Μετά τη μεγάλη του επιτυχία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μεγάλων αποστάσεων σε ανοιχτή θάλασσα και τα 5 μετάλλια που κατέκτησε, ο Θεόφιλος Λέκκας μίλησε στον ΔΩΔΩΝΗ SUPER FM 104,3 και την εκπομπή “SUPER MAGAZINO” για τη μεγάλη του επιτυχία. Ο κολυμβητής της εθνικής μας ομάδας και του ΠΑΣ Γιάννινα αναφέρθηκε στις δυσκολίες του αθλήματος, στους αγώνες που έκανε στην Αίγυπτο, στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, καθώς δεν υπάρχουν χορηγοί να στηρίξουν τον ίδιο και το άθλημά του, για τις επίπονες και καθημερινές προπονήσεις είτε στην πισίνα είτε στη λίμνη, αλλά και τα μελλοντικά του όνειρα.
Αναλυτικά τα όσα είπε στον Γιάννη Γιαννάκη: (ακολουθεί στο τέλος το ηχητικό)
Ο Γιαννιώτης παγκόσμιος πρωταθλητής αναφέρθηκε αρχικά στη δυσκολία που είχαν οι αγώνες του: «Ήταν δύσκολοι αγώνες και λόγω της θερμοκρασίας του νερού και λόγω κούρασης, και ψυχολογικά έπρεπε να είμαι συνεχώς έτοιμος και αντιμετωπίσαμε κι ένα θέμα με τσούχτρες που εμφανίστηκαν στη 2η και 3η μέρα των αγώνων.
Τα συναισθήματα ήταν γεμάτα χαρά, αυτοπεποίθηση ειδικά μετά το πρώτο μετάλλιο. Βέβαια πέρασαν οι δύο πρώτες μέρες με ασημένια μετάλλια, ενώ ήμασταν πολύ κοντά στα χρυσά. Το να χάνεις για 30 εκατοστά του δευτερολέπτου το χρυσό στην θάλασσα δεν είναι τίποτα. Δεν το βάλαμε κάτω, σχεδιάζαμε τις κούρσες μας μέρα με τη μέρα και ήρθε και το χρυσό. Όταν ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος ανατρίχιασα και ένιωσα ανακούφιση για όλον αυτόν τον κόσμο που με έβλεπε και με στήριζε».
Για τις δυσκολίες του αθλήματος: «Είναι απρόβλεπτη η θάλασσα, δεν είναι σαν την πισίνα που έχει σταθερή θερμοκρασία, δεν έχει ρεύματα, δεν επηρεάζεται από τον καιρό. Είναι πιο άγρια τις περισσότερες φορές, αλλά η προπόνηση που έκανα με την κα Ιουλίου Μπίγγου και τον κ. Κώστα Κυριακίδη με έκαναν να αντεπεξέλθω».
Για τις προπονήσεις που έκανε ενόψει των αγώνων σε ανοιχτή θάλασσα: «Στη λίμνη έκανα προπονήσεις στην περιοχή της Λιμνοπούλας. Πιστεύω ότι είναι πιο κοντά στις συνθήκες της ανοιχτής θάλασσας, γιατί στην πισίνα όση προπόνηση και να κάνεις, αν δεν έχεις κάποιες αρχές από το κολύμπι της θάλασσας, θα είναι δύσκολο».
Για την τεχνική κολύμβηση και τα αγωνίσματά της: «Είναι διάφορα τα αγωνίσματα, είναι και μονό πέδιλο και διπλά πέδιλα, με αναπνευστήρα».
Για την εμπειρία που είχε από άλλες διοργανώσεις: «Πέρυσι τέτοια εποχή στην Μασσαλία είχα πάρει ένα χρυσό στα 150μ., πρώτη θέση στα 1000μ., 5η στα 3.000 και ένα ασημένιο στη σκυτάλη».
Για την κατηγορία των ανδρών στην οποία θα αγωνίζεται στο εξής: «Η δουλειά που έχουν κάνει σ’ εμένα η κα Μπίγγου και ο κ. Κυριακίδης είναι υπερβολική. Με βοήθησαν πολύ να βρεθώ εδώ και να κυνηγάω μεγαλύτερα όνειρα. Έτσι, λοιπόν, με βάση τους χρόνους που έκαναν φέτος οι άνδρες, θα ήμουν και πάλι 2ος στα 1.000μ, στα 150μ 2ος με 1 δευτερόλεπτο διαφορά και στα 3.000μ. 3ος».
Για το αν σκέφτεται αλλαγή αθλήματος για να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Αν ήταν ολυμπιακό άθλημα η τεχνική κολύμβηση, οι βλέψεις μου θα ήταν για εκεί. Προς το παρόν οι βλέψεις μου είναι τα παγκόσμια πρωταθλήματα. Είναι δύσκολο τώρα να κάνω αλλαγή αθλήματος».
Για τις ώρες που προπονείται καθημερινά: «Δύο ώρες στο νερό συν 1,5 ώρα στο γυμναστήριο. Η προπόνηση γίνεται στην πισίνα και τώρα ενόψει του παγκόσμιου κάναμε 2-3 προπονήσεις την εβδομάδα στη λίμνη».
Για το τι ονειρεύεται για το μέλλον: «Να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ, να χτίσω τη δική μου ιστορία, με τον δικό μου τρόπο και τη δική μου θέληση, με τους δικούς μου στόχους που θα είναι πάντα όσο πιο υψηλοί γίνεται.
Στόχος μου είναι να καταφέρω να πάρω πάλι την πρόκριση σε παγκόσμια και σε πισίνα και σε ανοιχτή θάλασσα και ένας από τους στόχους μου είναι να βρω χορηγούς να στηρίξουν το ταξίδι μου. Όταν ένα αγωνιστικό κάνει 500 ευρώ δεν είναι εύκολο να στηρίζει πάντα η οικογένειά».
Για το αν έχει κάποια στήριξη από την Πολιτεία ως παγκόσμιος πρωταθλητής: «Καμία! Η Εθνική ομάδα πλήρωσε τα έξοδα για την Αίγυπτο, αλλά σε γενικές γραμμές ό,τι βάζουμε, το βάζουμε από την τσέπη μας».
Για το τι του λείπει στα Γιάννενα από υλικοτεχνική υποδομή: «Δεν είναι μόνο στα Γιάννενα οι ελλείψεις. Δυστυχώς δεν στηρίζουν κάποιες εταιρίες τους αθλητές. Ήμασταν 13 άτομα στο παγκόσμιο στην Αίγυπτο και κανένας μας δεν είχε χορηγό, μόνο η Ομοσπονδία είχε. Δεν ξέρω γιατί είναι τόσο δύσκολο να στηρίξουν αθλητές, ενώ προσπαθούμε να κάνουμε περήφανη τη χώρα μας. Δυστυχώς δεν μου απάντησαν καν κάποιες εταιρίες στις οποίες απευθύνθηκα. Θα μπορούσαν να μας στηρίξουν στον εξοπλισμό, στα ταξίδια μας, σε αποκατάσταση, σε συμπληρώματα διατροφής, γενικά οτιδήποτε».
Γενικά οι γονείς είναι τελικά οι μεγαλύτεροι χορηγοί των αθλητών;: «Ναι ακριβώς. Οι γονείς είναι οι μεγαλύτεροι χορηγοί των αθλητών και ίσως κάποια στιγμή να εμφανιστεί και κάτι άλλο».
Για την υποδοχή που είχε στο αεροδρόμιο: «Ήταν συγγενείς, φίλοι, άτομα που δεν τα ήξερα, αλλά έμαθαν για εμένα, οικογένεια, φίλοι των προπονητών μου. Ήταν τεράστια η συγκίνηση, δεν το περίμενα, όταν είσαι 17 ετών και πετυχαίνεις κάτι τόσο μεγάλο, είναι πολύ για ‘σένα».
