Εννιά στις δέκα το σουτ του Ντιουσέ κατεβάζει… μπεκάτσα, η μία φορά που θα καρφωθεί στα δίχτυα είναι γκολάρα. Και συνήθως αυτά γίνονται σε καμιά Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία, όχι στην Ελλάδα. Αν τραβάς τέτοιο «λαχείο» και δέχεσαι τέτοιο γκολ στο 89’, είναι προφανές ότι δεν έχεις και ρέντα, αλλά για να την έχεις πρέπει να την προκαλείς περισσότερο.
Το ερώτημα είναι αν το φύλλο γυρνάει ή καίγεται; Θα το δείξει το μέλλον. Ίσως και να γυρνάει. Κάθε ματς αφήνει κι ένα αποτύπωμα γι’ αυτήν την ομάδα και τις δυνατότητές της. Αυτό που προσπαθεί να παίξει τις δύο τελευταίες αγωνιστικές ίσως είναι πιο κοντά στις ικανότητες του ρόστερ. Είναι το στυλ παιχνιδιού που αν είχε δουλευτεί από Ιούλιο τώρα θα είχε εξελιχθεί πολύ περισσότερο.
Ο Μεταξάς έτυχε πέρυσι να διαγνώσει νωρίς το πρόβλημα, να οχυρώσει την ομάδα και είχε και τα «εργαλεία» να το κάνει, αλλά και την έμπνευση με τον Περέα μετά τον τραυματισμό του Κόντε για να γυρίσει το φύλλο. Ο Στάικος τώρα αρχίζει να συμβιβάζεται με την ιδέα ότι ελκυστικό και επιθετικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να υπάρξει με αυτό το ρόστερ. Ίσως με Κόντε, ίσως με μπακ που θα έκαναν 30 κούρσες πάνω-κάτω, ίσως με κανονικό Ριένστρα και πιο ανεβασμένο Μπιλμπάο και με ακραίους επιθετικούς που θα είχαν το εύκολο γκολ, να γινόταν, αλλά με «αν» και «ίσως» δεν πανηγύρισε κανείς.
Και φτάνουμε πλέον σε αυτό το άβολο σημείο που τα συνεχή ανεπιτυχή αποτελέσματα φέρνουν αμφισβήτηση, αποδοκιμασίες και μεγαλώνουν την πίεση και το άγχος σε μία ομάδα που δεν υπάρχει κανένας να διαχειριστεί αυτές τις καταστάσεις. Ο πρόεδρος βάζει πάνω απ’ όλα την υγεία του κι έτσι πρέπει να κάνει, ο προπονητής και το επιτελείο δεν μπορούν να διαχειριστούν μια τέτοια κρίση σε τόσο μεγάλο καράβι, οι παίκτες δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν και ο κόσμος είναι πλέον στον δικό του αστερισμό, της προπονητικής! Ο καθένας μας (σ.σ. δεν εξαιρούμε και τον εαυτό μας) έχει και μία άποψη για το πώς πρέπει να παίζει η ομάδα, ποιος έπρεπε να μπει, να βγει, πόσα λεπτά να παίξει, σε τι σύστημα, σε ποιο χώρο, σε ποια θέση.
Αμ το άλλο; Διαβάσαμε και «κορυφαίες» αναλύσεις σε αθλητικά blogs ότι έπρεπε να βγει επιθετικός και να μπει χαφ αντί στόπερ, για να κρατήσει μπάλα ο ΠΑΣ και να απειλήσει αντί να απειληθεί. Μπράβο ρε μάγκα, το πήρες το πτυχίο. Κάν’ το μας και με ονόματα, όμως, να το καταλάβουμε οι «άσχετοι». Να βγει ο Μπαλάν που είχε περάσει στο ματς 5 λεπτά πριν, για να μπει ο Λιάσος να κρατήσουμε μπάλα; Να βγει ο Ροσέρο για να μπει ο Λώλης; Να βγει ο Μορέιρα και να μπει ο Λιάσος; Να γινόταν χαφ ο Μπαγκαλιάνης, αντί στόπερ; Και γιατί να μην έμενε ο Τζίμας και να έβγαινε ο Μπιλμπάο; Μήπως να μαζευόμαστε να κάνουμε και καμιά ψηφοφορία;
Θυμίζουμε ότι ο Ριένστρα που είναι το υποτιθέμενο ποιοτικό χαφ που κρατάει μπάλα ήταν ήδη μέσα. Άλλο που ακόμα δεν είναι έτοιμος να βοηθήσει όσο πρέπει και δεν κατάλαβε κανένας ότι έπαιζε.
Τι σου είναι πάντως το ποδόσφαιρο ε; Έβαλε μέσα Ριένστρα, Μπαλάν και Μπαγκαλιάνη ο Στάικος. Αν έμενε το 2-1 θα λέγαμε σήμερα τι φοβερή έμπνευση είχε, ότι του βγήκε αμέσως η κίνηση με Μπαλάν, ότι κλείδωσε τα μετόπισθεν με το τρίτο στόπερ κτλ. Αντ’ αυτού μιλάμε πάλι για αποτυχημένο αποτέλεσμα.
Πάντως το γεγονός ότι για δεύτερο ματς ο Στάικος βάζει τον Μπαγκαλιάνη ως τρίτο στόπερ για να αποφύγουμε τα γεμίσματα, αλλά τελικά τρώμε γκολ, είναι πράγματι μία κίνηση για την οποία ακούστηκαν πολλά. Μ’ έναν τίτλο θα το λέγαμε «δεύτερη φορά το ίδιο λάθος». Ίσως και να ήταν, αλλά πρέπει να έχουμε υπόψη τι παίκτες υπήρχαν διαθέσιμοι στον πάγκο και αν μπορούσε να ακολουθηθεί κάποια άλλη στρατηγική. Καμιά φορά οι καλές ιδέες προσκρούουν και στις επιλογές του πάγκου, τα χαρακτηριστικά των παικτών, την εμπειρία τους, κ.ο.κ.
Εμείς γνώσεις προπονητικής δεν έχουμε, αλλά θα σας μεταφέρουμε το σκεπτικό ενός κόουτς τον οποίο είχαμε ρωτήσει στο παρελθόν, γιατί δεν προτιμάει να βάζει στο τέλος τρίτο στόπερ να αποφύγει τους κινδύνους από γεμίσματα στην περιοχή. Η απάντησή του ήταν ότι «θα μπέρδευα τους παίκτες μου χειρότερα, γιατί δεν θα ήξεραν ποιος μαρκάρει ποιον όταν υπάρχει μια τέτοια συνθήκη πίεσης και άγχους λίγων λεπτών και όταν γίνει το λάθος ο ένας μεταθέτει την ευθύνη στον άλλον». Με άλλα λόγια, δεν θα έκανε ποτέ την 3η αλλαγή στο 88’…
Αυτά και πάμε και στην κριτική των παικτών
Ζερόμ Πριόρ: Στα γκολ είναι δύσκολο να κάνει κάτι περισσότερο, ήταν άπιαστα. Έχει μία απόκρουση σε κεφαλιά του Μπαλογιάννη και κάποιες σταθερές επεμβάσεις. Η στατιστική γι’ αυτόν ήταν 2 αποκρούσεις, 4 κλεψίματα και 4 επεμβάσεις.
Κάρλες Σόρια: Δεν μπορεί να υπηρετήσει το πλάνο των πολλών προωθήσεων, γιατί δεν έχει καλές επιστροφές. Πάντως στα μαρκαρίσματα αυτή τη φορά ήταν πιο προσεκτικός και συγκεντρωμένος. Συμπαθητική εμφάνιση. Είχε 2/4 γεμίσματα και έκανε 2 φάουλ.
Ροντρίγκο Εραμούσπε: Είχε κάποιες καλές στιγμές στο παιχνίδι, είχε και φάσεις που χάθηκε με τα μαρκαρίσματα. Σε μέτρια μέρα. Είχε 4 κλεψίματα και 2 επεμβάσεις.
Γιάννης Κιάκος: Στα προηγούμενα ματς που έπαιξε χαφ ή εξτρέμ είχε δείξει καλά στοιχεία. Ως αριστερός μπακ έχει κάποιες αδράνειες, δεν είναι πολύ γρήγορος να ακολουθήσει τις φάσεις. Και στα δύο γκολ δεν έχει προλάβει να πέσει πάνω στον αντίπαλο. Ο ΠΑΣ πρέπει να ψάξει για ποιοτικό αριστερό μπακ και να απελευθερωθεί απ’ αυτά τα καθήκοντα ο Κιάκος. Έδωσε 2 προωθητικές πάσες, έκανε 11 λάθη και 2 επεμβάσεις.
Νώντας Παντελάκης: Τα πήγε λίγο καλύτερα από τον Εραμούσπε. Έδωσε 3 προωθητικές πάσες, έκανε 4 κλεψίματα, 2 επεμβάσεις και 4 λάθη.
Ίκερ Μπιλμπάο: Δεν έχει πολλά τρεξίματα να βοηθήσει τον Καραχάλιο, αλλά σε σύγκριση με προηγούμενα παιχνίδια πήγε καλύτερα. Είναι μεν ένας παίκτης που πλησιάζει περισσότερο την αντίπαλη περιοχή, αλλά ανασταλτικά πάσχει. Έδωσε την ασίστ στο γκολ του Μπαλάν, είχε 1/4 γεμίσματα, 3 πάσες, 4 λάθη, 4 κλεψίματα και έκανε 4 φάουλ.
Ζήσης Καραχάλιος: Ως συνήθως τρέχει παντού και κάνει την περισσότερη δουλειά απ’ όλους ανασταλτικά. Έδωσε 4 προωθητικές πάσες, έκανε 4 λάθη και 5 κλεψίματα.
Παναγιώτης Τζίμας: Βοηθάει αρκετά τον Καραχάλιο, έχει «πνευμόνια», τρέχει, μαρκάρει, κλέβει, αλλά όταν κερδίζει την μπάλα θέλει να περάσει και 2-3 παίκτες πριν δώσει πάσα. Άλλες φορές αυτό θα αποφέρει φάουλ, άλλες φορές μία αχρείαστη χαμένη μπάλα στη μεσαία γραμμή. Αν κόψει τις ντρίμπλες θα κερδίσει περισσότερες εντυπώσεις και ουσία. Είχε 1 εύστοχο γέμισμα σε μία προσπάθεια, 8 κλεψίματα, 4 λάθη και 4 κερδισμένα φάουλ.
Άχμαντ Μορέιρα: Επιθετικά αποδεικνύεται πολύ χρήσιμος, παίκτης που περνάνε επικίνδυνα οι μπαλιές του στην αντίπαλη περιοχή με τις πλαγιοκοπήσεις που κάνει. Αμυντικά τρέχει πίσω απ’ αυτόν που έχει την μπάλα… Έδωσε την ασίστ στο γκολ του Ροσέρο, είχε 2/3 γεμίσματα, 2 πάσες, 6 λάθη και 2 κλεψίματα.
Κέβιν Ροσέρο: Κορυφαίος, αλλά και μοιραίος. Έπαιξε στην κορυφή της επίθεσης, βρισκόταν παντού, δεν σταματιόταν εύκολα και έδειξε να μπορεί να αντεπεξέλθει πολύ καλύτερα απ’ οποιονδήποτε άλλον δοκιμάστηκε σ’ αυτή τη θέση. Πέτυχε ένα γκολ και έχασε τρεις κλασικότατες ευκαιρίες! Πραγματικά χάθηκε πολύς χρόνος με άλλες δοκιμές σ’ αυτήν τη θέση, ενώ υπήρχε λύση και το είχε δείξει σε κάποια φιλικά. Το θέμα είναι βέβαια όταν κάνεις τέτοιες ευκαιρίες να μπαίνουν κιόλας, γιατί σήμερα θα μιλάγαμε για θρίαμβο με 3-4 γκολ επί του ΟΦΗ. 1 γκολ σε 4 τελικές είχε ο Κολομβιανός, 1/4 γεμίσματα, 2 προωθητικές πάσες, 7 λάθη, 7 κερδισμένα φάουλ και παραχώρησε 3 φάουλ.
Γιώργος Παμλίδης: Όταν πίεζαν ψηλά με τον Ροσέρο δημιουργούσαν πρόβλημα στον ΟΦΗ, δύο φορές ο Μανδάς έκανε λάθος. Οι συνεργασίες μεταξύ τους θα μπορούσαν να πάνε και λίγο καλύτερα. Αμυντικά οι βοήθειες του Παμλίδη στον Σόρια ήταν πολύ περισσότερες και ουσιαστικότερες. Έδωσε 3 προωθητικές πάσες, έκανε 5 λάθη, 2 κλεψίματα και κέρδισε 2 φάουλ.
Αλλαγές
Ντααν Ριένστρα: Τον βάζεις να κρατήσει μπάλα και να δώσει ποιότητα στα χαφ και κάνει τελικά ένα πολύ μέτριο ως κακό παιχνίδι. Αναμενόμενο, πάντως, γιατί είχε 1 μήνα τραυματίας και είναι τελείως εκτός ρυθμού. Είχε 2 λάθη και έκανε 2 φάουλ.
Κλόντιου Μπαλάν: Μπήκε και σκόραρε αμέσως. Είναι φορ περιοχής που ξέρει πώς να κινηθεί. Το αν θα δούμε αποτελεσματικότητα στο μέλλον, θα εξαρτηθεί και από τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας.
Πέτρος Μπαγκαλιάνης: Δεν μπορεί να κριθεί, αφού μπήκε στο 88’.
Προπονητής:
Θανάσης Στάικος: Δεν μένει με το ζόρι, η παραίτησή του είναι πάντα στη διάθεση του προέδρου κι εκείνος θα αποφασίσει αν το πρόβλημα είναι ο προπονητής ή ο καλοκαιρινός μεταγραφικός σχεδιασμός ταλαντούχων μεν, αλλά άπειρων παικτών που δυσκολεύονται να «δέσουν» με παίκτες που είναι πιο έμπειροι, αλλά βοηθάνε ελάχιστα.
Όταν μια ομάδα χάνει πάντα θα υπάρχει η κριτική της διαχείρισης των ματς. Αν ο Ροσέρο δεν έχανε τα άχαστα ή αν το σκορ έμενε στο 2-1, ενδεχομένως σήμερα να υπήρχε άλλο κλίμα και η ομάδα να κέρδιζε μία εβδομάδα λιγότερου άγχους.
Στα χέρια του προέδρου είναι οι αποφάσεις για το πώς θα σωθεί η ομάδα κι αν είναι έτοιμος να δαπανήσει τα ποσά που δεν δόθηκαν το καλοκαίρι για μεταγραφές.
