image description

Πρέπει να υπάρχει μία αίσθηση του μέτρου στον φίλαθλο κόσμο του ΠΑΣ Γιάννινα όσον αφορά τη διαχείριση των αποτελεσμάτων, ώστε να μην έρχεται η καταστροφή στις ήττες και τα «πάμε για Ευρώπη» όταν κερδίζει. Όπως επίσης δεν πρέπει να γίνονται ανόμοιες συγκρίσεις του τύπου, «αν κερδίζεις με το ζόρι τον Απόλλωνα, τότε πως θα κερδίσεις τα πιο δύσκολα ματς;» για να ακούσουμε τώρα το «αφού κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό, προλαβαίνουμε και την Ευρώπη». Ούτε ο Απόλλωνας είναι τελείως διαλυμένος για να τον υποτιμήσεις ούτε ο Παναθηναϊκός ήταν κάτι εξαιρετικό με τόσες απουσίες που είχε, αλλά και με την κούραση των πιτσιρικάδων του, για να θεωρηθεί η νίκη κατόρθωμα.

Όπως πάντα, λοιπόν, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Ο ΠΑΣ έχει ένα ορισμένο ταβάνι όσον αφορά την ποιότητά του. Αν του βγει του Πετράκη το ματς  τακτικά, τότε προκύπτει κι ένα ακόμα «συν» και εδώ και 4-5 ματς μπαίνει πλέον στην εξίσωση ως σημαντικός ρυθμιστικός παράγοντας του αποτελέσματος, το πάθος και η ψυχική δύναμη που καταναλώνει ο κάθε παίκτης μέσα στο γήπεδο. Πολλές φορές έχουμε χρησιμοποιήσει και το παράδειγμα της ΑΕΛ. Super ποιότητα δεν έχει, αλλά παίζει με το μαχαίρι στα δόντια και στα μισά από τα ματς που έπαιξε για τη σωτηρία της  όλο και κάτι πήρε.  Όταν άρχισε ο Αλέξης Κούγιας τα «πάμε ρε ΑΕΛάρα για Ευρώπη», τότε στράβωσε το πράγμα.

Για να καταλήξουμε κάπου, η αλλαγή της εικόνας του ΠΑΣ άρχισε από ορισμένα συγκεκριμένα πράγματα. Πρώτον, η ήττα από την ΑΕΚ με 0-4 έφερε στο προσκήνιο τον λάθος σχηματισμό του ΠΑΣ, που με 4 στην ευθεία της άμυνας δυσκολευόταν σημαντικά. Από εκεί και μετά ταρακουνήθηκαν όλοι. Και ο προπονητής επανέφερε την τριάδα των στόπερ και οι παίκτες συνειδητοποίησαν ότι δεν σώζεσαι μόνο με την εμπειρία της κατηγορίας (δημοσιοϋπαλληλίκι το χαρακτηρίζουν κάποιοι με πιο σκληρό τρόπο), αλλά θέλει και λίγη ρημάδα προσπάθεια.

Για μας ο ΠΑΣ που είδαμε με ΠΑΟΚ, Άρη, Παναθηναϊκό δεν έχει καμία σχέση με τον ΠΑΣ που είδαμε με την ΑΕΚ ή τον Απόλλωνα ή πιο πριν τον ΟΦΗ, τη Λαμία κτλ. Βλέπουμε το μάτι των παικτών να γυαλίζει, να βγαίνουν από το γήπεδο συνειδητοποιημένοι ότι έκαναν ό,τι μπορούσαν και όχι ότι δεν μπήκαν ποτέ να δώσουν τη μάχη τους. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Από τη νοοτροπία που μπαίνεις και από το συναίσθημα που έχεις μετά τα ματς. Αυτό θα πρέπει να διατηρηθεί και στα 10 ματς που ακολουθούν, γιατί περιθώρια διόρθωσης λαθών δεν θα υπάρχουν. Όσο ο ΠΑΣ θα παίζει με πάθος, τόσο θα κατακτά αποτελέσματα και θα γεμίζει αυτοπεποίθηση και στο τέλος αυτό που θα μείνει θα είναι η ανάμνηση από ένα σκληρό μάθημα για λάθη που δεν πρέπει να ξαναγίνουν.

Το αφήνουμε εδώ και βλέπουμε ποια θα είναι η συνέχεια, με την υποσημείωση ότι ο Ατρόμητος δεν είναι Παναθηναϊκός. Και η άμυνά του είναι εξαιρετική και στην επίθεση θα βρει τον τρόπο να βάλει ένα γκολ που θα του είναι αρκετό.

Πάμε να δούμε και ατομικά τι έκαναν οι παίκτες:

Μάρκος Βελλίδης: Είναι σε εξαιρετική φόρμα στα τελευταία παιχνίδια, έχει κάνει σπουδαίες επεμβάσεις, έχει αποκτήσει ψυχολογία και εμπνέει πολύ μεγάλη σιγουριά στους συμπαίκτες του. Η απόκρουση στο σουτ του Άλτμαν στο 87’ είναι ασφαλώς η μεγαλύτερη στιγμή του στο ματς κι εκεί «κλειδώνει» τους 3 βαθμούς. Έδωσε 1 πάσα, έκανε 1 λάθος, 4 αποκρούσεις, 7 κλεψίματα και 5 επεμβάσεις.

Τόλης Σκόνδρας: Η «εξουδετέρωση» του Ινσούα φτάνει και περισσεύει! Μόνο που δεν ήρθε παικτικά, αλλά από μια άτυχη στιγμή. Ήταν μια διεκδίκηση στον αέρα, απ’ αυτές που γίνονται πάρα πολλές φορές σ’ ένα ματς, γι’ αυτό και πέρασε τελείως απαρατήρητη από τον Κομίνη.  Ο Σκόνδρας έβαλε το χέρι του και θα μπορούσε να δοθεί φάουλ και κίτρινη κάρτα. Ούτε απευθείας κόκκινη ήταν ούτε καράτε ούτε τίποτα από τα υπόλοιπα ευφάνταστα που ακούστηκαν. Ο Σκόνδρας έδωσε 2 πάσες, έκανε 1 λάθος και 1 επέμβαση.

Θέμης Τζημόπουλος: Είχε σχετικά εύκολο έργο η άμυνα του ΠΑΣ. Ο Καμπετσής δεν έχει την εμπειρία τέτοιων αγώνων, Χατζηγιοβάννης και Μπουζούκης δεν πάτησαν περιοχή, οπότε η τριάδα είχε ένα σχετικά εύκολα διαχείρισιμο παιχνίδι για την εμπειρία της. Ο «Τζημό» έδωσε 2 πάσες, έκανε 1 λάθος, 1 κλέψιμο και 1 επέμβαση.

Αλέξης Μιχαήλ: Βγήκε σε αρκετές φορές εκτός περιοχής και κυνήγησε φάσεις, τις οποίες «καθάρισε» εν τη γενέσει τους. Ήσυχο βραδάκι. Είχε 1 τελική προσπάθεια, 1 λάθος και 1 κλέψιμο.

Μιχάλης Μπουκουβάλας: Από τη στιγμή που βγήκε ο Ινσούα, με τον Παντελάκη δεν είχε προβλήματα στην πλευρά του. Επιθετικά, πάντως, δεν μπόρεσε να περάσει τις σέντρες και υστέρησε σ’ αυτόν τον τομέα. Είχε 0/3 γεμίσματα, 5 πάσες, 7 λάθη και 2 κλεψίματα.

Αλέξανδρος Νικολιάς: Δεν ήταν και τόσο μεγάλη έκπληξη η χρησιμοποίησή του ως αριστερού φουλ μπακ. Αν και στη θέση αυτή είχε παίξει μόνο σε φιλικά, εν τούτοις τα πήγε αρκετά καλά, έχοντας μόνο κάποια προβλήματα στο αμυντικό κομμάτι, όταν ο Παναθηναϊκός ανέβαζε παίκτες ψηλά. Του έφυγε κάποιες φορές ο Γιόχανσον και μία στο 87’ ο Άλτμαν, εκεί που χάθηκε και η μεγαλύτερη ευκαιρία του «τριφυλλιού». Αντίθετα όταν έμενε ψηλά ο ΠΑΣ, έκλεινε καλύτερα τους χώρους, δυσκόλευε την ανάπτυξη του παιχνιδιού του «τριφυλλιού» και βοηθούσε και στην επιθετική ανάπτυξη. Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε περισσότερα για τη θέση που έπαιξε, ενώ η γενικότερη εξαιρετική του παρουσία ήταν κι ένα σημάδι ανάκαμψης, καθώς είχε μια μικρή αγωνιστική κοιλιά, που ήταν αναμενόμενη για παίκτη που πρώτη φορά -όσο παίζει στον ΠΑΣ- βγάζει τόσο γεμάτη χρονιά. Έδωσε την ασίστ στον Αθανασιάδη, είχε 1/2 γεμίσματα, 5 πάσες, 3 λάθη και 1 κλέψιμο.

Φάμπρι Κάστρο: Είναι μαχητικός, το ζει το παιχνίδι, αλλά έχει αυτά τα διαστήματα που «κολλάει» και μπορεί να κάνει το εύκολο λάθος. Υπήρξαν τέτοιες στιγμές στο ματς με κάποια δυνατά γυρίσματα της μπάλας προς τα πίσω, κάποιες παρακινδυνευμένες ντρίμπλες και όλα αυτά που σε αγχώνουν ότι το «ψήνει» το λάθος. Ίσως είναι θέμα ρυθμού και προσαρμογής στο παιχνίδι της ομάδας, αλλά πρέπει να το δουλέψει πάρα πολύ. Έδωσε 4 πάσες, έκανε 4 λάθη, 2 κλεψίματα και παραχώρησε 4 φάουλ.

Ευριπίδης Γιάκος: Σταθερός στην απόδοσή του, η μπάλα περνούσε αρκετά από τα πόδια του, αλλά έπαιζε σ’ έναν πολύ γεμάτο άξονας, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να περάσει κάποια κάθετη πάσα και να γίνονται συχνά λάθη απ’ όλους τους παίκτες που κινούνταν σ’ αυτόν τον χώρο. Υπήρχε αυτή η αλληλοεξουδετέρωση τους ενός στον άλλον, εξ ου και οι λιγοστές φάσεις στο ματς. Εξαιρετικά εύστοχος, όμως στα γεμίσματά του ο Γιάκος, όταν χρειάστηκε να σηκώσει την μπάλα. Συγκεκριμένα είχε 4/5 γεμίσματα, 4 πάσες, 5 λάθη, έκανε 2 φάουλ και κέρδισε 2.

Στέφανος Αθανασιάδης: Μπορεί να του ασκείται σκληρή κριτική, μπορεί σε αθηναϊκό δημοσίευμα να τον συμπεριέλαβαν στις 10 χειρότερες μεταγραφές του καλοκαιριού, όμως αυτό που έχουμε δει είναι ότι  έδωσε 3 βαθμούς με τον Παναθηναϊκό, το «Χ» με τον ΟΦΗ, ενώ στο 3-1 με τον Πανιώνιο είχε 1 ασίστ και 1 κερδισμένο πέναλτι. Σύνολο 7 βαθμοί σε μια δύσκολη χρονιά προσαρμογής για τον ίδιο, αλλά και σε μια δύσκολη χρονιά και για την ομάδα. Όσον αφορά το γκολ με κεφαλιά το έψαχνε πολύ. Είχε δοκάρι στην Ξάνθη, είχε πολύ επικίνδυνη κεφαλιά με τον Άρη και με τον Παναθηναϊκό την κεφαλιά που έβγαλε στη γραμμή του τέρματος ο Διούδης. Η 4η τελικά ήταν η…. φαρμακερή! Έτρεξε και πάλεψε πάρα πολύ, ακόμα και τάκλιν τον είδαμε να κάνει. Είχε 1 γκολ σε 3 τελικές προσπάθειες, 1 πάσα, 2 λάθη, παραχώρησε 2 φάουλ και κέρδισε 2.

Σάντι Κρίζμαν: Βρισκόταν πολλές φορές με 2 και 3 αντιπάλους, έκανε τις περίτεχνες ενέργειές του, έβγαλε τη σέντρα –«διαβήτη» στον Κλάους στη μεγάλη φάση του α’ μέρους, αλλά τον είχε «διαβασμένο» ο Δώνης και τον περιόρισε όσο γινόταν με τις βοήθειες στο μαρκάρισμά του. Θα αποτελέσει απώλεια για το επόμενο διάστημα και δυστυχώς δεν θα είναι μόνο ένα το ματς που θα χάσει, αφού πιθανότατα έχει μια μικρή θλάση κάτι που θα το δούμε αν θα επιβεβαιωθεί στη μαγνητική που θα κάνει. Είχε 1 τελική, 1/1 γεμίσματα, 2 πάσες, 3 λάθη και κέρδισε 4 φάουλ.

Δημήτρης Μάνος: Τον έβγαλε λίγο πιο έξω από την περιοχή ο Γιάννης Πετράκης, όπως έβγαλε και τον Κρίζμαν, βάζοντας στην κορυφή τον Αθανασιάδη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην είναι τόσο πολύ μέσα στις φάσεις, όπως στα προηγούμενα ματς. Πάντως την κλασική του κίνηση να φύγει στην πλάτη της άμυνας και να βρεθεί σε θέση βολής στην περιοχή, πάλι την έκανε, απλά αυτή τη φορά άργησε λίγο παραπάνω στο κοντρόλ και στο σουτ που έκανε, τον πρόλαβε η άμυνα, με την μπάλα να βρίσκει την εξωτερική πλευρά των διχτύων. Είχε 1 τελική και 3 λάθη.

 

ΑΛΛΑΓΕΣ

Λέο Μπατίστ: Αντικατέστησε τον Κρίζμαν, αλλά δεν πρόλαβε να δείξει πολλά πράγματα. Προσπάθησε να μπει σε κάποιες φάσεις, πίεσε, αλλά δεν ήταν πολύ αποτελεσματικός. Θέλει τον χρόνο του για να ξαναβρεί τη φόρμα του, αλλά δεν θα αργήσει να πάρει τις ευκαιρίες του, αφού είναι σε θέση πλέον να βγάλει παιχνίδια παίζοντας και ως βασικός. Άλλωστε η απουσία του Κρίζμαν, αλλά και του τιμωρημένου Αθανασιάδη με Παναιτωλικό και Ξάνθη, δεν θα αργήσουν να τον επαναφέρουν στο βασικό σχήμα. Στα 27 λεπτά συμμετοχής με τον Παναθηναϊκό, πάντως, δεν έδειξε κάτι. Είχε 3 λάθη και έκανε 1 φάουλ.

Ιγκόρ Βιδάλ: Είχε τις ευκαιρίες του αρκετές φορές, δεν έχει δείξει πολλά πράγματα και από τη στιγμή που θα θεωρηθεί έτοιμος ο Πάντελιτς, τότε θα γίνει ακόμα πιο δύσκολος ο δρόμος προς την ενδεκάδα γι’ αυτόν. Δεν κατέγραψε κάτι η στατιστική γι’ αυτόν σε 16 λεπτά συμμετοχής.

Στέφανος Σιόντης: Μπήκε στη θέση του Γιάκου στο 90’ για να κάνει λίγο πιο συμπαγή την άμυνα του ΠΑΣ στα τελευταία λεπτά, ώστε να «κλειδώσει» το αποτέλεσμα.

 

Προπονητής

Γιάννης Πετράκης: Η τακτική προσέγγιση του παιχνιδιού ήταν σωστή, αφού δεν άφησε πλεονεκτήματα στον αντίπαλο σε κάποια γραμμή. Ασφαλώς υπήρξε και ο παράγοντας τύχη, αφού ο Παναθηναϊκός είχε δύο βασικές απουσίες, των Κάτσε και Μακέντα, χάνοντας σε δύναμη στη μεσαία γραμμή και την επίθεση και προέκυψαν και δύο ακόμα τραυματισμοί νωρίς στο ματς, των Κουλιμπαλί και Ινσούα, παικτών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ρήγματα στα πλάγια, ενώ ίσως ο Κουλιμπαλί να μην είχε χάσει ποτέ τον Αθανασιάδη στη φάση του γκολ. Βέβαια δεν θα σταθούμε στα «αν», αλλά στα όσα έγιναν τελικά, εκεί που αποδείχτηκε ότι η ομάδα ήταν «διαβασμένη» και ψυχωμένη.

Ενδιαφέρον το 3-4-3 που παρέταξε, όπως ενδιαφέρουσα και η καλή προσαρμογή των παικτών στο σύστημα. Γενικώς ό,τι εμπεριέχει τριάδα πίσω, της βγαίνει καλύτερα της ομάδας με βάση τα χαρακτηριστικά που έχουν οι παίκτες. Δεν φαίνεται πολύ πιθανό να μονιμοποιηθεί ένα τέτοιο σύστημα, αλλά αυτό εξαρτάται και από τον αντίπαλο, όπως λέει και ο κόουτς.

Ασχέτως της εφήμερης κριτικής που κάνουμε κι εμείς και άλλοι για διάφορα θέματα, θα πρέπει να του αναγνωριστεί ότι αποτελεί δάσκαλο για τους παίκτες και θα αφήσει μεγάλη εποχή στον ΠΑΣ, τόσο για την ποικιλία συστημάτων που έχει διδάξει όσο και για τον χαρακτήρα του.

Υ.Γ. : Διαπιστώνεις πως περνάνε τα χρόνια, όταν έχεις κάνει περιγραφές αγώνων τότε που έπαιζαν ακόμα μπάλα στον ΠΑΣ Γιάννινα Τάτσης, Τζούμπα, Μπελά, Φουτσίνι. Πλέον τον Τάτση τον βλέπουμε προπονητή στον Πλατανιά, τον Τζούμπα στην Κ19 του Λεβαδειακού, τον Μπελά να είναι στον Απόλλωνα Λάρισας και ο Φουτσίνι μέχρι πρόσφατα στον Ηρόδοτο. Και φυσικά πολλοί ακόμα είναι σε Ακαδημίες. Σύντομα η γενιά τους θα πάρει τα ηνία και στη μεγάλη κατηγορία.

Του Γιάννη Γιαννάκη