image description

Δύο μήνες σκέτη πίκρα και απογοήτευση είναι ο ΠΑΣ Γιάννινα. Ο Γιάννης Πετράκης δεν κατάφερε να βρει τι φταίει και η εικόνα της ομάδας ήταν και παραμένει αποκαρδιωτική. Πέραν της κούρασης, σίγουρα φταίει και κάτι άλλο, διότι όταν χάνεις απ’ όλους τους αντιπάλους σου, είτε πρώτους είτε τελευταίους στη βαθμολογία, δεν υπάρχει μόνο ένας λόγος που συμβαίνει αυτό.

Μια εύκολη ανάγνωση του προβλήματος έχει να κάνει καί με τις ελλείψεις που φάνηκαν στο ρόστερ, κυρίως στη μεσαία γραμμή. Ουσιαστικά ο ΠΑΣ έκανε μία ολόκληρη σεζόν χωρίς σταθερή και αξιόπιστη μεσαία γραμμή, κάτι που αναλογικά επηρέασε καί τις αμυντικές επιδόσεις, διότι η πρώτη γραμμή άμυνας που βρίσκεται στα χαφ, «έπεφτε» αμαχητί.

Λίλα και Ακόστα έκαναν τη χειρότερη χρονιά τους απ’ όταν ήρθαν στον ΠΑΣ (σ.σ. ο ένας επηρεάστηκε από την παρουσία στο Euro, ο άλλος από τον τραυματισμό του και μετά), ο Κοζορώνης παρουσιάζει πτώση στην απόδοσή του μετά τον Δεκέμβριο, ο Βιδάλ δεν ήταν έτοιμος να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά δεν τον βοήθησε και ο αγωνιστικός χώρος του «Ζωσιμάδες» ούτε πήρε μεγάλο χρόνο συμμετοχής, ο Γιάκος που έκανε κάποια πολύ καλά ματς δίπλα στον Λίλα δεν μονιμοποιήθηκε σ’ αυτόν το ρόλο, ο Τζημόπουλος όποτε έπαιξε ως χαφ τα πήγε εξαιρετικά και πετύχαινε και γκολ, αλλά γινόταν αισθητή η απουσία του στην άμυνα, οπότε τα πράγματα πήγαιναν διαρκώς στραβά κι ανάποδα για τον Πετράκη. Αυτός είναι και ο λόγος που δικαιολογούμε εν μέρει την τρικυμία που προκάλεσε και στον ίδιο η όλη κατάσταση.

Και φυσικά υπήρχε και η δεδομένη αδυναμία του Χριστοβασίλη να κάνει σοβαρές διορθωτικές κινήσεις τον Ιανουάριο.  Ο ΠΑΣ για να διατηρείται βιώσιμος πρέπει να αποφεύγει την επιβάρυνση του ρόστερ με πολλά συμβόλαια. Η οικονομική συνέπεια είναι εκείνη που του έδωσε την πολυπόθητη άδεια πέρυσι και θα του τη δώσει και φέτος.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό ένα στατιστικό που αξίζει να σημειωθεί. Ο ΠΑΣ Γιάννινα πήρε σχεδόν τους μισούς του βαθμούς στις πρώτες 10 αγωνιστικές και τους άλλους μισούς στις 20 αγωνιστικές που ακολούθησαν. Το ότι σώθηκε, δηλαδή, οφείλεται κυρίως στο πρώτο 1/3 του πρωταθλήματος.

Θα επαναλάβουμε και σήμερα κάτι που γράψαμε κι άλλη φορά. Η ομάδα χρειάζεται πολύ προσεκτικό σχεδιασμό το καλοκαίρι, γιατί έχει χαθεί ο αέρας της ομάδας της πεντάδας (γίναμε δυστυχώς της πεντάρας χθες) και  η αυτοπεποίθηση. Δεν θέλει και πολύ να επιστρέψει η ανασφάλεια και το άγχος για παραμονή, ειδικά σε μια χρονιά σαν αυτή που ακολουθεί. Και πρώτα απ’ όλα πρέπει η ομάδα να επιλύσει το θέμα προπονητή. Ο Πετράκης με τη δήλωση «δεν θέλω να παίρνω βιαστικές αποφάσεις», φάνηκε σαν να έπιασε το πόμολο της πόρτας που οδηγεί στην έξοδο. Η αλλαγή προπονητή μπορεί σε ορισμένους να μοιάζει ως ευκαιρία να ανοίξει ένας νέος κύκλος, αλλά μπορεί αυτός να είναι και φαύλος. Πίστωση χρόνου στον επόμενο δεν θα υπάρχει όπως είχε ο Πετράκης επί μήνες τώρα. Όχι ότι μία αλλαγή θα φέρει την καταστροφή, απλώς σε ενδεχόμενη αλλαγή ο κόσμος θα έχει καθοριστικό ρόλο στο να στηρίξει και να αγκαλιάσει την ομάδα στις αποτυχίες.

Η επόμενη μέρα φέρνει σίγουρα αρκετά διλήμματα σε πρόεδρο, αλλά και κόσμο. Το σωστό δεν ξέρει κανείς ποιος είναι. Πάντα εκ του αποτελέσματος κρίνονται όλα πετυχημένα ή αποτυχημένα. Η συζήτηση, πάντως, άνοιξε και οι γνώμες που θα ακουστούν θα είναι πολλές και σίγουρα ενδιαφέρουσες.

Κριτική για σήμερα δεν έχει νόημα να κάνουμε. Μετά από 5άρα δύσκολα βρίσκονται διακριθέντες, αν και οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο Πασχαλάκης έκανε ό,τι μπορούσε, ενώ ο Κοροβέσης ήταν ο μόνος που προσπάθησε επιθετικά. Συμπαθητική ήταν και η παρουσία του Νικολιά, που είχε πολύ ωραίες μεταβιβάσεις της μπάλας.

Υ.Γ.: Σώστε κάτι από τις τελευταίες των τελευταίων εντυπώσεων στον αγώνα με την ΑΕΚ, με την οποία θα ενώσουμε τις… «αδιαφορίες» μας. Αν μη τι άλλο δεν θα το θέλει πιο πολύ από εμάς.

Του Γιάννη Γιαννάκη