Μία ακόμη ιδιαίτερη στιγμή έζησε ο Άγγελος Αναστασιάδης στα Γιάννενα. Μπορεί να έμεινε μόνο έξι μήνες ως προπονητής του τη σεζόν 2011-2012, αλλά ο κόσμος δεν ξέχασε ποιος άλλαξε νοοτροπία και φιλοσοφία σ’ αυτήν την ομάδα, ποιος έφτιαξε τα αποδυτήρια, ποιος έδειξε το δρόμο της ενότητας και πίστεψε ότι είναι εφικτή η Ευρώπη.
Το standing ovation ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό αυτήν τη φορά, αφού από τη στιγμή που βγήκε από τη φυσούνα ως τη στιγμή που έφτασε στον πάγκο, ο κόσμος δεν σταμάτησε να τον επευφημεί, με τον Άγγελο να ανταποδίδει το χειροκρότημα και να δείχνει την καρδιά του.
Στις δηλώσεις του ο νυν προπονητής της Λάρισας τόνισε ότι δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να εισπράττεις την αναγνώριση κι έκανε μία δήλωση με διπλό νόημα για τις πίκρες που έχει εισπράξει απ’ όταν έφυγε από τον ΠΑΣ. Άραγε εννοούσε τις ομάδες που δούλεψε και που δεν του έδωσαν τις ίδιες χαρές ή μόνο τις ήττες που συνήθως γνωρίζει ως αντίπαλος του ΠΑΣ; Ότι κι αν εννοούσε, είναι σίγουρο ότι θα μπορούσε να είχε πετύχει περισσότερα, αν δεν είχε αποφασίσει να φύγει εκείνη την εποχή.
«Ρωτήστε τον κόσμο όχι εμένα γιατί με αναγνωρίζει. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να εισπράττεις κάτι τέτοιο. Μόνο πίκρα εισπράττω μετά τον ΠΑΣ από αγωνιστικής πλευράς. Από καρδιάς εύχομαι να πάνε εκεί που θέλουν».
Οπωσδήποτε η σχέση του κόσμου με τον Άγγελο παραμένει σχέση αμοιβαίας αγάπης, αλλά ο κόσμος δεν πρέπει να παραλείπει να δείχνει την αγάπη του και σ’ εκείνους που έχουν τώρα την ομάδα ψηλά και δεν έχουν τύχει ακόμα ανάλογης αποθέωσης. Είναι ακόμα πιο όμορφο να αναγνωρίζεις κάποιους τη στιγμή της προσφοράς…
