Μπορεί να διανύουμε την κρισιμότερη και χειρότερη εποχή ελευθεροτυπίας παγκοσμίως και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, αλλά ο Πέτρος Σιούλης, με αφορμή τον εμπρησμό στο αυτοκίνητο του γνωστού αθλητικού συντάκτη, Δημήτρη Κανελλάκη(που έχει περιγράψει αρκετούς αγώνες του ΠΑΣ Γιάννινα για λογαριασμό της Nova) τα μεσάνυχτα της Παρασκευής προς Σάββατο, από τους γνωστούς-αγνώστους, με την μορφή πρακτικών «καμόρας», εξηγεί γιατί οι δημοσιογράφοι που έχουν δεχθεί ανάλογες επιθέσεις, συνεχίζουν το έργο τους.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ανατρέχοντας κανείς στο παρελθόν, θα διαπιστώσει πως η άνανδρη επίθεση στον αρθρογράφο της Μetrosport και παραγωγό του Metropolis, έρχεται να προστεθεί στην μακροσκελέστατη λίστα, που καταγράφει τα χτυπήματα κατά της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ.
Γνωστότερα θύματα αυτών; Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν χρειάζεται να μιλήσουμε με ονόματα και διευθύνσεις. Είναι μία ομάδα ατόμων που δουλεύει καθημερινά, όπως συμβαίνει και στα υπόλοιπα επαγγέλματα. Μάλιστα δουλεύει και τις αργίες. Επιπλέον, τις ημέρες που η Ελλάδα παραλύει με τις κινητοποιήσεις που συμβαίνουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, εκείνοι βρίσκονται στις επάλξεις, για να καλύψουν τα γεγονότα και να μεταφέρουν τον παλμό σε κάθε αναγνώστη, ακροατή και τηλεθεατή.
Όμως κανένας δεν έχει παραιτηθεί από την μάχη. Κανείς δεν σηκώνει τα χέρια ψηλά, αντιθέτως συνεχίζει το έργο του, με περισσότερο πείσμα και όρεξη για ρεπορτάζ. Ρεπορτάζ Αλήθειας λέγεται και για «να μην τους παίρνει όλους η μπάλα», θα έπρεπε να το υπηρετούν αποκλειστικά και μόνο άνθρωποι ειλικρινείς.
Θα συμβούν και άλλες επιθέσεις. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Γιατί όμως οι δημοσιογράφοι συνεχίζουν την δουλειά τους προσηλωμένοι, παρά τους κινδύνους που εγκυμονούν να τους κοστίσουν τη ζωή;
-Γιατί η δημοσιογραφία, είναι μια ολόκληρη θεωρία, είναι έρευνα, είναι ρεπορτάζ. Είναι τα «παιδιά μίας δημοσιογραφικής οικογένειας».
-Γιατί η δημοσιογραφία, ΠΟΤΕ δεν είναι ανώνυμη και από τη στιγμή που γράφεις το όνομά σου, γνωρίζεις ότι θα κριθείς, είτε αρνητικά είτε θετικά από τους πάντες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
-Γιατί η δημοσιογραφία, είναι το δεξί χέρι του πολίτη που έχει ανάγκη την έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση.
-Γιατί η δημοσιογραφία, είναι το μικρόβιο «για να χώνεις τη μύτη σου» παντού.
-Γιατί η δημοσιογραφία, είναι έρωτας.
-Γιατί ΤΕΛΟΣ η δημοσιογραφία, μπορεί να εγκυμονεί κινδύνους, ωστόσο για ό,τι σου συμβεί, παίρνεις το ρίσκο και συνεχίζεις.
