Κάτι που δεν πιστεύαμε ότι θα αντιμετωπίσει φέτος ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι η λεγόμενη «αγωνιστική κοιλιά». Με τη δουλειά που γινόταν και την αυτοπεποίθηση που είχε «χτίσει» η ομάδα, φαινόταν ότι είχε ένα σχετικά καλό βάθος πάγκου και θα μπορούσε να αντιμετωπίσει απουσίες, είτε μακροχρόνιες όπως των Σεργκελασβίλι και Ελευθεριάδη είτε πρόσκαιρες από κάρτες και μικροτραυματισμούς.
Και η αλήθεια είναι ότι μέχρι και το επαναληπτικό ματς κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό όλα κυλούσαν πρίμα, η ομάδα ήταν μία-δυο κλάσεις πάνω από τις άλλες και δεν επηρεαζόταν από τίποτα. Μόλις όμως τραυματίστηκαν Κάστρο και Σιόντης, εκεί άρχισαν και οι κλυδωνισμοί. Η ομάδα έχασε τους πυλώνες της εμπειρίας και σε συνδυασμό με την οικειοθελή αποχώρηση του Πίτου Γκαρσία και νωρίτερα του Ράντοβατς, άρχισε να μοιάζει με αμάξι που έβγαλε σοβαρό μηχανικό πρόβλημα. Και όταν δεν βάζεις καινούργιο ανταλλακτικό και λες «ασ’ το και όσο πάει», κάποια στιγμή το αμάξι θα μείνει στον δρόμο. Αν μάλιστα δεν έχεις και κόσμο να σε σπρώξει να φτάσεις σ’ ένα συνεργείο, μένεις στην ερημιά…
Επειδή φέτος διακυβεύονται πολλά και πρέπει η ομάδα να ανέβει οπωσδήποτε κατηγορία κι επειδή και ο προπονητής έχει εκτιμήσει ότι χρειάζεται μεταγραφή, έστω και τώρα πρέπει το αίτημά του να ικανοποιηθεί. Ναι μεν αυτή η ομάδα έβαλε δύσκολα στον Παναθηναϊκό και έδειξε δυνατότητες, αλλά πρέπει να κοιτάμε πολύ μπροστά, γιατί κάποια στιγμή θα συμπληρώσουν κάρτες Σκόνδρας, Κάστρο, Παντελάκης κτλ και τότε θα ψαχνόμαστε ποιος θα παίξει στη θέση τους.
Από εκεί και πέρα, βέβαια, ας ελπίσουμε ότι οι Ελευθεριάδης, Σεργκελασβίλι, Νικολιάς θα βρουν γρήγορα τον εαυτό τους για να βοηθήσουν, γιατί μπήκαμε στον Φεβρουάριο και οι εφεδρείες που περιμέναμε για να μη γίνει αυτή η «κοιλιά» ή για να μη χρειαστούν μεταγραφές, δυστυχώς καθυστερούν κι άλλο να πιάσουν μάχιμες θέσεις. Και όταν βλέπεις Κάστρο και Σιόντη να μένουν μόνο 15 μέρες έξω, αλλά να δυσκολεύονται τόσο πολύ να ξαναβρούν ρυθμό, όπως συνέβη χθες, καταλαβαίνεις ότι η επιστροφή των παικτών που λείπουν όλη τη χρονιά, θα είναι ακόμα δυσκολότερη υπόθεση.
Εν πάση περιπτώσει, δεν υπάρχει ομάδα που δεν έχει προβλήματα, το θέμα είναι πως τα αντιμετωπίζει. Αυτό που προέχει στον ΠΑΣ είναι να διαχειριστεί ψύχραιμα τα πράγματα και να τονώσει την αυτοπεποίθησή του. Άλλωστε το χθεσινό αποτέλεσμα είναι και λίγο «μαγική εικόνα». Χθες θα μπορούσε κάλλιστα το σκορ να είναι 4-0 και να συζητάμε για τη μεγάλη μπάλα που παίξαμε. Αντ’ αυτού, το αποτέλεσμα αδικεί την προσπάθεια των παικτών, δεν πρέπει να την ακυρώνει όμως.
Η ομάδα θα πρέπει να αφήσει πίσω την ισοπαλία με τα Χανιά, ας δούμε κιόλας τι θα κάνει σήμερα ο Απόλλων Σμύρνης με τη Δόξα Δράμας, γιατί φέραμε την καταστροφή ενώ η βαθμολογία προς το παρόν δείχνει +7 για τον ΠΑΣ από Απόλλωνα και Λεβαδειακό. Αλλά και +4 να γίνει η διαφορά το απόγευμα, σε δύο αγωνιστικές στο ντέρμπι με την «Ελαφρά Ταξιαρχία» ο ΠΑΣ Γιάννινα θα έχει την ευκαιρία να δείξει ποιος είναι το αφεντικό της κατηγορίας. Αρκεί να μην είναι σε άδειο γήπεδο πάλι, γιατί οι παίκτες δεν ανεβάζουν ηθικό με το κουμπί του τηλεκοντρόλ…
Υ.Γ: Μεγάλο «φάουλ» του Γιάκου να αντιπαρατεθεί με 2-3 άτομα στην κερκίδα που τον αποδοκίμασαν και ακόμα μεγαλύτερο να πανηγυρίσει έξαλλα το γκολ της ισοφάρισης. Δεν πανηγύρισε ο Λέο το γκολ σεβόμενος το σύντομο πέρασμα από τα Χανιά, και πανηγύρισε ο Ευριπίδης που έχει γράψει τη δική του ιστορία στον ΠΑΣ για μια δεκαετία; Δυστυχώς είναι μία εικόνα που θα τον συνοδεύει στο μέλλον και δεν έπρεπε για 5-10 άτομα να εκθέσει εκείνους που τον χειροκρότησαν και φυσικά τους φίλους του που τον αγαπάνε στα Γιάννενα.
Υ.Γ.2: Μικροί παίζαμε ένα παιχνίδι που το έλεγαν «πάρε τον παππά» και για να μη σε ακολουθεί η γκαντεμιά έδινες τον «παππά» σε άλλον. Αυτό έκανε και ο Παναθηναϊκός πριν 3 εβδομάδες, μας έδωσε τον «παππά» και τώρα εκείνος πάει τρένο κι εμείς φρεναριστοί.
Πάμε και στην ατομική κριτική των παικτών, όπου η πραγματικότητα είναι ότι τα παιδιά προσπάθησαν πολύ, έβγαλαν πάρα πολλές ευκαιρίες, αλλά λίγο η ατυχία λίγο η επιπολαιότητα, τελικά κόστισαν. Ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου τιμώρησε την ομάδα και τις έδωσε για τρίτη φορά το μάθημα ότι τα ματς τελειώνουν όταν σφυρίξει ο διαιτητής και όχι στο 70’ ή το 80’.
Υ.Γ.3: Μην τα διαλύσουμε όλα για ένα αποτέλεσμα που δεν αντικατοπτρίζει τι έγινε μέσα στο γήπεδο.
Λευτέρης Χουτεσιώτης: Δεν μπορούσε να αποσοβήσει το γκολ, όταν όλη η άμυνα εκτίθεται έτσι. Ουσιαστικά μία φάση και ένα γκολ για τους φιλοξενούμενους που δεν έκαναν κάτι άλλο πολύ ανησυχητικό στο παιχνίδι.
Μιχάλης Μπουκουβάλας: Έχει κάνει ένα πολύ καλό 80λεπτο κι ένα δεκάλεπτο τρικυμίας στο τέλος, που έχουν χαθεί τρεις φορές τα μαρκαρίσματα με τον Λώλη για το ποιος πιάνει ποιον. Δυστυχώς τέτοια λάθη κάποιες φορές κοστίζουν.
Νώντας Παντελάκης: Σε γενικές γραμμές δεν υπήρξαν αμυντικά προβλήματα από τον άξονα για τον Νώντα που θα μπορούσε σε μία φάση να σκοράρει κιόλας από κόρνερ.
Τόλης Σκόνδρας: Αφού ο Βρεττός τους πέρασε όλους λες και ήταν ο Μέσι, στο τέλος πλάσαρε και ανάμεσα από τα πόδια του Σκόνδρα. Τώρα που έπρεπε να κοντράρει η μπάλα πάνω του, δεν κόντραρε όπως στον Λεβαδειακό. Θέλει και τύχη το ποδόσφαιρο. Δεν έχει πάντως εκείνος την ευθύνη για το γκολ.
Αλέξανδρος Αποστολόπουλος: Από την πλευρά του δεν έκανε τίποτα επικίνδυνο η ομάδα των Χανίων. Περιμένα, πάντως, περισσότερη κινητικότητα απ’ αυτόν επιθετικά.
Αλέξανδρος Καρτάλης: Πολλά λάθη, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον ρόλο που αναγκαστικά μπήκε τις τελευταίες αγωνιστικές για να καλύψει τα κενά των αμυντικών χαφ.
Στέφανος Σιόντης: Σε κακή μέρα, δεν μπορούσε να λειτουργήσει καλά ανασταλτικά, φάνηκε κουρασμένος στο τέλος και εκεί που στην τελευταία φάση έκοψε αρχικά την μπάλα, αντί να τη στείλει στην απέναντι πολυκατοικία, την έκανε πάλι διεκδικήσιμη έξω από την περιοχή, «έφαγε» και την ντρίπλα από τον Βρεττό, όπως την έφαγαν και οι Κάστρο και Μπουκουβάλας.
Αλέξανδρος Λώλης: Έχει κάνει κι αυτός ένα πολύ καλό ματς για 80 λεπτά, αλλά όταν οπισθοχώρησε η ομάδα, εκεί έχασε τον χώρο ευθύνης του. Αναμενόμενο όμως για έναν 17χρονο παίκτη και δεν μπορούμε να ρίξουμε τις ευθύνες σ’ ένα παιδί που τώρα κάνει το πρώτα του βήματα.
Σάντι Κρίζμαν: Έκανε ένα κακό παιχνίδι με τον Λεβαδειακό, αλλά δεν σημαίνει ότι και χθες ήταν το ίδιο κακός. Μόνος του έφτιαξε τις περισσότερες κλασικές ευκαιρίες της ομάδας και από δική του ενέργεια ήρθε και το γκολ. Δυστυχώς δεν σπάει εύκολα η γκίνια του στο σκοράρισμα.
Γιώργος Παμλίδης: Μαχητικός, δεν άφησε καμία φάση που να μη διεκδικήσει την μπάλα, έπαιξε και στα φτερά και στην κορυφή της επίθεσης και μπορεί να μη σκοράρει με τους ρυθμούς που μας είχε συνηθίσει, αλλά είναι «εργάτης» μέσα στο γήπεδο.
Ζαν Λέο Μπαπτίστ: Σκόραρε πάλι, έφτασε τον Παμλίδη στα 6 γκολ, είναι σε καλή φόρμα και η αντικατάστασή του έχει να κάνει καθαρά με το ότι είχε κάποιες ενοχλήσεις από την προηγούμενη μέρα.
Αλλαγές:
Φάμπρι Κάστρο: Δεν έδειξε έτοιμος, δεν μπόρεσε να μπει στο κλίμα του αγώνα και δυστυχώς δεν έχει κάνει καλή πρώτη άμυνα στον σκόρερ στο γκολ, φοβούμενος ίσως και τη 2η κίτρινη ή ένα φάουλ στο 94’ έξω από την περιοχή.
Γιώργος Ξύδας: Δεν πρόλαβε ούτε να ακουμπήσει την μπάλα.
Άγγελος Λιάσος: Στη φάση που φεύγει σε αντεπίθεση βλέποντας ότι δεν μπορεί να τελειώσει τη φάση, έπρεπε να πάει στη γωνία και να περιμένει να κερδίσει χρόνο. Είναι όμως θέμα εμπειρίας που λογικό είναι να μην την έχει ακόμα.
Προπονητής
Αργύρης Γιαννίκης: Ο προπονητής δεν μπορεί να κριθεί για την αστοχία των παικτών του ούτε για το ότι ο Βρεττός πέρασε 4 έμπειρους παίκτες για να βάλει το γκολ της ισοφάρισης. Η ομάδα έχει τον τρόπο να δημιουργεί την κατάσταση ενός εύκολου γκολ, από εκεί και μετά έγκειται στους παίκτες του να το βάλουν. Αυτό που θα μπορούσε να κάνει ήταν να διορθώσει κάτι στην αριστερή πλευρά στα τελευταία λεπτά, γιατί από εκεί εμφάνισε το πρόβλημα η ομάδα.
Έχει δύσκολο έργο μπροστά του να παλέψει να κρατήσει συγκεντρωμένους τους παίκτες και με κλειστά αυτιά σε όσους βρήκαν την ευκαιρία άσκησης… υψηλής κριτικής. Δεν υπάρχει καιρός για απογοήτευση, γιατί υπάρχει άλλο μισό πρωτάθλημα μπροστά μας και θα έρθουν κι άλλες απώλειες για όλους. Η ομάδα έφτασε σ’ αυτό το σημείο κάνοντας καλά κάποια πράγματα. Θα ξαναβρεί τον εαυτό της και θα τα ξανακάνει.
