Η Αργεντινή «κατάφερε» για μια ακόμη φορά σε μεγάλη διοργάνωση να φτάσει στην πηγή αλλά να μην πιεί νερό, μένοντας χωρίς τίτλο εδώ και 23 ολόκληρα χρόνια και ο Λιονέλ Μέσι, ο μεγαλύτερος παίκτης που έχει αναδείξει το ποδόσφαιρο της χώρας, αποχωρεί από την «Αλμπισελέστε» ως άτιτλος και μένοντας για πάντα στην σκιά του μεγάλου Ντιέγκο Μαραντόνα!
Γράφει ο Βαγγέλης Δήμας.
Μια ευρέως διαδεδομένη σκέψη στο ποδόσφαιρο λέει, πως τον μεγάλο παίκτη τον κάνουν και οι τίτλοι. Με βάση τις τεράστιες ποδοσφαιρικές του ικανότητες, αλλά και των τίτλων που κατέκτησε με την εθνική Αργεντινής, ο Ντιέγκο Μαραντόνα θεωρούνταν μέχρι πριν μια δεκαετία, ο σπουδαιότερος παίκτης που έχει αναδείξει το ποδόσφαιρο της χώρας. Η φιγούρα του να καλπάζει στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1986 και να οδηγεί ως ο ηγέτης της ομάδας, την Αργεντινή στην κατάκτηση του τροπαίου, του απέμειναν δικαίως αυτόν τον χαρακτηρισμό. Ακόμα όμως και τον τίτλο του πρωταθλητή κόσμου το 86’ να μην κατακτούσε ο Μαραντόνα, η «ανάγκη» που είχε η Αργεντινή από την παρουσία του εκείνη την εποχή, ήταν τεράστια και τον έκρινε απαραίτητο. Άλλη Αργεντινή έβλεπες με τον Μαραντόνα και διαφορετική χωρίς αυτόν. Ο μύθος που προσέφερε αυτός ο ποδοσφαιριστής στην εθνική ομάδα, μνημονεύεται ακόμα και σήμερα.
Τα χρόνια πέρασαν. Η «Αλμπισελέστε» έχασε αρκετή από την λάμψη του παρελθόντος και ξαφνικά περίπου το 2006 ήρθε ένας 19χρονος τότε, να γεννήσει όνειρα. Το αγωνιστικό στυλ του έμοιαζε αρκετά με αυτό του Μαραντόνα και οι συγκρίσεις ανάμεσα τους δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Ο Μέσι εκτός από ηλικιακά, μεγάλωσε και ποδοσφαιρικά και μέσα σε δύο-τρία χρόνια έγινε ο ηγέτης της Μπαρτσελόνα. Σε συλλογικό επίπεδο εντός του αγωνιστικού χώρου, τα πράγματα που έκανε ήταν από άλλον… πλανήτη, κατέρριπτε το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο και σήκωνε τους πιο σημαντικούς τίτλους. Ο Μέσι σιγά σιγά «έχτισε» τον δικό του μύθο και πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι αυτός είναι ο καλύτερος παίκτης που έχει γνωρίσει το ποδόσφαιρο. Όμως δεν συνέβη ποτέ το ίδιο και με την εθνική Αργεντινής. Σε όλες του τις παρουσίες με την «Αλμπισελέστε» στις μεγάλες διοργανώσεις, η απόδοση του μπορεί να μην ήταν κακή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έπιανε εκείνη που είχε στην Μπαρτσελόνα. Η Αργεντινή ποτέ δεν χρειάστηκε τόσο πολύ τον Μέσι όσο οι «Μπλαουγκράνα». Η εικόνα της ομάδας με ή χωρίς τον «μικρό μάγο», δεν ήταν αρκετά αποκλίνουσα, όπως παραδείγματος χάριν της Αργεντινής με ή χωρίς τον Μαραντόνα.
Τα τελευταία τρία καλοκαίρια ο Μέσι έψαχνε τον τίτλο με την εθνική Αργεντινής, που θα του έδινε την ευκαιρία να διώξει τα «σύννεφα» που υπήρχαν για το ποιος είναι ο σημαντικότερος παίκτης που έχει φορέσει την φανέλα της εθνικής. Όλα όσα έκανε με την Μπαρτσελόνα μπορούν να του αποδώσουν τον τίτλο του καλύτερου Αργεντινού, όχι όμως και του σημαντικότερου, καθώς σε καμία διοργάνωση δεν πήρε «από το χέρι» την Αργεντινή. Ο Μέσι απέτυχε παταγωδώς να κατακτήσει το Μουντιάλ το 2014 και το Κόπα Αμέρικα το 2015 και το 2016, όντας και μοιραίος στον φετινό τελικό, έχοντας αστοχήσει σε ένα από τα δύο χαμένα πέναλτι που στέρησαν το τρόπαιο.
Ο Μέσι μπορεί να έχει δώσει αρκετή αίγλη στη Μπαρτσελόνα και με τα «μαγικά» του να τις έχει προσφέρει τέσσερα Τσάμπιονς Λιγκ και τα διπλάσια πρωταθλήματα, όμως για την Αργεντινή με την οποία έχει χάσει τέσσερις τελικούς και δεν έχει ξεχωρίσει ουσιαστικά με την παρουσία του σε κανένα τουρνουά, πάντα θα είναι σημαντικότερος ο Μαραντόνα των Μουντιάλ του 86’ και του 90’.
