρώτο σενάριο, θα μιλάμε για έναν ΠΑΣ Γιάννινα με ορίζοντα τριετίας-πενταετίας, που θα «χτίζεται» με δικά του παιδιά και που με τη δουλειά του προπονητή θα εξελίσσεται, ώσπου να φτάσει να διεκδικήσει κάποια στιγμή στο μέλλον την άνοδο (προϋποθέτει όμως να μην πουληθεί κανένας που θα ξεπεταχτεί ραγδαία).
Το δεύτερο σενάριο περιλαμβάνει μία μίξη εμπειρίας και νιάτων, αλλά σαφώς θα στηριχτεί περισσότερο στην εμπειρία του Σόρια, του Τζίνο, του Ρίντερ, του Χάινριχ, άντε να προσθέσουμε και τους Μπακαδήμα και Σομποτσίνσκι που έχουν παίξει και κάποια ματς στη Super League, συν των έτοιμων μεταγραφών που θα προστεθούν στην ενδεκάδα. Σ’ αυτήν την περίπτωση -και ανάλογα με το τι παίκτες θα είναι οι υπόλοιποι της ενδεκάδας- θα μπορούμε ενδεχομένως να μιλάμε από πρωταγωνιστικούς εως πρωταθληματικούς στόχους.
Κοινός παρανομαστής και των δύο σεναρίων είναι, ότι η διοίκηση δεν έχει πείσει με το πλάνο της και την αναποτελεσματικότητα που δείχνει στο να κλείνει μεταγραφικούς στόχους, ότι μπορεί να ανεβάσει την ομάδα αμέσως. Παίρνει μεγάλο ρίσκο και κινείται στη λογική «πάμε κι όπου βγει». Βέβαια, στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν μπορείς να αποκλείσεις τίποτα, ειδικά όταν απέναντί σου έχεις μία ομάδα σαν την ΑΕΛ, που μόνο την απονομή δεν της έκαναν ακόμα. Η πολύ σιγουριά δεν θέλει και πολύ να μετατραπεί σε φαγωμάρα και εσωστρέφεια στην πρώτη στραβή. Θα είναι όμως ο ΠΑΣ σε θέση να εκμεταλλευτεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Διότι -ως γνωστόν- καραδοκεί και ο Ηρακλής, που αν χρειαστεί να δώσει κάτι παραπάνω τον Ιανουάριο για ενίσχυση, θα το δώσει. Άσε που πρέπει να παίξεις και καλή… παρασκηνιακή μπάλα για να ανέβεις, αν δεν έχεις φτιάξει υπερομάδα.
Θα σταθούμε, πάντως, στη δουλειά του κ. Πομς και των συνεργατών του, οι οποίοι πράγματι δείχνουν ότι μπορούν να εξελίξουν αυτό το ρόστερ. Βέβαια μη ζητάμε να καταπιούν σπαθιά. Απλώς θα δημιουργήσουν μία ομάδα που θα παίζει ένα ποδόσφαιρο με αρχή, μέση και τέλος, που θα τρέχει πολύ, που θα βασίζεται στο ταλέντο, την όρεξη και τα υψηλά κίνητρα των ταλαντούχων παικτών.
Άλλωστε, το λέμε από την πρώτη κιόλας εβδομάδα, ότι τα νεαρά παιδιά του ΠΑΣ κατάφεραν να έχουν μία συνεχή και πολύ γρήγορη εξέλιξη υπό την καθοδήγηση του προπονητή, η οποία θα συνεχίζεται όσο η ομάδα δεν φέρνει έτοιμους παίκτες. Ήδη κάθε φιλικό έχει ως πρωταγωνιστή και από έναν διαφορετικό νεαρό. Με την Μπίλις ήταν ο Καλέμι, με τον Παναιτωλικό ο Λούπας και με το Αιγάλεω ο Αθανασίου.
Άρα ξαναγυρίζουμε στο ερώτημα, τι θέλει να κάνει ο ΠΑΣ φέτος; Θα πάει να κάνει ό,τι έκανε και ο Γιαννίκης που είχε μία διαμορφωμένη βάση πρωταθληματικής ενδεκάδας και όποτε το έκρινε απαραίτητο έδινε χρόνο συμμετοχής σε Λώλη, Λιάσο, Πήλιο και Γροσδάνη ή θα πάει να παίξει κυρίως με νεαρούς και ό,τι γίνει, έγινε;
Πριν από οποιαδήποτε απάντηση, πάντως, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και το τι ήρθε να κάνει το τεχνικό επιτελείο. Ήρθε να ανεβάσει μία ομάδα ή ήρθε να την εξελίξει και να δουλέψει μαζί της σε βάθος χρόνου; Γιατί καλά λέμε για ορίζοντες τριετίας κτλ, αλλά το θέμα είναι ποιες είναι και οι δικές τους φιλοδοξίες.
Προς το παρόν ο κ. Πομς κάνει λόγο για στόχο τη νίκη σε κάθε ματς, η διοίκηση αφήνει γενικά και αόριστα να αιωρείται ότι θέλει οπωσδήποτε την άνοδο και μέσα σ’ αυτό το κλίμα όλοι προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας να βλέπει τον ΠΑΣ Γιάννινα ως πρωταγωνιστή που θα κάνει αθόρυβα το όνειρο της επιστροφής στη Super League, πραγματικότητα.
Πέρα από τις… φιλοσοφικού περιεχομένου απορίες και αναλύσεις, ας επικεντρωθούμε λίγο και στο αγωνιστικό πλάνο. Στα δύο πρώτα φιλικά είδαμε μία άμυνα που όταν ήθελε να υπερασπιστεί το μηδέν, τα κατάφερε. Οι χώροι έκλειναν και οι αλληλοκαλύψεις ήταν αποτελεσματικές.
Από την άλλη μεριά, όταν είδαμε τον ΠΑΣ να κυνηγάει στο σκορ το Αιγάλεω, επιθετικά δεν ήταν άσχημος, προσπάθησε να βασιστεί στους αυτοματισμούς κινήσεων που είχε δείξει ο Πομς στις προπονήσεις, αλλά θέλουν χρόνο οι παίκτες να αφομοιώσουν τα πάντα στο 100%. Ευτυχώς τον χρόνο η ομάδα τον έχει, αν συνυπολογίσουμε το πόσο γρήγορα ο ΠΑΣ έφτασε από το μηδέν, να θυμίζει κανονική ομάδα. Το να βάλει, όμως, τον αντίπαλο μέσα στην περιοχή του, να τον σφυροκοπάει και να του βάζει 2-3 γκολ, που είναι το ζητούμενο σε μία ομάδα πρωταθλητισμού, είναι ένα επόμενο στάδιο δουλειάς.
Εν κατακλείδι, την Τετάρτη ακολουθεί το επόμενο φιλικό με την Κηφισιά, άλλο ένα τεστ που ενδείκνυται για βασικά συμπεράσματα από το τι είναι εφικτό και τι όχι μ’ ένα άπειρο ρόστερ. Ελπίζουμε, τουλάχιστον να έχουν γίνει ως τότε οι 3-4 μεταγραφές που έχει ζητήσει ο κ. Πομς, γιατί ήδη τα ματς κυπέλλου πλησιάζουν και ο ΠΑΣ δεν θα έχει στη διάθεσή του τις νέες μεταγραφές αν αργήσει κι άλλο. Εκτός κι αν πάρει παίκτες που είχαν ξεκινήσει ήδη προετοιμασία σε ομάδες, οπότε η προσαρμογή θα είναι γρηγορότερη και χωρίς ρίσκο τραυματισμού.
