Αν η θέση για την οποία αισθανόταν σιγουριά ο εκάστοτε προπονητής των «ερυθρολεύκων», μετά την άφιξη του Ρομπέρτο, ήταν αυτή του τερματοφύλακα, τώρα μόνο ανησυχία και δυσάρεστο πονοκέφαλο προκαλεί στον Μάρκο Σίλβα η πώληση του Ισπανού γκολκίπερ στην Εσπανιόλ.
Γράφει ο Πέτρος Σιούλης
Από το 2013 όταν και ήρθε δανεικός ο Ρομπέρτο Χιμένεθ Γκάγκο (όπως είναι το πλήρες όνομά του) από την Ατλέτικο Μαδρίτης στην ομάδα του Πειραιά μέχρι και σήμερα, αποτελούσε εγγύηση κάτω από τα γκολπόστ. Πολλές μάλιστα φορές αναδείχθηκε και MVP, αφού σε πολλές των περιπτώσεων, οι αποκρούσεις του ήταν σωτήριες και μετουσιώθηκαν σε απρόσμενους βαθμούς, πόσο μάλλον στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Πλέον, ο Ολυμπιακός παραμένει «γυμνός» στη θέση νούμερο «1». Οι τερματοφύλακες που τον πλαισιώνουν δεν είναι άλλοι από τους Στέφανο Καπίνο, Λευτέρη Χουτεσιώτη και Γιώργο Στρέζο που αναμένουν πως και πως τη στιγμή που θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα.
Στο ταμείο του Ολυμπιακού μπήκαν από την πώλησή του κάτι λιγότερα από 3,5 εκατομμύρια, τα οποία σε μεγάλο βαθμό, λογικά θα «ντύσουν» τον αντικαταστάτη του Ρομπέρτο.
Με αυτήν την εικασία ο Καπίνο θα παραμείνει ως έχει δηλαδή «μπακ-απ». Αν όμως δεν προχωρήσει στην αντικατάσταση του Ισπανού τερματοφύλακα, τότε το βάρος της φανέλας του βασικού μεταφέρεται στον Έλληνα διεθνή. Είναι όμως αγωνιστικά έτοιμος να βρεθεί ξανά στις επάλξεις και κατά πόσο τον εμπιστεύονται στο λιμάνι;
Η μετεγγραφή του Στέφνο Καπίνο το καλοκαίρι του 2015 από τα σαλόνια της Μπουντεσλίγκας και συγκεκριμένα από την Μάϊντς, προκάλεσε «ντόρο», μιας και συστήθηκε στην ελληνική Σούπερ-Λίγκα, μόλις στην ηλικία των 17 αλλά με την φανέλα του Παναθηναϊκού.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, ο Έλληνας πορτιέρο γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα σε ικανοποιητικό βαθμό, αφού με την φανέλα των «πρασίνων» κατέγραψε μέσα σε τρία χρόνια(2011-2015) 41 εμφανίσεις.
Η απόδοσή του εντυπωσίασε τους ανθρώπους της γερμανικής Μάιντς που ήταν και ο επόμενος σταθμός του , δίχως όμως να πάρει ευκαιρίες, αφού με μόλις δύο εμφανίσεις, δεν μπόρεσε να πείσει τον προπονητή του για την αξία του.
Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο ο Ολυμπιακός που τον έφερε στην Ελλάδα και τον έπεισε ότι με το πέρασμα του χρόνου θα πάρει και αυτό τις ευκαιρίες του. Και όντως έτσι συνέβη. Μπορεί στην πρώτη του χρονιά να αγωνίστηκε σε τρεις αναμετρήσεις αλλά στον Ολυμπιακό πιστεύουν ότι στο πρόσωπό του κρύβεται ο επόμενος Νικοπολίδης και γι’ αυτό το λόγο, βρίσκονται στο δίλημμα ή μη απόκτησης ενός βασικού τερματοφύλακα.
Ο τερματοφύλακας για να δείξει την αξία του πρέπει να αγωνιστεί σε μία σειρά παιχνιδίζω, ώστε να μπορεί και εκείνος με τη σειρά του να προσαρμοστεί, όπως γίνεται και με τους συμπαίκτες του, να αποκτήσει ρυθμό και να γνωρίσει σε επίσημο βαθμό τις δυσκολίες που κρύβονται εντός αγωνιστικού χώρου.
Οι τερματοφύλακες διαφέρουν πολύ από τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές. Πολλές φορές είναι αποκομμένοι από την υπόλοιπη ομάδα…στον κόσμο τους. Προπονούνται μόνοι τους, έχον δικούς τους γυμναστές κτλ. Το 90% στην απόδοση ενός γκολκίπερ αποτελεί η ψυχολογία του.
Θυμηθείτε τι δήλωσε στο 2011 ο Πολωνός τερματοφύλακας Στσέσνι(Szczesny):
«Όταν παίζεις σε μια μάδα σαν τον Ολυμπιακό, όπου η πίεση είναι ακόμη μεγαλύτερη…τότε πρέπει να έχεις τιτάνια νεύρα σαν τον Όλιβερ Καν ή τον Πήτερ Σμάϊχελ, γιατί αλλιώς θα σε φάει ζωντανό η θέση αυτή και θα σε «ξαναφτύσει» έξω για να δούνε όλοι ότι έχει απομείνει από σένα…ένας ξεζουμισμένος, τελειωμένος, κατατρομαγμένος άνθρωπος, χωρίς αντοχές και μέλλον στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο».
Κάποιος τώρα θα πει. «Μα τα γκολ που τρώει είναι γελοία και δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας του Ολυμπιακού». Δικαιολογημένο το συγκεκριμένο σχόλιο, αφού και τα ίδια τα γεγονότα δεν μπορούν να το διαψεύσουν, πόσο μάλλον η τωρινή αδυναμία του στις εξόδους και στα τετ-α-τετ. Θα έρθει όμως ένα άλλος και θα πει «Μην διαγράφετε από τη μνήμη σας και τις εμφανίσεις του με τον Παναθηναϊκό (ειδικά μέσα στο Καραϊσκάκη)».
Εν κατακλείδι λοιπόν, ο πιο σημαντικός παίκτης μιας ομάδας που δεν είναι άλλος από τον τερματοφύλακα, για να κριθεί θα πρέπει να πάρει μια σειρά ευκαιριών. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τον Ολυμπιακό, που έχει εξασφαλίσει σε μεγάλο βαθμό το πρωτάθλημα από τα Χριστούγεννα.
Επομένως μην βιαστείτε να τον κρίνεται, αφενός μεν γιατί ο Ολυμπιακός μπορεί να αλλαξοδρομήσει και να μην δώσει φανέλα βασικού στον Καπίνο οπότε άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και αφετέρου δε, διότι μέσα από τη σκληρή δουλειά που θα έχει εφόσον αποτελέσει νούμερο «1», δεν είναι απίθανο να εξελιχθεί σε «λίρα εκατό» και στον επόμενο κορυφαίο Έλληνα τερματοφύλακα, μετά τον Αντώνη Νικοπολίδη.
Υ.Γ. Πόσο χειρότερος μπορεί να είναι από τον Φράνκο Κοστάντσο που ήταν βασικός το 2011-2012 και εφηύρε την αγαπημένη μας «έξοδο τροχονόμου» με το ένα χέρι ενώ δεν παρέλειψε να το ρίξει τελικά στο ψάρεμα, μετά τη φυγή του από τον Ολυμπιακό και την αδυναμία του να βρει άλλη ομάδα για να αγωνιστεί;
Υ.Γ. Πόσο χειρότερος μπορεί να είναι από μερικούς Έλληνες τερματοφύλακες που υπερασπίστηκαν κατά διαστήματα την εστία του Ολυμπιακού, όπως είναι οι Φάνης Κατεργιαννάκης και Κλεόπας Γιάννου;
Επιμέλεια:Πέτρος Σιούλης
