image description

Ένας ακόμα άνθρωπος που έγραψε ιστορία με τη φανέλα του ΠΑΣ Γιάννινα, δεν είναι πια ανάμεσά μας. Ο Θανάσης Παπάζογλου που υπήρξε από τους πιο εμβληματικούς αρχηγούς της ομάδας την περίοδο 1978-1984, έφυγε από τη ζωή, αφού ταλαιπωρήθηκε από σοβαρά προβλήματα υγείας.

Ο Θανάσης Παπάζογλου γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1953 και έκανε σπουδαία καριέρα ως λίμπερο σε Άρη (1972-1977), ΠΑΕ Γιάννινα (1978-1985 με 215 συμμετοχές) και Τρίκαλα (1985-1989). Έγραψε και δύο συμμετοχές στην Εθνική Ανδρών το φθινόπωρο του 1981 ως παρτενέρ του Φοιρού, εναντίον της Δανίας και της Σουηδίας.

Σε μια συνέντευξή του το 2014 στην “Ελευθεροτυπία” είχε μιλήσει για την καριέρα του:

«Γεννήθηκα στη Μαγνησία της Θεσσαλονίκης και σε ηλικία 13 ετών πήγα στα τσικό του Αρη με προπονητή τον μεγάλο Κλεάνθη Βικελίδη. Στα 19 μου, το 1972, προωθήθηκα στην ανδρική ομάδα.

Έπαιξα με Παναγούλια, με Γεωργιάδη, με πρόεδρο τον μεγάλο παράγοντα, Καμπάνη, αλλά είχα πρόβλημα με τον Σέρβο, τον Στάνκοβιτς, και το 1977 ζήτησα να φύγω. Να πάω να παίξω κάπου αλλού, και πήγα στα Γιάννενα. Πέρασα καλά παντού, δεν έχω παράπονο από την παρουσία μου στο ποδόσφαιρο.

Εκείνη την εποχή παίζαμε 4-4-2 ή 4-3-3 και είχα καθιερωθεί σε θέση λίμπερο, πλάι σε μεγάλους συμπαίκτες, αλλά και κόντρα σε μεγάλους αντιπάλους. Τότε είχαμε σπουδαία ομάδα: Σπυρίδων, Συρόπουλος, Σεμερτζής, Αλεξιάδης. Αλλά δυστυχώς έγινε εκείνος ο καβγάς, στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, που τιμωρήθηκαν ο Αλεξιάδης κι ο Σπυρίδων και μείναμε πίσω. Και καλά που ήταν ο Καμπάνης και σώθηκε όλος ο Αρης, δεν τιμωρήθηκε η ομάδα, απ’ τον επίτροπο τότε, τον Ασλανίδη.

Εκείνο όμως που θα μου μείνει αξέχαστο στην καριέρα μου ήταν το μπαράζ της Λάρισας, το 1983, όταν έπαιζα στον ΠΑΣ Γιάννενα. Ηταν με τον Πανιώνιο, που εκεί έπαιζε τότε ο Σαραβάκος. Χάσαμε με 2-1 με διαιτητή τον Γιαννακουδάκη.

Είχαμε όμως πολύ καλή ομάδα. Καθίσαμε όλοι μετά και είπαμε πως θα συνεχίσουμε για να ανεβάσουμε την ομάδα, και το κάναμε. Λιάκος, Παπαχρήστου, Παπαγγέλης, Κοντογεωργάκης, Εσπινόζα, φτάσαμε να βγούμε και Ευρώπη, μέσω του Βαλκανικού Κυπέλλου. Παίξαμε με την ΑΕΚ, ποιος θα έβγαινε, τότε, 4ος. Κερδίζαμε 2-0, αλλά το ματς δεν… έληγε αν δεν κέρδιζε η ΑΕΚ. Χάσαμε τελικά με 3-2.

Θυμάμαι αυτά τα ματς, τα μπαράζ, πιο πολύ από κάθε άλλο στην καριέρα μου. Θυμάμαι το άγχος που είχαν τότε όλοι, μερικοί πηγαίναμε στο φαγητό και ίδρωναν ολόκληροι, πριν το ματς, απ’ την πίεση για τη νίκη. Αλλα χρόνια, αλλά και τότε θέλαμε να κερδίζουμε, θέλαμε να είμαστε περήφανοι για την προσπάθειά μας, κι ας μην παίρναμε τα λεφτά που παίρνουν τώρα.

Πιο καλός συμπαίκτης ήταν ο Παπαγγέλης, ήταν πολύ δυνατός, πιο νέος από μένα, τον είχα από κοντά, καθ’ ότι λίγο πιο μεγάλος. Παρέα κάναμε και με τον Παπαχρήστου, που μετά πήγε στον Ολυμπιακό κι αυτός. Αξιόλογοι παίκτες, και καλά παιδιά. Εκείνη η εποχή απ’ αυτό χαρακτηρίζονταν. Οι περισσότεροι, σε όλες τις ομάδες, ήταν καλά παιδιά.

Ο Αντωνιάδης ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος. Δεν μπορούσες να τον πεις μπαλαδόρο, αλλά δεν μπορούσες να τον κόψεις ούτε χαμηλά, γιατί είχε πολύ δυνατά πόδια, ούτε και στον αέρα, που ήταν και το δυνατό του στοιχείο. Επίσης ο Δεληκάρης και ο Χατζηπαναγής! Ηταν από άλλη πάστα αυτοί. Κι ο Υβ Τριαντάφυλλος. Μεγάλος παίκτης. Ο Δεληκάρης ήταν και εξαιρετικό παιδί, γνωριστήκαμε και στην Εθνική, πήγαμε μαζί και μια τουρνέ στη Νέα Υόρκη, που παίξαμε με τον “Κόσμος” της Νέας Υόρκης. Καλά, για τον Χατζηπαναγή, τι να πω; Τα ξέρει όλος ο κόσμος, αλλά άλλο να τον μαρκάρεις μέσα στο παιχνίδι. Ηταν από άλλο πλανήτη αυτός, ήταν άλλη ιστορία. Αδικήθηκε πιστεύω στον Ηρακλή. Επρεπε να πάει να παίξει έξω.

Καλύτερος προπονητής, για μένα, ήταν ο Νίκος Αλέφαντος. Εβλεπε το παιχνίδι, ήταν κόουτς, έκοβε το μάτι του. Μπορούσε με μια αλλαγή να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα. Εκανε και πολύ καλή προπόνηση, βοηθούσε τους παίκτες. Καλός ήταν και ο Αντώνης Γεωργιάδης, αλλά δεν ήταν κόουτς, που λέμε. Προετοίμαζε όμως άριστα την ομάδα. Με είχαν ρωτήσει απ’ τον Αρη, το 1984, και τους είχα πει να τον πάρουν, και τον πήραν.

Έπαιξα μετά τον ΠΑΣ για λίγο στα Τρίκαλα και μόλις αποσύρθηκα επέστρεψα στα πάτρια εδάφη, τα Διαβατά Θεσσαλονίκης. Μακριά από το ποδόσφαιρο, αασχολούμαι με την κατασκευή αλλά και με καλλιέργειες σε θερμοκήπια και φυτώρια».

Τη θλιβερή είδηση γνωστοποίησε η σύζυγός του