Ένα πράγμα έχει δουλέψει πολύ καλά από την αρχή της σεζόν ο Ρενέ Πομς, το 3-4-3, το οποίο έχει γίνει κτήμα για τους περισσότερους ποδοσφαιριστές του ή τουλάχιστον γι’ αυτούς που παίζουν πιο συχνά, οπότε είτε με καλές είτε με μέτριες εμφανίσεις, το νικηφόρο αποτέλεσμα ερχόταν.
Αντιθέτως, δύο φορές που ο κόουτς επιχείρησε να αλλάξει πράγματα στην ομάδα και να ανακατέψει πολύ την τράπουλα, είχαμε δύο κακές εμφανίσεις και δύο άσχημα αποτελέσματα, που το ένα με την Παναχαϊκή έφερε αποκλεισμό από το κύπελλο και το άλλο με τη Νίκη Βόλου έφερε την πρώτη απώλεια βαθμών στο πρωτάθλημα.
Το ερώτημα είναι, έπρεπε ο Πομς να ανακατέψει τόσο πολύ την ομάδα για να αντιμετωπιστεί η απουσία του Μπεγκάλα ή έπρεπε να πάει στην πρώτη διαθέσιμη εναλλακτική λύση του ρόστερ για 6-8άρι;
Τις περισσότερες φορές οι προπονητές αποφεύγουν να αλλάξουν πράγματα που πάνε καλά και προτιμάνε απλά να αλλάξουν ένα πρόσωπο στην ενδεκάδα, ελπίζοντας ότι ο αναπληρωματικός θα αποδειχτεί ισάξιος του βασικού ή έστω ότι θα κρατήσει τη θέση του χωρίς προβλήματα.
Αντιθέτως ο κόουτς του ΠΑΣ προτίμησε να βάλει τον Ρίντερ στα χαφ, να πάει κεντρικό στόπερ τον Σομποτσίνσκι, να προσθέσει ως αριστερό στόπερ τον Δούμα, να βάλει δύο σέντερ φορ στην κορυφή και να τραβήξει πίσω τους τον Χάινριχ. Λιγο-πολύ δηλαδή, πήγε στη λογική του να δοκιμάσει να πειραματιστεί με πράγματα που είχε λίγο χρόνο να τα δουλέψει στην προπόνηση, αφού ο Μπεγκάλα τραυματίστηκε Τετάρτη. Προφανώς είχε «ζυγίσει» τη δυναμική του Βόλου και πίστευε ότι δεν θα είχε πρόβλημα να νικήσει ο ΠΑΣ, παρά τις αλλαγές αυτές. Και αν κρίνουμε από τα όσα είδαμε, πράγματι η Νίκη Βόλου ήταν πολύ μέτριος αντίπαλος που δεν θα είχε καμία τύχη αν ο ΠΑΣ τον αντιμετώπιζε ορθολογικά και όχι με τόσα πειράματα.
Το κακό είναι ότι και στο ημίχρονο που φάνηκε να μην τραβάει η ομάδα, δεν υπήρξαν κάποιες αλλαγές σχηματισμού ή προσώπων, μπας και ξεκλειδώσει το ματς. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο Χάινριχ που είναι πάντα επικίνδυνος επιθετικά, «θυσιάστηκε» να παίξει αριστερός μπακ-χαφ όταν βγήκε ο Λούπας, με την επίθεση να μένει μόνο με δύο φορ που δεν τροφοδοτούνταν με τίποτα από τους χαφ ή τα ακραία μπακ.
Και κάπως έτσι ήρθε η απώλεια 2 βαθμών, που αν χάνονταν με τον Μακεδονικό ή τον ΠΑΟΚ Β’ θα ήταν στο πλαίσιο του φυσιολογικού. Τώρα ο ΠΑΣ δεν θα έχει την πολυτέλεια να «γκελάρει» σε κάποιο απ’ αυτά τα δύο ματς, τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως από πλευράς ΑΕΛ, ότι είναι κι εκείνη ομάδα με αδυναμίες που θα μεταφραστούν και σε δικές της απώλειες βαθμών.
Κρατάμε την κριτική μας ως εδώ, γιατί προφανώς χθες ο κ. Πομς δεν έψαχνε απλά τον αντικαταστάτη του Μπεγκάλα, αλλά ήθελε να βρει κι έναν τρόπο να αξιοποιήσει καί τους δύο σέντερ φορ της ομάδας ταυτόχρονα και όχι να κρατάει έναν από τους δύο στον πάγκο. Κι εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα γι’ αυτόν, ότι αυτές τις δοκιμές δεν είχε την πολυτέλεια να τις κάνει τον Αύγουστο ή έστω τον Σεπτέμβριο και αναγκάζεται να τις κάνει Οκτώβριο.
Μακάρι η ανάλυση του παιχνιδιού με τη Νίκη Βόλου να δώσει κάποιες «απαντήσεις» που ψάχνει ο προπονητής για το πώς θα καταφέρει να ταιριάξει Μάντζη και Σέποβιτς στην κορυφή. Είναι πιο πιθανό να βρει τη λύση μέσα από τις πραγματικές συνθήκες παιχνιδιού, βλέποντας τι δεν πήγε καλά και όχι από την προσομοίωση της προπόνησης.
Εκτός από τη συζήτηση, όμως, αν έφταιξε η διαχείριση και το σύστημα του Πομς, πρέπει πάντα να βλέπουμε και τη διάθεση των ποδοσφαιριστών στο γήπεδο. Ίσως να υπήρξε μία μικρή επανάπαυση στις… δάφνες της νίκης επί του Ηρακλή. Αλλά αλίμονο αν μείνουν εκεί. Κάθε ματς θα είναι ντέρμπι και απαιτεί τη μέγιστη σοβαρότητα. Οτιδήποτε λιγότερο από το 100%, θα φέρει κι άλλα στραβά αποτελέσματα, κάτι που θα είναι άσχημο για την ψυχολογία της ομάδας και του κόσμου, ειδικά αν μπει στη διαδικασία να κυνηγάει από την 3η αγωνιστική και να μην φτάνει. Εκτός κι αν την επόμενη εβδομάδα ο Ηρακλής καταφέρει να γίνει η πρώτη ομάδα που θα κόψει βαθμούς από τους «βυσσινί», έχοντας και τον αέρα της αλλαγής της τεχνικής του ηγεσίας.
Πάμε και στην ατομική κριτική, όπου δεν κατάφερε κανένας να διακριθεί
Βασίλης Αθανασίου: Θεατής του παιχνιδιού, αφού κάποια σουτ των παικτών της Νίκης ήταν πολύ άστοχα.
Μάκης Μπακαδήμας: Αμυντικά είχε καλές επιστροφές και έκοβε εύκολα τους αντιπάλους του, μην αφήνοντάς τους να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ευκαιρίας. Επιθετικά αρκετά γεμίσματα χωρίς αποτέλεσμα.
Αναστάσιος Λούπας: Ελάχιστα έπαιξε από την πλευρά του ο ΠΑΣ Γιάννινα, αφού τις περισσότερες φορές η ανάπτυξη γινόταν από τα δεξιά με τον Σόρια. Έχασε, πάντως, μια πολύ μεγάλη ευκαιρία στο 2ο λεπτό να χριστεί σκόρερ.
Κάρλες Σόρια: Όλο το παιχνίδι του ΠΑΣ, είτε σε ροή παιχνιδιού είτε με στατικές φάσεις, στηρίχτηκε πάνω του και δυστυχώς, εκτός του ότι δεν έβρισκε συμπαίκτη στην περιοχή, υπήρξαν και πολλές σέντρες που δέχτηκαν “μπλοκ” από τον αντίπαλο που τον μάρκαρε. Για την ποιότητά του και την εμπειρία του δεν γίνεται να μην περνάνε καν οι σέντρες του…
Τιμ Ρίντερ: Καλός στο να κερδίζει κάποιες μονομαχίες και να σταματάει το παιχνίδι του αντιπάλου στο κέντρο, αλλά δεν μας έδειξε το κάτι παραπάνω στο δημιουργικό κομμάτι.
Γιαν Σομποτσίνσκι: Καμία ανησυχία αμυντικά, δεν αντιμετώπισε προβλήματα. Όποτε χρειάστηκε κατέβασε μπάλα, αλλά κι αυτός έψαχνε τη βαθιά μπαλιά για τους επιθετικούς.
Αλέξανδρος Δούμας: Ούτε αυτός είχε κάποια πίεση αμυντικά, είχε κι αυτός μια καλή φάση στην αρχή του ματς στο 14ο λεπτό σε κόρνερ. Δεν χρειάστηκε κάτι περισσότερο.
Φεντερίκο Τζίνο: Είχε τα τρεξίματά του μαζί με τον Ρίντερ και βοήθησε να έχει ο ΠΑΣ την μπάλα στα πόδια του για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αλλά το θέμα ήταν ότι με μία κλειστή άμυνα δεν υπήρχε καθόλου φαντασία στο παιχνίδι, τόσο το δικό του όσο και των συμπαικτών του.
Μόριτζ Χάινριχ: Ο Χάινριχ σε όλα τα ματς ήταν πηγή κινδύνων για την αντίπαλη άμυνα, έστω κι αν έχανε τις ευκαιρίες. Παίζοντας, όμως, πίσω από τους δύο σέντερ φορ δεν είχε καμία απολύτως φάση στο ματς και όταν στο β’ ημίχρονο έγινε αριστερός μπακ χαφ εκεί απενεργοποιήθηκε πλήρως, αφού δεν μπόρεσε να απειλήσει. Πάντως τα στημένα που εκτέλεσε δεν ήταν άσχημα. Ίσως θα μπορούσε ο Πομς να τον αξιοποιήσει προσεχώς περισσότερο στην εκτέλεση φάουλ ή κόρνερ.
Στέφαν Σέποβιτς: Αυτό που έχασε στο 91’ δεν επιτρέπεται για την κλάση του. Ένας σέντερ φορ μπορεί να χρειαστεί μία φορά σε ολόκληρο ματς, αλλά πρέπει να το βάλει. Ο Σέρβος είχε χάσει δύο τεράστιες ευκαιρίες από τη μικρή περιοχή και με την Παναχαϊκή, όπου ο ΠΑΣ αποκλείστηκε από το κύπελλο. Μακάρι να έρθει γρήγορα το γκολ που θα ξεκλειδώσει και τη δική του ψυχολογία.
Βασίλης Μάντζης: Δεν πήρε ούτε μία μπαλιά σε θέση βολής και δεν κατάφερε να βρει καλή «χημεία» με τον Σέποβιτς. Θέλει δουλειά και χρόνο για να λειτουργήσει η μεταξύ τους συνεργασία και να βγουν αυτοματισμοί.
Αλλαγές:
Βασίλης Αθανασίου: Ο Πομς τον πήρε δεξί μπακ από την Κ19, τον έκανε δεξί εξτρέμ, αλλά χθες με την επιλογή να τον βάλει να παίξει πίσω από τους επιθετικούς τον έβγαλε τελείως εκτός κλίματος. Ασφαλώς και πρέπει να παίρνουν ευκαιρίες τα νέα παιδιά, αλλά το να περιμένουμε να γίνει δεκάρι ένα παιδι σε δύο προπονήσεις, είναι υπερβολή.
Μπατίστ Λέο: Με περισσότερη διάθεση αυτή τη φορά, κάτι πήγε να κάνει στην επίθεση. Μια – δυο φάσεις που δημιουργήθηκαν στο τέλος πέρασε από τα δικά του πόδια η δημιουργία τους.
Αλέξανδρος Νικολιάς: «Ξεχάστηκε» από τον Πομς στον πάγκο, ένας παίκτης που σαφώς και θα μπορούσε στο 3-4-3 να παίζει δεξιά και με τη διεισδυτικότητα του να κάνει περισσότερες «ζημιές» στην αντίπαλη άμυνα ή έστω να δοκιμαστεί πίσω από τον επιθετικό αντί του Χάινριχ ή του Αθανασίου που δεν ήξεραν καθόλου τη θέση.
Προπονητής:
Ρενέ Πομς: Οι πειραματισμοί δεν του βγαίνουν, καλό είναι να μείνει στην ασφάλεια του 3-4-3 μέχρι να μπορέσει να παρουσιάσει πιο έτοιμη την ομάδα να υπηρετήσει κάποιο plan B. Το σημαντικό τώρα είναι να μη χαθούν άλλοι βαθμοί, μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με τη δυναμική της ΑΕΛ και του Ηρακλή.