Άδοξο τέλος είχε το …ταξίδι του ΠΑΣ στο κύπελλο από το οποίο δίκαια αποκλείστηκε από την Παναχαΐκή.
Η ήττα σίγουρα δεν προκαλεί κάποια σοβαρή «ζημιά». Άλλωστε ο ΠΑΣ ποτέ δεν ήταν ομάδα κυπέλλου. Αλλά και μόνο το ότι ηττήθηκε στους Ζωσιμάδες από μια ομάδα της ίδιας κατηγορίας αρκεί για να προβληματίσει.
Η Παναχαϊκή πέρασε ένα εύκολο απόγευμα στους «Ζωσιμάδες» παρουσιάζοντας μια ομάδα με πολύ ενθουσιασμό, μ’ έναν καλό προπονητή στον πάγκο της που εκμεταλλεύτηκε άριστα την ευχάριστη έκπληξη-δώρο που του έκανε ο Πόμς στο πρώτο ημίχρονο με το να παρατάξει τον ΠΑΣ για πρώτη φορά με 4-4-2, που ήταν… βούτυρο στο ψωμί του.
Ο Πομς επέμενε σε όλο το πρώτο ημίχρονο στο συγκεκριμένο σύστημα παρ’ όλο που ήταν φανερό ότι οι ποδοσφαιριστές του δεν μπορούσαν να το διαχειριστούν, δικαιολογώντας αυτή του την επιμονή στις δηλώσεις του ότι ήταν ένα τεστ…
Εξαιρετικός σε αυτό το 45άλεπτο ο Ρίντερ που «γέμισε», για πρώτη φορά, με την παρουσία του την μεσαία γραμμή ανασταλτικά, σε μια θέση που γνωρίζει πολύ καλά μιας και είναι «καθαρό» αμυντικό χαφ, που η ποιότητα του βέβαια του επιτρέπει να αγωνίζεται με τον ΠΑΣ στο κέντρο της άμυνας.
Από τους υπόλοιπους δύσκολα θα εντοπίσουμε κάποιον διακριθέντα, πλην του Σομποτσίνσκι στο πρώτο ημίωρο, που όμως μετά το αδικαιολόγητο πέναλτι που υπέπεσε , δεν είχε την απόδοση των προηγούμενων αγώνων που αγωνίστηκε.
Στο δεύτερο ημίχρονο που άλλαξε το σύστημα, υπήρξε κάποια μικρή βελτίωση χωρίς όμως η ομάδα να πείσει, ενώ πέραν του νεαρού Λούπα στο πρώτο 15άλεπτο, που πέρασε σαν αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για διακριθέντες.
Σε γενικές γραμμές ήταν ένα κακό ματς που κέρδισε ο …λιγότερο κακός.
Ο Πομς θα πρέπει να προβληματιστεί στο αν το συγκεκριμένο ρόστερ έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τη φιλοσοφία και τα συστήματα του, γιατί στους δυο πρόσφατους αγώνες με Κεραμίδι και Παναχαϊκή δεν φάνηκε να μπορούν να τα υποστηρίξουν. Κι αν όχι, ας προσαρμοστεί στις δυνατότητες που αυτό έχει, έστω και προσωρινά, μέχρι να φτάσουν στο επίπεδο που επιθυμεί, αν μπορούν να φτάσουν… Κι αυτό γιατί στον συγκεκριμένο αγώνα ουσιαστικά δεν φάνηκε να φταίνε τα συστήματα, το παραδέχθηκε και ο ίδιος, αλλά το ότι δεν μπορούσαν οι ποδοσφαιριστές να τα υπηρετήσουν.
Σωστές οι αλλαγές που έκανε, αλλά δεν μπόρεσαν για ακόμη μια φορά να βελτιώσουν ουσιαστικά την απόδοση της ομάδας, έστω κι αν άλλαξε το σύστημα και λόγω αυτού φάνηκε ελαφρώς καλύτερο το σύνολο.
Τέστ πάντως με τον επόμενο αντίπαλο δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί ένα στραβοπάτημα με τον πολυδιαφημισμένο ως φαβορί διεκδικητή του τίτλου, Ηρακλή, θα επιφέρει μεγάλη αμφισβήτηση τόσο στο ρόστερ όσο και στον προπονητή. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα …
Υ.Γ.1: Ο Τάτσης δήλωσε ότι δεν μπορεί να γίνει σε μια χρονιά η Παναχαϊκή του Δαβουρλή. Αντίστοιχα και στα Γιάννινα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι και ο ΠΑΣ δεν μπορεί να γίνει ο AJAX των Αργεντινών γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν, στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή τουλάχιστον, οι αντίστοιχοι ποδοσφαιριστές που μπορούν να τον κάνουν. Το να καταφέρει τη φετινή χρονιά ο ΠΑΣ να είναι διεκδικητής του τίτλου θα είναι τεράστια επιτυχία, μιας και προέρχεται από ουσιαστική διάλυση του περσινού σουπερλιγκάτου ρόστερ και προσπαθεί με νεαρούς και όχι εντυπωσιακές , πλην Μάντζη, μεταγραφές. Χρειάζεται λοιπόν και πίστωση χρόνου αλλά κυρίως στήριξη ανεξαρτήτων αποτελεσμάτων.
Υ.Γ.2: Σημαντικό ρόλο και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης πάντως στην εξέλιξη του ρόστερ και στην πορεία έχει ο Πομς που εκτός του ότι έχει έρθει με πλήρες επιτελείο, πρωτοφανές για τα δεδομένα του ΠΑΣ, έχει και το ρόστερ το οποίο δήλωσε ότι έχει ολοκληρωθεί, είναι ικανοποιημένος και δεν χρειάζεται επιπλέον προσθήκες. Ο ΠΑΣ λοιπόν είναι στα …χέρια του και προσφέρεται για «πεδίο δόξης λαμπρό».
