image description

Μία ακόμα καλοκαιρινή προετοιμασία ολοκληρώθηκε για τον ΠΑΣ Γιάννινα μετά και το φιλικό με τον Θεσπρωτό που ήταν το τελευταίο, όπως δήλωσε ο κ. Μεταξάς. Μία περίοδος προετοιμασίας άνω των 60 ημερών που σημαδεύτηκε από την ακύρωση της προετοιμασίας στην Πολωνία, με συνεπακόλουθο την αναστάτωση στο πρόγραμμα των φιλικών.

Σίγουρα πολλά θα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά, αν η ομάδα ακολουθούσε τη ροή των πραγμάτων που σχεδίασαν τον Ιούνιο η διοίκηση με το προπονητικό επιτελείο. Είναι μάλλον θετικό, όμως, ότι καθυστέρησε η έναρξη του πρωταθλήματος κατά 4 εβδομάδες, αφενός γιατί η ομάδα θα είναι πιο έτοιμη μετά τις 12 Σεπτεμβρίου και αφετέρου γιατί οι Περέα, Γκαρντάφσκι, Μορέιρα και Κόντε που ήρθαν τον τελευταίο 1 με 1,5 μήνα, θα χρειαστούν λιγότερα επίσημα παιχνίδια στα πόδια τους για να φτάσουν σ’ ένα ικανοποιητικό επίπεδο ετοιμότητας, σε σχέση με το αν το πρωτάθλημα ξεκινούσε 21 Αυγούστου.

Αν μπορούσαμε να κάνουμε μία πρόβλεψη για το πότε ο ΠΑΣ Γιάννινα θα αρχίσει να δείχνει τις πραγματικές του δυνατότητες, θα το προσδιορίζαμε γύρω στον Νοέμβριο. Η «χημεία» παλιών και νέων δεν έχει βρεθεί ακόμα. Άλλωστε, το ταίριασμα των χαρακτηριστικών των φετινών παικτών είναι χρονοβόρα διαδικασία, γιατί μεσοεπιθετικά άλλαξε ριζικά η ομάδα. Άλλες ταχύτητες, άλλες κινήσεις, άλλες προσαρμοστικότητες κ.ο.κ.  Ίσως το 4-4-2 πλέον να μην ταιριάζει στα χαρακτηριστικά τους, ειδικά αν πρέπει να χωρέσουν στην ίδια ενδεκάδα Κόντε, Περέα, Μορέιρα, Γκαρντάφσκι, Σνάιντερ και Ντομίνγκεθ.

Με την ομάδα να εισέρχεται από Δευτέρα στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος, θα κάνουμε έναν μικρό απολογισμό των όσων είδαμε και φέτος στην προετοιμασία.

Σε γενικές γραμμές να σημειώσουμε ότι ο ΠΑΣ Γιάννινα πρόσθεσε αρκετούς έμπειρους και ποιοτικούς παίκτες και ανέβηκε αισθητά η χρηματιστηριακή αξία της ομάδας στο transfermarkt. Το αν θα τα επιβεβαιώσουν όλα αυτά στο χορτάρι, θα το δείξει το μέλλον. Οι επιλογές του Χριστοβασίλη στο παρελθόν δεν επιβεβαιώνουν το «ό,τι πληρώνεις παίρνεις». Πολλές φορές έχει αποδειχτεί ότι παίκτες ή ακόμα και προπονητές που… δεν υπήρχαν στον ποδοσφαιρικό χάρτη, εκτόξευσαν την αξία τους! Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις δε, είδαμε και το αντίστροφο.

Από εκεί και πέρα, οι περισσότερες θέσεις έχουν τουλάχιστον δύο διεκδικητές, αλλά εκεί που είναι βέβαιο ότι έπρεπε να αποκτηθεί παίκτης, είναι στα χαφ. Χρειάζεται αναμφίβολα ένας παίκτης να κόβει, να τρέχει και να έχει πιο υποστηρικτικό ρόλο προς τον Ντομίνγκεθ.

Όσον αφορά τη δουλειά του Μεταξά, είχε μια δική του προσέγγιση στην προετοιμασία, έχει τη δική του φιλοσοφία, έδειξε να εμπιστεύεται λιγότερο τους νεαρούς παίκτες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προβαίνουμε σε συγκρίσεις του τύπου «αλλιώς έπαιζε ο Γιαννίκης», «αλλιώς τους προετοίμαζε ο Γιαννίκης», «αλλιώς συμπεριφερόταν ο Γιαννίκης» κτλ. Ίδια σχολή δεν σημαίνει ότι ο ένας είναι κόπια του άλλου… Θα χάσουμε όλη την ουσία και δεν θα κερδίσουμε και τίποτα στο τέλος, αν σκεφτόμαστε έτσι.

Πάμε να δούμε ατομικά πως τα πήγαν οι παίκτες (προηγείται το νούμερο της φανέλας τους):

1) Γιούρι Λοντίγκιν: Σταθερή αξία, ένας τερματοφύλακας που εμπνέει εμπιστοσύνη, που μπορεί να κάνει και την απόκρουση που θεωρείται δύσκολη για να κρατάει την ομάδα πάντα μέσα στη διεκδίκηση ενός θετικού αποτελέσματος. Ξέρει να κατευθύνει την άμυνα, να παίζει με τα πόδια και θα είναι ακόμα καλύτερος φέτος που θα πάρει κι άλλα παιχνίδια.

2) Μανώλης Σάλιακας: Συνεχίζει από εκεί που ήταν πέρυσι, είναι ο βασικός εκτελεστής στατικών φάσεων, το βελτιώνει κι άλλο, επιθετικά έχει τα ανεβάσματά του, αμυντικά αρχίζει να διορθώνει τις επιστροφές του και ελπίζουμε ότι η εξέλιξή του θα συνεχιστεί για να ακολουθήσουν κι άλλες κλήσεις με την Εθνική ομάδα και γιατί όχι να αρχίζει να ανταγωνίζεται τον Ανδρούτσο του οποίου μπορεί να γίνει πολύ καλύτερος.

4) Νώντας Παντελάκης: Πέρυσι ήταν ο κορυφαίος των στόπερ. Φέτος δεν έκανε καλή εκκίνηση, αλλά αρχίζει φορμάρεται. Αργά ή γρήγορα θα τον βρει τον ρυθμό του. Ίσως χρειάζεται κάποια ακόμα παιχνίδια στα πόδια του και 1-2 καλά ματς για να ανέβει και πάλι η ψυχολογία του και να γίνει ο ηγέτης που ήταν πέρυσι.

5) Ζήσης Καραχάλιος: Κάνει αρκετά χιλιόμετρα στα ματς, μαρκάρει αποτελεσματικά, αλλά προς το παρόν το «ταβάνι» του δείχνει να είναι με ομάδες από την πεντάδα και κάτω.  Χρειάζεται παιχνίδια και παραστάσεις για να μπορεί να σταθεί στα πιο δύσκολα ματς και στις απαιτήσεις της κατηγορίας. Με τον Ντομίνγκεθ θα δυσκολευτούν να «δέσουν», αν δεν δουλέψουν πολύ σε επίπεδο τακτικής οι δυο τους να δουν γιατί «χάνονται».

6) Γιάννης Κάργας: Τον είδαμε να βγάζει πάθος και στις προπονήσεις και στα οικογενειακά διπλά και στα παιχνίδια του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν κάνει λάθη και υπερβολές. Σίγουρα χρειάζεται κι αυτός κάποιο χρόνο ακόμα να πιάσει υψηλότερα στάνταρτς απόδοσης.

7) Παναγιώτης Τριάδης: Η έλλειψη αγώνων τον τελευταίο 1,5 χρόνο είναι εμφανής. Όταν πρέπει να παίξει την μπάλα γρήγορα και με τη μία για να βοηθήσει στη γρήγορη ανάπτυξη, δυσκολεύεται και κάνει πολλά και εύκολα λάθη. Ωστόσο στο τελευταίο 1/3 του γηπέδου και ειδικά αν βρεθεί μέσα στην περιοχή, έχει δείξει ότι μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Έχει καλό και δυνατό σουτ, αλλά και καλές εκτελέσεις στα κόρνερ, που παίρνουν πολλά φάλτσα.

8) Φαμπρίτσιο Μπρένερ: Ήρθε σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι τον είδαμε πέρυσι. Επηρεασμένος ίσως από την περιπέτεια που πέρασε, δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ηρακλή Μεταξά, αλλά το τελευταίο 10ημερο έχει σημαντική αγωνιστική άνοδο, ξαναβρίσκει τα πατήματά του και μπαίνει στη φιλοσοφία και το σκεπτικό του προπονητή. Αν συνεχίσει να δουλεύει και να γίνεται πιο πειθαρχημένος, θα κερδίσει μία θέση στην ενδεκάδα.

9) Πέδρο Κόντε: Είναι ένα από τα βαριά χαρτιά της ομάδας. Ξέρει να υποδέχεται την μπάλα, ξέρει να δουλεύει ομαδικά, παίρνει φάουλ, κερδίζει χρόνο και ανάσες για τους συμπαίκτες του, το θέμα είναι σε ποιον θα «σπάει» την μπάλα όταν παίζει πλάτη, αλλά και ποιος θα του περάσει την μπάλα στη μεγάλη περιοχή για να σκοράρει. Κι εδώ ο χρόνος θα βοηθήσει να μάθει ο ένας το παιχνίδι του άλλου. Το θετικό είναι ότι ο Κόντε έχει δει την επιστροφή του ως πρόκληση και όχι ως «συντάξιμη αγγαρεία».

10) Χουάν Ντομίνγκεθ: Πολύ επηρεασμένος από την περιπέτεια που πέρασε, δεν βρήκε ακόμα τα πατήματά του και ίσως αργήσει λίγο ακόμα. Επειδή, όμως, δεν είναι εύκολο να αντικατασταθεί, μιας και είναι από τους παίκτες που δεν υπάρχει «back up», η αγωνιστική του άνοδος θα έρθει μέσα από τους επίσημους αγώνες.

15) Ροντρίγκο Εραμούσπε: Όπως όλοι οι στόπερ, έτσι κι αυτός μπορεί σε στημένες φάσεις να δώσει 2-3 γκολ στην ομάδα. Στο αμυντικό κομμάτι, που είναι και το σημαντικότερο, περιμένουμε να δούμε και πάλι τον Εραμούσπε που θα είναι πολύ συγκεντρωμένος, παθιασμένος, θα βγαίνει πρώτος στην μπάλα, θα πηγαίνει με αποφασιστικότητα στις φάσεις και θα κερδίζει όλες τις μονομαχίες.

17) Γιαν Μαρκ Σνάιντερ: Πολλά γκολ και φαντεζί πράγματα δεν θα δούμε από τον Γερμανό επιθετικό, ωστόσο βοηθάει πολύ στο πρέσινγκ του αντιπάλου, παίζει καλύτερα πίσω από τον επιθετικό ή στα πλάγια, «βλέπει» γήπεδο και πασάρει καλά. Τον αφήνει λίγο πίσω ο τραυματισμός του, σε μία στιγμή που σίγουρα έπρεπε να εκμεταλλεύεται την κάθε μέρα για να προσαρμοστεί στο πλάνο του προπονητή.

18) Αχμάντ Μέντες Μορέιρα: Χάθηκε τελείως στο αμυντικό παιχνίδι στο φιλικό με τον Άρη. Δεν ήξερε που βρισκόταν και που πατούσε. Άφηνε εκτεθειμένο τον Πίρσμαν όταν ο Βέλγος προωθούταν, αφού δεν τον κάλυπτε ποτέ. Στα τρία πρώτα γκολ του Άρη βρισκόταν σε λάθος θέση. Κάποια απ’ αυτά τα λάθη διορθώθηκαν στο φιλικό με τον Παναιτωλικό, όμως γενικότερα το τακτικό κομμάτι της άμυνας πρέπει να το δουλέψει πάρα πολύ. Επιθετικά, όμως, έχει αρετές, είναι καλός με την μπάλα στα πόδια, είναι γρήγορος, βλέπει γήπεδο, θα βάλει γκολ και θα δώσει πολλές ασίστ.

19) Αλέξανδρος Λώλης: Τον είδαμε ελάχιστα στα φιλικά, ωστόσο είναι ένα παιδί που έχει πολύ καλές βάσεις από πέρυσι, έχει την κάθετη πάσα, τις καλή ατομική ενέργεια, έχει τα κίνητρα της διάκρισης, έχει το κίνητρο της Εθνικής Ελπίδων, το θέλει πολύ, πρέπει και ο προπονητής να τον εμπιστευθεί περισσότερο για να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

20) Νικολάε Μιλιντσεάνου: Θα είναι σε δευτερότριτο ρόλο σε μία χρονιά που ενδεχομένως να πίστευε ότι θα έχει φανέλα βασικού. Πρέπει να γίνει πιο πειστικός, ώστε σε περίπτωση που παίξει δίδυμο με τον Κόντε ή τον Περέα, να ταιριάξει δίπλα τους. Το βασικό είναι να μπορέσει να βρεθεί κάποιος ρόλος που θα έχει στα ματς, ώστε μετά να δουλευτεί και να εξελιχθεί. Δυστυχώς στα φιλικά δεν τον είδαμε πολύ για να δούμε και πόσο μπορεί να βοηθήσει.

22) Στέφανος Σιόντης: Επιστρέφει μετά από έναν μεγάλο τραυματισμό που τον άφησε 5-6 μήνες έξω. Ένας παίκτης που ό,τι έχει να δώσει το δίνει πάντα, θα δουλέψει σκληρά να επανέλθει και θα βοηθήσει στο μέτρο του δυνατού. Είναι, πάντως, σημαντικός παίκτης για τα αποδυτήρια.

24) Αντώνης Οικονομόπουλος: Δεν θα είναι εύκολη η διεκδίκηση θέσης στην ενδεκάδα ακόμα κι αν χρειαστεί να λείψει ο Σάλιακας. Πρέπει να δουλέψει πολύ στο να προωθεί την μπάλα μπροστά, γιατί αμυντικά είναι αλήθεια ότι τα πηγαίνει πολύ καλύτερα.

28) Λεωνίδας Μίνα: Ο Βενιαμίν της ομάδας, μόλις 17,5 ετών. Έχει τρομερό ταλέντο, πρέπει να δουλευτεί σε επίπεδο ανδρών και να μπορέσει να αποκτήσει περισσότερο όγκο για να στέκεται απέναντι σε υψηλόσωμα στόπερ. Θα τον βλέπουμε στις προπονήσεις των μεγάλων και τα παιχνίδια της Κ19, όπου έχει όλα τα φόντα να είναι πρωταγωνιστής.

29) Μίκαελ Γκαρντάβσκι: Μας έδειξε θετικά στοιχεία στα δύο πρώτα φιλικά, αλλά εξαφανίστηκε στα φιλικά με Αστέρα και Άρη. Λογικές οι μεταπτώσεις σε περίοδο προετοιμασίας. Πολυθεσίτης παίκτης, αλλά πρώτα πρέπει να υπηρετεί έναν συγκεκριμένο ρόλο πριν κληθεί να κλείσει ό,τι άλλες «τρύπες» προκύψουν στη διάρκεια της σεζόν. Μάλλον στο 4-4-2 δεν κολλάει. Ίσως να του ταιριάξει περισσότερο το 4-3-3 ή το 4-2-3-1.

30) Αλέξης Τριάδης: Τραυματίας για μεγάλο διάστημα, δύσκολα θα πάρει χρόνο συμμετοχής και πολύ δύσκολα θα μπορέσει να αξιοποιηθεί έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα και έχοντας χάσει όλη μα όλη την προετοιμασία.

33) Δημήτρης Καραγιάννης: Δύσκολα θα βρει κάποια δίοδο για την ενδεκάδα, αν δεν βελτιωθεί και δεν καθαρίσει το μυαλό του από το άγχος που ενδεχομένως τον διακατέχει. Αν δουλέψει με ορίζοντα το κύπελλο, ίσως παρουσιαστεί τότε έτοιμος να αρπάξει την ευκαιρία να μπει στους «υπολογίσιμους».

43) Μάρβιν Πίρσμαν: Είχε ξεκινήσει αρκετά καλά, έδειχνε ότι θα βρει γρήγορα ρυθμό, αλλά πιθανόν κάπου στα φιλικά να έχασε τα κίνητρά του και απλώς περιμένει την ώρα των επίσημων αγώνων. Δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης της κατάστασής του, όταν έρθει η ώρα θα είναι αυτός που πρέπει.

64) Βασίλης Σούλης: Άργησε λίγο, αλλά φαίνεται να βρίσκει τον καλό του εαυτό, προσαρμόζεται και κερδίζει τη θέση του δεύτερου. Εξυπακούεται ότι από τον Λοντίγκιν μαθαίνουν πολλά κι αυτός και ο Αθανασίου.

70) Ιάσονας Κύρκος: Άλλος ένας νεαρός πολύ ταλαντούχος που πρέπει να δουλευτεί με τη μεγάλη ομάδα φέτος, να κοντραριστεί σε αυτό το επίπεδο, να πάρει παράλληλα τα παιχνίδια του με την Κ19 για να πάρει ρυθμό και εμπειρίες. Όσο πιο γρήγορα εξελιχθεί τόσο πιο γρήγορα θα του δοθούν αυτές οι ευκαιρίες σε επίσημα ματς.

77) Γιάννης Ρίζος: Ο πιο ώριμος και έτοιμος για τη μεγάλη ομάδα από την τριάδα των νεαρών που έγιναν επαγγελματίες. Μπορεί να δόθηκε δανεικός ο Πήλιος, όμως ο Ρίζος είναι σε πολύ καλό δρόμο να καλύψει αυτό το κενό πίσω από τον Πίρσμαν. Έχει ωραίες κινήσεις στο γήπεδο, ξέρει που πρέπει να στείλει την μπάλα, πότε να πάρει μέτρα στο γήπεδο, πότε να αμυνθεί και είναι θέμα προπονητή πλέον αν θα τον έχει στον πάγκο ως αναπληρωματικό του Πίρσμαν ή θα συνεχίσει να παίζει στην Κ19.

80) Άγγελος Λιάσος: Πιστεύαμε ότι θα τον βλέπαμε περισσότερο χρόνο στα φιλικά και ίσως να διεκδικούσε και τη θέση του βασικού, αν συνέχιζε από εκεί που ήταν πέρυσι. Είχε όμως κάποιες μεταπτώσεις κι αυτός γι’ αυτό ενδεχομένως να μην έπεισε 100% τον Μεταξά. Πιστεύουμε ότι σύντομα κι αυτός θα βρει τον ρυθμό του και θα συνεχίσει να εξελίσσεται.

90) Χουάν Χοσέ Περέα: Η ταχύτητα είναι μεγάλο του προσόν, αλλά πρέπει να παίζει με το κεφάλι σηκωμένο να βλέπει που πρέπει να δώσει την μπάλα στην περιοχή για να μην πηγαίνουν στράφι τα όσα ωραία κάνει μέχρι να φτάσει ως εκεί. Επίσης πρέπει να δίνει πιο γρήγορα την μπάλα και να μην υπερβάλει με τις ντρίμπλες. Με τον Θεσπρωτό τα έκανε όλα τέλεια, γι’ αυτό και ήταν εντυπωσιακός μοιράζοντας 2 ασίστ και πετυχαίνοντας 1 γκολ. Με τον Παναιτωλικό έδωσε την ασίστ στο γκολ του Λώλη. Γενικά αν είναι συγκεντρωμένος και είναι πιο πιστός στο πλάνο του προπονητή, αποφεύγοντας τις υπερβολές, τότε και ασίστ θα δώσει, αλλά και αρκετά γκολ θα βάλει.

99) Βασίλης Αθανασίου: Η μοίρα του τρίτου τερματοφύλακα είναι να προπονείται και να περιμένει την υπερευκαιρία που ίσως του δοθεί, όπως έγινε πέρυσι που έπαιξε με Ολυμπιακό και Ατρόμητο. Είναι σίγουρα ταλαντούχος πάντως και δουλεύει πολύ με τον κ. Σούιτσα να βελτιωθεί κι άλλο.

 

Προπονητής:

Ηρακλής Μεταξάς: Μπορεί να θεωρούμε ότι έχει μία ομάδα με βάσεις από την περσινή σεζόν, αλλά αυτό είναι λίγο θεωρητικό. Ναι μεν υπάρχουν παίκτες με συμμετοχές και εμπειρίες, αλλά καλούνται να μπουν σε άλλα καλούπια φέτος. Είναι τελείως άλλη η ομάδα χωρίς Κάστρο και Καρτάλη, αλλά με Κόντε, Περέα, Μορέιρα, Γκαρντάφσκι.

Το ρόστερ απαριθμεί 27 παίκτες. Όμως, αν αφαιρέσουμε τους τρεις νεαρούς που θα πάρουν συμμετοχές τόσο όσο, όπως έγινε πέρυσι με Λώλη και Λιάσο, αν αφαιρέσουμε τον Αλ. Τριάδη που έχασε όλη την προετοιμασία, καθώς επίσης και τους 2 τερματοφύλακες που θα βρίσκονται στη σκιά του Λοντίγκιν, ουσιαστικά μιλάμε για ρόστερ 21 υπολογίσιμων παικτών για κάθε Κυριακή. Απ’ αυτούς πρέπει να ελπίζουμε ότι όλοι θα είναι στην καλύτερή τους κατάσταση κάθε Κυριακή, αλλιώς θα μιλάμε πάλι για ρόστερ 15 παικτών και περιορισμένες επιλογές.

Η δουλειά του Μεταξά δεν κρίνεται ούτε από μάνατζερ ούτε από δημοσιεύματα. Ο κόσμος έχει άλλα κριτήρια εδώ στα Γιάννενα. Αν τον κόσμο τον πείσεις ότι η ομάδα παίζει ποδόσφαιρο, θα κάνει υπομονή να έρθουν και τα αποτελέσματα.

Αυτή τη στιγμή στο μόνο που πρέπει να επικεντρωθεί, δεν είναι η κριτική των απ’ έξω, αλλά τα χαρακτηριστικά των παικτών του και πως μπορεί να τα αξιοποιήσει στο έπακρο επιλέγοντας τον κατάλληλο ρόλο για τον καθένα. Όταν βρεθεί η «χημεία», η ομάδα θα κάνει αυτά που πρέπει.