Το πρώτο φιλικό του ΠΑΣ Γιάννινα με την ΑΕΛ άφησε μια γενικότερη αίσθηση στον κόσμο ότι κάτι αλλάζει και κάτι καλό αρχίζει να δημιουργείται. Άλλωστε η ομάδα καλείται να υπηρετήσει ένα άλλο αγωνιστικό μοντέλο και να παίξει ποδόσφαιρο, αντί να δίνει την μπάλα στον αντίπαλο, αν θέλει να κάνει πρωταθλητισμό, πόσο μάλλον αν θέλει να κατακτήσει την πρωτιά, αφού ο δεύτερος θα υποχρεωθεί σε μπαράζ και πολύ δύσκολα θα τον… αφήσουν να ανέβει στη θέση άλλης ομάδας της Super League 1.
Όμως το πρώτο φιλικό επιβεβαιώνει και την εντύπωση που ούτως ή άλλως υπήρχε, ότι η ομάδα έχει ακόμα κενά στο ρόστερ της. Λείπει ένας ακόμα σέντερ φορ περιοχής που θα έχει το εύκολο γκολ. Επιθετικοί υπάρχουν πολλοί, όμως δεν ταιριάζουν επακριβώς στο στυλ ποδοσφαίρου που θα παίξει ο ΠΑΣ τη νέα σεζόν. Ταιριάζουν περισσότερο στο ποδόσφαιρο αντεπιθέσεων. Επειδή, όμως, ο ΠΑΣ θα παίξει ποδόσφαιρο κυριαρχίας, θέλει δημιουργικούς παίκτες στα χαφ (εκεί οι Πίτου Γκαρσία, Ράντοβατς, Νικολιάς, Ελευθεριάδης, Πάντελιτς μπορούν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά), όπως επίσης θέλει και παίκτες με το εύκολο γκολ. Ο Κρίζμαν, αν δεν βγάλει άλλους τραυματισμούς, είναι η πρώτη αξιόπιστη λύση, αλλά δεν αρκεί από μόνος του. Άρα ορθώς έχει τεθεί ως στόχος από διοίκηση και προπονητή να βρεθεί ένας ακόμα παίκτης περιοχής.
Και βέβαια η καλή ομάδα δεν αρκεί μόνο να σκοράρει, αλλά και να μπορεί να κρατάει εύκολα το μηδέν στην άμυνα. Υπάρχει πληθώρα στόπερ, αλλά με σχετικά μικρή εμπειρία. Ακόμα και ο Σκόνδρας δεν είχε γεμάτα πρωταθλήματα την τελευταία εξαετία, άρα χρειάζεται κάποιος πιο «μπαρουτοκαπνισμένος» να «δένει» με οποιονδήποτε παίκτη κι αν έχει δίπλα του, είτε τον Σκόνδρα είτε τον Ζιούλη είτε τον Πανουργιά είτε τον Γώγο. Κι εδώ υπάρχει ως στόχευση να αποκτηθεί παίκτης και θα δούμε προσεχώς τι θα προκύψει.
Εκτιμούμε ότι οι δύο αυτές μεταγραφές (σέντερ φορ και στόπερ) μπορούν άνετα να ισχυροποιήσουν τον ΠΑΣ Γιάννινα και από εκεί και πέρα μπορεί με υπομονή και καλό ψάξιμο να γίνει και το απαραίτητο συμπλήρωμα ενός ακόμα αμυντικού χαφ κι ενός ακόμα αριστερού μπακ, μιας και ο Σεργκελασβίλι θα αργήσει να επιστρέψει. Εκτός κι αν τα κενά αυτά αποδειχτεί ότι μπορούν να καλυφθούν εκ των έσω. Τα επόμενα φιλικά θα είναι ένας καλός οδηγός για το αν η ομάδα μπορεί να ποντάρει σε τέτοιου είδους λύσεις ή αν είναι ένα μεγάλο ρίσκο.
Και κλείνουμε μ’ έναν προβληματισμό σχετικά με την κατάσταση του χλοοτάπητα στο «Ζωσιμάδες». Δεν φαίνεται να έχει συνεχιστεί η συντήρηση μετά το τέλος του προηγούμενου πρωταθλήματος, δεν το είδαμε και πολύ πράσινο για την εποχή. Ένας καλός αγωνιστικός χώρος θα είναι ατού για τον ΠΑΣ Γιάννινα, ένας κακός αγωνιστικός χώρος θα γίνει ατού για τις ομάδες που θα έρθουν να ταμπουρωθούν. Επειδή είναι σύνηθες φαινόμενο όταν πέφτουν οι ομάδες κατηγορία να αφήνουν σε τελευταία μοίρα τη συντήρηση των γηπέδων τους, ελπίζουμε να μη γίνει τέτοιο λάθος κι εδώ.
