Λήξη σεζόν και ώρα για ξεκούραση, παραλίες και… σημαντικές αποφάσεις. Ο ΠΑΣ Γιάννινα αποχαιρέτησε μία επιτυχημένη χρονιά με οικογενειακό δείπνο στο MAISON του χορηγού της ομάδας, Νίκου Σιόντη και ήταν η τελευταία ευκαιρία να βρεθούν όλοι μαζί για μια τελευταία φορά.
Οι παρέες γράφουν ιστορία λέει σ’ ένα τραγούδι του ο Σαββόπουλος και η φετινή παρέα των παικτών του ΠΑΣ Γιάννινα έγραψε τη δική της όμορφη ιστορία, την οποία οι φίλοι της ομάδας θα θυμούνται και θα προσθέσουν πλάι σε άλλες πετυχημένες σεζόν, από τις πολλές -είναι η αλήθεια- που ζήσαμε την τελευταία δεκαετία.
Πολλά ακούστηκαν το προηγούμενο καλοκαίρι, για δήθεν χαμένα αποδυτήρια από τον προπονητή, για δυσαρεστημένους παίκτες και άλλα διάφορα, αλλά η πραγματικότητα δεν τους επιβεβαίωσε. Ο ΠΑΣ κατάφερε να μείνει οικογένεια στα εύκολα και τα δύσκολα.
Είπε κάτι σημαντικό την περασμένη Δευτέρα ο κ. Μεταξάς στη συνέντευξη τύπου, αλλά δεν δόθηκε η δέουσα σημασία, γιατί όλο το ενδιαφέρον έπεσε στο αν θα μείνει ή θα φύγει από την ομάδα. Είπε, λοιπόν, μεταξύ άλλων, ότι “για να έχεις μία επιτυχία συμμετέχει όλη η ομάδα και όλο τιμ και όλοι οι παίκτες, είτε παίζουν είτε όχι βασικοί. Ειδικά εκείνοι που δεν παίζουν έχουν πολύ σημαντικό ρόλο με τη συμπεριφορά τους και τον χαρακτήρα τους”. Αυτό ακριβώς ήταν το μυστικό των φετινών αποδυτηρίων. Οι χαρακτήρες αυτών των παιδιών. Είτε έπαιζαν είτε όχι, έβαζαν πάνω απ’ όλα τα κοινό καλό και έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό στην προπόνηση.
Και όχι μόνο αυτό. Υπήρχαν στιγμές που παίκτες έπαιξαν με τραυματισμό μόνο και μόνο για να βοηθήσουν την ομάδα σε κρίσιμα παιχνίδια. Έδειξαν υψηλό αίσθημα επαγγελματισμού, αν και θα μπορούσαν να επικαλεστούν τον τραυματισμό τους και την επικείμενη λήξη του συμβολαίου τους.
Η επόμενη μέρα της φετινής σεζόν είναι μια κλασική “πασολέδικη” επόμενη μέρα. Το ρόστερ θα αδειάσει, η ομάδα θα αποκομίσει όσα κέρδη μπορεί από τις πωλήσεις και θα ξεκινήσει ο σχεδιασμός. Κλασικά στην αρχή θα αμφισβητηθούν οι επιλογές Χριστοβασίλη. Όμως ο πρόεδρος κρίνεται κάθε Μάιο. Εκ του αποτελέσματος, λοιπόν, ο φετινός Μάιος τον αναδεικνύει και πάλι “μετρ” εύρεσης παικτών και προπονητών-αποκάλυψη.
Δεν είναι εύκολο, πάντως, να “χτίζεις” από το μηδέν και κατευθείαν να σαρώνεις. Οπότε η επόμενη σεζόν είναι υποψήφια για “μεταβατική χρονιά”. Αλλά είναι πολύ νωρίς για εικασίες και προβλέψεις. Μακάρι να αποδειχτεί ότι το “αύριο” αυτής της ομάδας δεν πεθαίνει ποτέ (tomorrow never dies… που λεν και στο χωριό μου…).
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά και το τεχνικό τιμ για την φανταστική τους δουλειά και καλή επιτυχία σε ό,τι επιλέξουν από εδώ και πέρα. Το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό, ο καθένας κάνει κάθε χρόνο και μία επιλογή. Αυτό που έχει σημασία είναι όταν φοράνε τη φανέλα του “Άγιαξ της Ηπείρου” να σέβονται τον κόσμο, να τα δίνουν όλα μέσα στο γήπεδο, να απολαμβάνουν την κάθε μέρα τους εδώ και να υπάρχει πάντα κάτι που θα τους τραβάει να επιστρέψουν για να δουν παλιούς φίλους και να κάνουν τις βόλτες τους στον Μώλο! Τα περί “αχαριστίας” κτλ ανήκουν στο ποδόσφαιρο άλλων εποχών και θα μπορούσε κανείς να τα δικαιολογήσει μόνο αν έβλεπε παίκτες και προπονητές αδιάφορους μέσα στα γήπεδα και να ρωτάνε γιατί καθυστέρησε μία ώρα να μπει ο μισθός στην τράπεζα.
Το χθεσινό χειροκρότημα του κόσμου σε Μεταξά, Σάλιακα, Λοντίγκιν, Περέα κατλ, έδειξε αν μη τι άλλο μία διαφορετική κουλτούρα που μας διακατέχει εδώ στα Γιάννενα.
Όσον αφορά τον κόσμο, ήταν μία περίεργη χρονιά. Σε κάποια ματς μπορούσε να έρθει πολύς κόσμος, σε κάποια λίγος, υπήρχε πάντα η ταλαιπωρία των τεστ και των πιστοποιητικών. Σε γενικές γραμμές, όμως, υπήρξε ωραία ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Απέχουμε όμως πολύ από το γεμάτο γήπεδο. Κάθε χρόνο λέμε ότι αυτό πρέπει να το δει ο πρόεδρος, αλλά…
Πάντως στο τελευταίο παιχνίδι παραδόθηκαν μαθήματα ποδοσφαιρικού πολιτισμού από τους οπαδούς των δύο ομάδων. Ο καθένας ασχολήθηκε με την ομάδα του, δεν υπήρχαν αντεγκλήσεις, στο τέλος όλοι χειροκρότησαν τους παίκτες τους, πανηγύρισαν μαζί τους τη λήξη της σεζόν και ανανέωσαν το ραντεβού τους σε 3 μήνες. Αν μη τι άλλο, μία εικόνα που μας είχε λείψει αυτά τα χρόνια της πανδημίας.
Μακάρι τα καλύτερα να είναι μπροστά μας…
