14 Ιουλίου 2016. Ημερομηνία ορόσημο στην ιστορία του ΠΑΣ Γιάννινα και πιθανόν κορυφαίος σταθμός της ως τώρα, μέχρι τον επόμενο φυσικά. Οι μνήμες δεν ξεθωριάζουν και δεν θα ξεθωριάσουν για πολλά ακόμα χρόνια. Αρχικά η μεγάλη εκστρατεία φιλάθλων στην Ξάνθη για το ματς που θα έκρινε την 6η θέση και μετά το ξέσπασμα χαράς για την επίτευξη του στόχου, αφού το γκολ του Τσουκαλά στάθηκε αρκετό για μία από τις σημαντικότερες νίκες επί ελληνικού εδάφους.
Αλλά, ΠΑΣ είσαι διάολε, έτσι απλά, χωρίς λίγη ακόμα αγωνία θα ερχόταν το πρώτο ευρωπαϊκό εισιτήριο; Η… «αγαπημένη» μας ΕΠΟ φρόντισε να βάλει το αλατοπίπερο στην όλη αυτή περιπέτεια, προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να αδειοδοτήσει τον Πανιώνιο. Αγωνία και ξανά αγωνία στους φιλάθλους. “Έκανε ο πρόεδρος την καταγγελία στην UEFA;” Πόσες φορές δεν μας έκαναν αυτό το ερώτημα εκείνον τον Ιούνιο. Και όταν πλέον έγινε γνωστό ότι ο πρόεδρος προσέφυγε στην UEFA, η επόμενη μεγάλη αγωνία. “Πότε βγαίνει η απόφαση; Τι λένε οι φήμες; Η ΕΠΟ δεν είναι με το μέρος μας, μας πολεμάει!” Όλα αυτά μέχρι τις 17 Ιουνίου. Η ημέρα που επιτέλους έγινε γνωστή η απόφαση για τον Πανιώνιο και ο ΠΑΣ ετοίμασε διαβατήρια για την Ευρώπη.
Αλλά το ξαναείπαμε, ΠΑΣ είσαι διάολε, έτσι απλά θα ξεμπερδέψεις; Ευρώπη ΠΑΣ, αλλά σε ποιό γήπεδο θα παίξεις; Θα γίνουν τα έργα; Θα προλάβει η ομάδα; Θα συμφωνήσουν οι εμπλεκόμενοι; Αλλά και η πιο γλυκιά αγωνία, ποιον θα φέρει αντιμέτωπο του ΠΑΣ η κληρωτίδα στη Νιόν;
20 Ιουνίου, έγινε γνωστό το ζευγάρι των πιθανών αντιπάλων. Οντ-Μάριεχαμν. Νορβηγία ή Φινλανδία, το γλυκό δίλημμα των οπαδών. Το πρώτο ευρωπαϊκό ταξίδι θα ήταν σίγουρα μακρινό, κάτι που το σύνθημα των οπαδών του ΠΑΣ το είχε προβλέψει. «Μέχρι την άκρη του κόσμου ταξίδεψα…», αλίμονο αν δεν έφταναν ως την άκρη του κόσμου για να υποστηρίξουν τον «Άγιαξ της Ηπείρου»!
4 Ιουλίου, το «Ζωσιμάδες» πήρε το «πράσινο φως» και άρχιζε η μάχη του εισιτηρίου. Ουρές στην ΠΑΕ, ουρές στη μπουτίκ για το μαγικό χαρτάκι. Σκηνές βγαλμένες από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 που ο κόσμος πλημμύριζε τους «Ζωσιμάδες». Sold out οι κερκίδες η μία πίσω από την άλλη.
12 Ιουλίου, παρουσιάζεται η ευρωπαϊκή φανέλα του ΠΑΣ Γιάννινα και για πρώτη φορά στην ιστορία, η μπουτίκ ξεπουλάει! Η φανέλα γίνεται ανάρπαστη και συμβολίζει την πραγματοποίηση του πόθου γενεών και γενεών φίλων του ΠΑΣ.
Οι μέρες πλησιάζουν, οι ώρες φτάνουν. Τελευταίο ραντεβού πριν το «Ζωσιμάδες», την παραμονή του αγώνα στην παραλίμνια περιοχή για το pyroshow. Εκατοντάδες πυρσοί κάνουν τη νύχτα μέρα και δημιουργούν μια φαντασμαγορική εικόνα!
14 Ιουλίου, η μέρα έφτασε! ΠΑΣ Γιάννινα-Οντ. Οι Νορβηγοί έρχονται ανυποψίαστοι και παθαίνουν πατατράκ! Ο Μιχαήλ ανοίγει το σκορ μόλις στο 7ο λεπτό, ο Ναδάλες στο 31’ κάνει το 2-0 και ο Ακόστα στο 68’ το τελικό 3-0. Τελικά είναι να μην πιστεύεις ότι όταν θες κάτι συνωμοτεί το σύμπαν να το πετύχεις; Πρώτο ευρωπαϊκό ματς και το πρώτο γκολ το πετυχαίνει Γιαννιώτης παίκτης και μάλιστα ο αρχηγός του ΠΑΣ! Αλλά και ένα σκορ εμφατικό, όπως το φανταζόταν στα όνειρά του ο κάθε φίλαθλος.
15 Ιουλίου. Το ενδιαφέρον στρέφεται και πάλι στη Νιόν για την επόμενη κλήρωση. Το 3-0 ήταν σκορ πρόκρισης και επέτρεπε όνειρα για το δεύτερο ευρωπαϊκό ταξίδι. Αλλά, αυτή τη φορά πιο δύσκολα τα πράγματα. Άλκμααρ-ΠΑΣ Γιάννινα. Δεν είχαμε προλάβει να κάνουμε το πρώτο ταξίδι και έπρεπε να ετοιμαζόμαστε σιγά-σιγά για Ολλανδία. Αλλά πρώτα ο επαναληπτικός στη Νορβηγία.
21 Ιουλίου. Με 300 τρελούς που έφτασαν ως τη Νορβηγία από κάθε γωνιά της Ευρώπης, ο ΠΑΣ παίζει για την πρόκριση. Αποθέωση στην αναχώρηση από το ξενοδοχείο, δάκρυα χαράς και υπερηφάνειας που δεν θα ξεχαστούν ποτέ απ’ όσους το έζησαν από κοντά.
Στο α’ ημίχρονο όλα κυλούν φίνα, αλλά στην επανάληψη λίγο το άγχος, λίγο η περίοδος προετοιμασίας, λυγίζουν τον ΠΑΣ και η Οντ ισοφαρίζει το σκορ του πρώτου αγώνα. Παράταση στο ματς και παράταση στην αγωνία. Κι έπειτα εκείνο το γλυκό πλασέ του Κούτρη που κατέληξε αργά-αργά στην εστία. Ξέσπασμα χαράς και πανηγυρισμοί. Οι φίλοι του ΠΑΣ, που δεν είχαν σταματήσει λεπτό να τραγουδούν, έκαναν το Skagerak Arena, «Ζωσιμάδες». Στιγμές μαγικές που ακόμα κι αν τις ξαναζήσουμε στο μέλλον, δεν θα είναι ποτέ σαν την πρώτη φορά.
Κι ενώ το αεροπλάνο δεν έχει προλάβει καλά-καλά να επιστρέψει από το Όσλο, ξανά βαλίτσες, ξανά ξεσπίτωμα, αυτή τη φορά για Άμστερνταμ (και άντε να εξηγείς στη γυναίκα γιατί πρέπει να πας κι εσύ…).
28 Ιουλίου. Άλκμααρ-ΠΑΣ Γιάννινα στο Afas Stadion. Εκεί καταλάβαινες ακόμα καλύτερα τι ακριβώς είχε καταφέρει ο «Άγιαξ της Ηπείρου». Μόνο και μόνο από το γήπεδο σ’ έπιανε δέος. Αλλά και το άρωμα κεντρικής Ευρώπης ήταν έντονο. Και κάπου εκεί αναρωτιόσουν «τι έγινε ρε παιδιά; Πως από τον Εύοσμο, τους Λύκους, την Καρδίτσα, βρεθήκαμε στην καρδιά της Ευρώπης;». Αγωνιστικά, όμως, η διαφορά δεν ήταν τόσο χαώδης όσο φάνηκε στα μπάτζετ. Ο ΠΑΣ ηττήθηκε με 1-0, παίζοντας αξιοπρεπέστατα.
4 Αυγούστου. Μετά από περιπέτειες και απαξιωτικές ανακοινώσεις για τον «τσιγγάνο ΠΑΣ» που έψαχνε έδρα, τελικά το Περιστέρι αποδείχτηκε αρκετά φιλόξενο. 6.000 Ηπειρώτες κατέκλυσαν τις εξέδρες και δημιούργησαν μια ανεπανάληπτη γιορτή. Ο Κόντε για λίγο μας έκανε να ζήσουμε το όνειρο μιας δεύτερης πιθανής πρόκρισης, αλλά η πραγματικότητα μας προσγείωσε. Ήττα με 1-2, αλλά μία ακόμα βραδιά που δεν θα ξεχαστεί.
14/7 – 4/8. Ένα 20ήμερο που δεν θα ξεχάσει κανείς και ιδιαίτερα όσοι το έζησαν σε αεροπλάνα, βαπόρια και ΙΧ, απ’ όπου κι αν ξεκίνησαν, με ό,τι κι αν ξεκίνησαν για να είναι δίπλα στην ομάδα εκείνες τις μέρες που γράφτηκε η πιο λαμπρή σελίδα της ιστορίας. Αλλά είπαμε, πιο λαμπρή μέχρι την επόμενη, γιατί θα πρέπει να υπάρξει και επόμενη και να μη μείνουμε να τα διηγούμαστε στα εγγόνια μας, όπως οι δικοί μας παππούδες μάς διηγούνταν την εποχή των Αργεντινών.
Του Γιάννη Γιαννάκη
